Most

Prefekt Naczelny

Wiszący most łączy jeden z dziedzińcowy z błoniami, a dokładnie z Kamiennym Kręgiem. Most zbudowany jest z drewna, a dach dodatkowo pokrywa jeszcze słoma. Jest tak stary, że gdyby nie podtrzymująca go magia już dawno by się rozwalił. Przy samym końcu znajduje się mały balkonik z kamienną ławką.

Uczeń Slytherinu

Szła sobie powoli mostem. Założyła rękawiczki i poprawiła ciepły szalik. Stary most bardzo ją fascynował. Szła w kierunku ławki.
Rozmyślała nad tym co słyszała o niektórych uczniach Hogawartu. Dziwiły ją pewne rzeczy.

Uczeń Slytherinu

Wyszła z Hogwartu. Chciała wykorzystac to, że nadchodzi wiosna, wszystko budzi się do życia. Nogi niosły ją w stronę kamiennego kręgu. To tam chciała odpocząć, ale po drodze musiała przejść przez most. Tam spotkała dziewczynę, ślizgonkę. Zatrzymała się.
- Cześć.

Uczeń Slytherinu

Jakiś głos wyrwał ją z zamyślenia. Odwróciła się i ujrzała dziewczynę.
- No cześć. - Powiedziała spokojnie i zmierzyła ją jeszcze raz wzrokiem. Postanowiła się przedstawić. - Clau Persson.

Uczeń Slytherinu

Jak na razie stała i wpatrywała się nachalnie w dzieczynę. Szybko odwróciła głowę i spojrzała w innym kierunku. Podeszła do Clau.
- Andrea Amore - również się przedstawiła.

Uczeń Slytherinu

- Miło mi. - Dodała i spojrzała gdzieś w bok. - Już myślałam, że tu nikt nie przychodzi. - Kiwnęła lekko głową. Bardzo podobały jej się te widoki. Czuła już wiosnę, to jej poprawiło znacznie humor.

Uczeń Slytherinu

- Nikt? Nie możliwe. Tu jest tak pięknie... - rozmarzyła się. Nic nie poradzi na to, że kocha wiosnę, kiedy jest ciepło, kiedy drzewa puszczają pąki.
Sama całkowicie zapomniała o tym miejscu. Zazwyczaj wychodząc na błonia kierowała się do dobrze znanych sobie miejsc jak jezioro, wierzba bijąca czy wielki dąb.
- Długo siedzisz tu sama?

Uczeń Slytherinu

- Nawet nie. Sądziłam, że spotkam tu więcej osób. - Powiedziała idąc powoli przed siebie. Podziwiała ten teren.
- Bardzo podoba mi się to miejsce. - Stwierdziła i spojrzała na dziewczynę.

Uczeń Slytherinu

Rozejrzała sie z zaciekawieniem.
- Tak - przyznała. - Chociaż za ciekawsze miejsce uważam kamienny krąg. Słyszałaś, co o nim mówią?
Sama usłyszałą o tym niedawno, ale bardzo ją to zainteresowało. Właśnie dlatego szło w tamta stronę.

Uczeń Slytherinu

- Nie...nie słyszałam. - Powiedziała. W jej oku pojawił się błysk ciekawości. Izolowała się od ludzi, więc mało wie o tym miejscu.
- Co mówią o tym kamiennym kręgu? - Spytała spokojnie dziewczyny.

Uczeń Slytherinu

- Że można usłyszeć głosy mieszkających tam duchów. Szkoda, że nie wszystkich... - posmutniała lekko, ale po chwili znów się usmiechnęła.
- Ogólnie mówią wiele rzeczy, ale ta jako jedyna jest najprawdziwsza z nich wszystkich.

Uczeń Slytherinu

Gdy usłyszała słowa dziewczyny to się lekko podekscytowała. Oczywiście miała poważną minę.
- No to...idziemy tam? - SPytała. Chciała iść już tam jak najszybciej.

Uczeń Slytherinu

- Właściwie, właśnie tam się kierowałam.
Stała, opierając się o most i patrząc w dal. Jeśli tu jest tak pięknie, to co będzie tam, w jeszcze magiczniejszym miejscu, przesiąkniętym magią?
- Chodź, przynajmniej nie będę sama - machnęłą do niej ręką, idąc w kierunku kamiennego kręgu.

Uczeń Slytherinu

Uśmiechnęła się i poszła za dziewczyną. Zdjęła kolorowe rękawiczki, bo było jej za ciepło w ręce. Wepchnęła je do kieszeni płaszcza i spojrzała na An.
- Z której jesteś klasy? - Zapytała.

Uczeń Gryffindoru

Choć od czasu kiedy tylko tu przyjechał usilnie starał się nie wydawać pieniędzy, czasem znajdywał w sklepach coś, co absolutnie musiał mieć. Jednym z takim wzbudzających jego zachwyt i dozgonną miłość przedmiotów była piłka. Śliczna, pomarańczowa piłka o niebiańskim zapachu nowej gumy. Wówczas tego dnia, gdy ujrzał tę piłkę w jednym z mugolskich sklepów (do tej pory nie pojął, dlaczego na ludzi mówi się mugole), był absolutnie przekonany, że piłka owa musi znaleźć się w jego władaniu.

Traktował Piłkę z odpowiednim namaszczeniem, codziennie ją czyszcząc i dbając, by Piłka miała nienaganną kondycję. Często więc biegał po korytarzach Hogwartu namawiając zdezorientowanych uczniów do wspólnej gry. Kiedy jednak kolejny raz wybił szybę i porozbijał kilkanaście uczniowskich głów, został wygnany na pole, jak to ujął dyrektor.

Smętnie więc kozłował Piłką, rozglądajac się wokół. Gdzie mógłby grać? Wszędzie trawa, jezioro i drzewa.