Punkt widokowy

Uczeń Slytherinu

Spojrzała na odchodząca krukonkę. Nie rozmawiały za długo, ale dziewczyna była całkiem sympatyczna.
- To pa Alice!
Prychnęła. Kolczyk w języku? To stanowczo niebie było w jej guście. Jak można przebić sobie język i jeszcze coś tam mieć?! Dla niej to było obrzydliwe, obrzydliwe i jeszcze raz obrzydliwe. Może i fajnie wyglądało, ale na pewno nie było przyjemnie.
- Przekute uszy stanowczo mi wystarczą.
Nadal myślała nad tatuażem. Całkiem ciekawy pomysł. Wilk nie był takim złym pomysłem. Lubiła te zwierzęta. Może dlatego, że po części nim była?
- Co do tatuażu... Chyba się zgodzę - powiedziała. - Ej, a gdzie otworzyli studio tatuażu? W Londynie gdzieś?
Ręką błądziła po młodej trawie, której nareszcie udało się wygrać ze śniegiem. Po jakimś czasie pojawiła się tu jakaś dziewczyna. Andrea nie zwróciła na nią większej uwagi. Po prostu ja zignorowała.

Uczeń Slytherinu

- Każdy ma inny gust, i dobrze, inaczej nie byłoby oryginalności - przewróciła oczami - fajnie, że podoba ci się pomysł z wilkiem, większość lasek leci na jakieś motylko podobne bzdety. Tak mnie odrzucają tego typu kształty... wolę coś mocniejszego, że się tak wyrażę. A kolczyk w języku muszę mieć! - A dziurka jakby co, to później szybko się zrasta, dodała już w myślach.
Jakaś dziewczyna spacerowała po miejscu, gdzie stały i one. Davis popatrzyła w jej stronę, kojarzyła ją chyba z Sali Wejściowej. Tak, te kropki wbiły się jej w pamięć. Przejechała po niej swoim spojrzeniem, i jakby nigdy nic wróciła do rozmowy z Andreą. Jakoś tamta dziewczyna nie działała na nią w dobry sposób.
- Tak, w Londynie, gdzieś na głównej ulicy, na pewno je zobaczymy! To kiedy idziemy? - widać było, że strasznie jej zależy by się tam wybrać - ale będziesz super wyglądać - dodała użyteczny chwyt z wyglądem.

Uczeń Slytherinu

- Wiem, wiem - przytaknęła. Nie chciała się kłócić, ale gdyby tylko mogła, odwiodła by Angie od tego pomysłu.
- Motyl, raczej nie odzwierciedla mnie. Przynajmniej tak mi się wydaje. Wilk, to zupełnie coś innego...
Andy sama się sobie dziwiła, że coraz łatwiej przychodzi jej myślenie o tym, że jest wilkołakiem. Nawet rozmowa, która w jakiś sposób jej o tym przypominała, nie wprawiała jej już w takie zakłopotanie jak kiedyś. Zmieniła się i to w dość szybkim czasie.
- Nie mów już nic o kolczykach w języku. Kiedy o tym myślę, zastanawiam się, do czego są niektórzy zdolni. Nie wystarcza im przekute ucho, język czy pępek i tym podobne miejsca - powiedziała, krzywiąc się z niesmakiem. Wolała już o tym nie myśleć.
- Może po świętach? Jutro jadę do domu. Wrócę dopiero w środę.

Uczeń Slytherinu

- Do domu? A właściwie to gdzie mieszkasz? - zainteresowała się - no może być po świętach, wytrzymam jeszcze tyle, ja zostaję w Hogwarcie, może wybiorę się z kimś do Hogsmeade, czy gdzieś w tym stylu... właśnie nie widziałaś ostatnio Larsa? - zapytała.
W sumie też kiedyś uważała, że kolczyki w innym miejscu niż uszy są po prostu okropne, ale ta opinia jej się zmieniła. Uważała, że jak Andrea zobaczy jak to się prezentuje to zmieni zdanie. W sumie jak tylko sobie wyobraziła tatuaż jakiego wilka to od razu na myśl wskakiwały jej same pozytywy.
- Wujek pewnie nie będzie zadowolony, ale będzie bardziej szczęśliwy gdy się w końcu zobaczymy - wzruszyła ramionami.

Uczeń Slytherinu

- W Wenecji. W dużym lesie, który do nas należy, z dala od ludzi. Wszystko po to, aby nikt się przypadkiem nie dowiedział, że jesteśmy rodziną czarodziei.
- Ostatnio? Tylko wtedy, na wieży, kiedy byłam razem z tobą. A co? - zaciekawiła się. - Czyżby Ci się spodobał? - puściła jej oczko.
- A odnośnie tatuażu, gdzie byś mi proponowała, abym sobie zrobiła? Rozważam między innymi ramię, albo brzuch... Jednak nie jestem pewna, czy to dobre miejsca, a Ty?
- Mieszkasz z wujkiem? A rodzice?

Uczeń Slytherinu

- Rodzice... mmm, zamordował ich Voldemort, ale nie pamiętam ich i tym samym mi to wisi - znów wzruszyła ramionami, widać było, że mówi to na luzie - ale wujek mi ich zastępuje, jest zajebisty - wyszczerzyła się - to na ile dni tam jedziesz? Zabierasz kogoś? - zaciekawiła się - jakaś drewniana chata, czy willa? Ja to mam taką normalną chatę, ale baaardzo fajna - skinęła głową na potwierdzenie swoich słów.
- A co do tego tatuażu, no ramię lajtowe miejsce, albo tył pleców, brzuch... eee nieee - machnęła ręką i zastanowiła się co odpowiedzieć na pytanie o Larsa. - mmm, a co do Larsa... no fajnie całuje - zaśmiała się - tylko coś go nie widzę ostatnio. Faaajny jest, nie uważasz, heh?

Uczeń Slytherinu

- To musieli być dzielni. - Nie wiedziała co powiedzieć. Tyle słyszała o morderstwach, których dokonał Voldemort.
- Willa, a właściwie dwór Amorów. Mój ojciec był Włochem, matka Francuską. Wracam po świętach, jadę sama. Nie mam kogo ze sobą zabrać. Tzn. mam, ale nie wiem, czy te osoby chciałyby ze mną jechać... - wzruszyła ramionami. Dom, w którym mieszkała faktycznie był duży. Mogłaby zabrać ze sobą wszystkich, których poznała, a każdy miałby własną sypialnię. Rodzice z pewnością nie mieliby jej tego za złe. - Może zaproszę ich na wakacje... Święta, należą raczej do rodzinnych.
- Czyli jednak ramię? Nie chce pleców. Co z tego, że on tam będzie, jak nie będę mogła go zobaczyć? - zmarszczyła brwi.
Popatrzyła z uśmiechem na Angie.
- Zabujałaś się w nim! - powiedziała oskarżycielsko, pokazując dziewczynę palcem. - Pięknie... Gryfon ze ślizgonem... Co się dzieje w Hogwarcie - pokiwała głową i roześmiała się. - Och, kiedy go widziałam pierwszy raz, wcale nie był jakiś fajny.

Uczeń Slytherinu

- Nie wiem jak to dokładnie było z nimi, ale byli Śmierciożercami, wiesz? Sprzeciwili się jakiemuś z jego rozkazów, no i wyszło co wyszło. A zresztą co będziemy o nich gadać... głupi temat - naprawdę uważała, że głupio o tym rozmawiać, szczególnie, że nie dużo o tym wiedziała.
- Masz rację, święta powinno się spędzać raczej z rodziną, niż, że znajomymi... no chyba, że w Hogwarcie heh. Już sobie wyobrażam świąteczną ucztę, mmm - oblizała usta, jakby czuła już ich smak.
Zrobiła kilka kroków w przód, a następnie wróciła na miejsce, w którym stała.
- Tak, tak. Ramię będzie dobre. Wilczek będzie się ładnie prezentował! A co do Larsa... no ja tam pierwszy raz to tylko patrzyłam na jego wygląd, ale prezentował się całkiem nieźle... a potem to jakoś tak poszło... wiesz, lubię pozarywać, no i nie było ciężko. Fajny jest. I tyle! Nie myślę o nim na dłużej, wolę zmieniać chłopaków - zaśmiała się. Ciekawie spędzało się jej z nim czas, i pomyśleć, że to w sumie przez Vivien.

Uczeń Slytherinu

- Tak, przestańmy o nich rozmawiać - przytaknęła, kończąc ten temat.
- Gdym wiedziała, że te dwie osoby zostają w Hogwarcie z pewnością bym im to zaproponowała. Chociaż gdyby się teraz zgodzili, też z chęcią zabrałabym ich do Włoch... - A na te jedną noc dała eliksir słodkiego snu..., dodała w myślach. - Wątpię jednak, aby się zgodziły.
- A więc zgoda. Po świętach będę miała tatuaż na ramieniu, a będzie to wilk, tylko jeszcze nie wiem jaki - powiedziała.
Spojrzała krzywo na dziewczynę. Teraz zachowanie Angie się jej nie podobało. Czyżby chciała się zabawić kosztem innych? No nie...
- Wiesz, pasujesz do Jay'a.

Uczeń Slytherinu

- Wiesz w wakacje ja też chętnie do ciebie wbiję, jakby co - zaczęła się śmiać - już sobie wyobrażam jak bardzo będzie do ciebie pasował. Nie wiem czemu, ale wilki jakoś mi się z tobą kojarzą... masz takie, mhm, interesujące oczy, tak jak i one - stwierdziła poważnie - to niesamowite.
Andrea przyrównała ją do Jay'a. Mimowolnie na twarzy pojawił się jej uśmiech.
- A wiesz, że się z tobą zgadzam? Jakbym z nim była, to chociaż obydwoje nie mielibyśmy sobie za złe ciągłych romansów, czy czegoś w tym stylu... w sumie to by było fajne. Dawno go nie widziałam, ale następnym razem zagram lepiej - pstryknęła na palcach - wiesz, w sumie ty byś się mogła brać za Larsa, jak przeskoczę dalej - wyszczerzyła się i poprawiła wiszącą jej na szyi mp3.

Uczeń Slytherinu

- Nie ma sprawy, zapraszam - uśmiechnęła się. – Tylko uprzedź mnie, abym po ciebie wyszła, bo raczej sama nie dotrzesz do mojego domu, a zgubisz się gdzieś po drodze - roześmiała się. Faktycznie wiele osób, nawet za drugim razem gubiło się w lesie, który należał do Amorów.
Czyżby naprawdę się tak zmieniła, od kiedy została ugryziona przez wilkołaka? Teraz miała zielone oczy, kiedyś były błękitne... Włosy jej pociemniały, cera nabrała innego koloru... Ale czy to było na prawdę aż tak widoczne?
- Oj przestań, jeszcze mi powiedz, że jestem animagiem i zmieniam się w wilka – pokiwała rozbawiona głową. – Może kiedyś opanuję tę zdolność, ale nie jestem tego taka pewna.
- Właśnie dlatego do siebie pasujecie – puściła jej oczko. – Oboje tylko flirtujecie – pokiwała głową z dezaprobatą, ale uśmiech na jej twarzy psuł cały efekt.
- Angie… ile razy będę ci powtarzać? Ja już mam chłopaka – westchnęła. Lars był, jak to by powiedziała Angie, niczego sobie.

Uczeń Slytherinu

- Uprzedzę, uprzedzę, jakoś nie chcę się nigdzie zgubić - niby znała czar wskazujący północ, ale skąd potem miała by wiedzieć, po której stornie świata jest dom jej koleżanki - no wiesz, jakbyś była to by było coś, też uwielbiam wilki - rozmarzyła się - ach, szczególnie te czarne, takie groźne!
Andrea zniosła jej myśli na Jay'a, no tak chłopak naprawdę był przystojny, może dlatego tak łatwo pozostawało się nieraz na jego postaci, oczywiście w myślach. Poza tym rozmawiało się z nim też całkiem przyjemnie... no i te romans. Cóż, kuszące.
- Coś trzeba robić jak się nie chodzi na lekcje, a flirty to całkiem przyjemne zajęcie... przynajmniej korzystamy z życia, to dobrze - stwierdziła, nie zapytała. - jaaa, nie mogę się doczekać naszego wypadu. Za chwilę będę lecieć coś zjeść do Wielkiej Sali. Jeszcze nie zdążyłam od rana - dodała.

Uczeń Slytherinu

- Rozczaruje Cię, nie jestem animagiem - powiedziała.
- Jak chcesz, możemy iść i teraz. Nie chce mi się tu już siedzieć, chyba pójdę do dormitorium i pójdę spać. Na nic nie mam ochoty, nawet na myslenie - jęknęła, myśląc o lekcjach.
Wstała z trawy, wytrzepując dokłądnie spodnie, aby nie były brudne i odwróciła się przodem do Angie.
- Idziesz? - zapytała.

Uczeń Slytherinu

- Tiaaa, chodźmy - skinęła jej głową. No tak, czego mogła się spodziewać? Że będzie umiała się zmieniać w jakiegoś super zwierzaka? To by było ciekawe, i w ogóle, ale cóż... - ciekawe co dziś dobrego można zjeść - zastanowiła się na głos oblizując usta i przy okazji doganiając dziewczynę. - Ścigamy się ku drzwiom? - i zanim Andy zdołała odpowiedzieć ona już biegła. Ach! Rozpierała ją energia.

Uczeń Slytherinu

Javier wybrał się na spacer, pogoda wręcz do tego zachęcała. Za swój cel obrał wiszący most a dokładniej punkt widokowy. Kiedy dotarł na miejsce wyciągnął z kieszeni paczkę fajek i zapalił. Oparł łokcie o balustradę i powoli zaciągając się dymem 'podziwiał' widoki.