Na Skraju Lasu

Prefekt Naczelny

Zakazany las nie bez powodu zwie się zakazanym. Można tam spotkać niebezpieczne zwierzęta, nikomu do końca nie znane, zaś centaury nie przepadają za nachalnymi gośćmi. Tutaj, na skraju lasu czasem ktoś się przyplącze, powinien jednak kilka razy pomyśleć, zanim pójdzie dalej. Oprócz szlabanu grozi mu też nieustający strach i wrażenie przyglądających mu się kilkunastu par oczu.

Prefekt Naczelny

- Jasne. Ale to tylko legenda, przynajmniej w moim przypadku. Że niby tylko faceci umieją patrzeć na mapę, nie obracając jej do góry nogami - prychnęła.
Powoli zbliżali się do skraju lasu. Nieopodal stała niezamieszkana teraz chatka gajowego, a przed nimi rosły wysokie drzewa, tu jeszcze nie tak gęsto. Na wprost była wąska ścieżka prowadząca w głąb lasu.

Wyobraził sobie Bell z mapą i opanował się, żeby nie wybuchnąć śmiechem. Szybko odwrócił głowę w innym kierunku i zobaczył chatkę, wyglądającą na opuszczoną - Nikt w niej nie mieszka? Wygląda na pustą, żadnego światła w oknach ani dym z kominka się nie unosi. To dlatego, że za blisko lasu? - spytał podchodząc bliżej do Bell przyspieszając kroku, był niecierpliwy i już chciał znaleźć się w lesie

Prefekt Naczelny

- Póki co nie. Normalnie mieszkał tu gajowy, ale odszedł w zeszłym roku a nie znaleźli jeszcze nowego. Ciekawa jestem kto teraz opiekuje się wszystkimi zwierzętami tu żyjącymi i utrzymuje błonia w jakimś porządku. Wcześniej on to robił... - rzuciła w stronę domku jeszcze jedno spojrzenie i ruszyła ścieżką, wyjmując różdżkę. Tak na wszelki wypadek, nigdy nie wiadomo co się może zdarzyć.

- Może w ramach szlabanu uczniowie robią za tanią siłę roboczą sprzątając błonia? - rzucił pomysł który właśnie przyszedł mu do głowy - Wiesz nigdy nic nie wiadomo - zwolnił kroku i spojrzał na różdżkę w jej dłoni - Nie no chyba żartujesz? Aż tak trzeba być przygotowanym kiedy się tam wchodzi? - wyjął jednak różdżkę i obracał ją w palcach i wszedł za dziewczyną na ścieżkę

Prefekt Naczelny

- Lepiej dmuchać na zimne, prawda? Może akurat zapuści się tu jakaś akromantula... Kiedyś było kilka dość dziwnych przypadków, a ja nie mam zamiaru wylądować potem w skrzydle szpitalnym, albo nawet Mungu.
Patrzyła pod nogi, wypatrując ścieżkę i starając się z niej nie zboczyć. Po jakimś czasie doszli do miejsca gdzie niemal zanikała.
- Wolisz iść w prawo czy lewo? - spytała, rozglądając się.

- Wolisz iść? - spojrzał na nią ściągając brwi - Myślałem, że wiesz dokąd idziesz - stanął obok niej i spojrzał na rozgałęziającą się ścieżkę - W lewo - skierował swoje kroki w tamtą stronę - Akromantula, no no - stwierdził i zagwizdał cicho - Nie miałem okazji widzieć jej na żywo ale czytałem o niej.. Coraz bardziej ciągnie w głąb lasu.. - Odwrócił się nagle za siebie i spojrzał między gałęzie leżące dość gęsto niedaleko od nich - Też słyszałaś coś czy już po prostu zbyt szukam jakiejś przygody?

Prefekt Naczelny

- Przecież mówiłam, ze byłam tam tylko jeden raz. Zazwyczaj idę tak... nie wiedząc gdzie idę i wychodzi. Ja też jej nie widziałam, ale słyszałam, że gdzieś tu mieszkają. Mam nadzieję, że po przeciwnej stronie lasu - spojrzała tam gdzie Alex, zastygając w bez ruchu. - Nie... nic nie słyszałam. Może to po prostu wiatr?

Wzruszył ramionami - Możliwe.. - powiedział z wyczuwalną nutką rozczarowania w głosie - No trudno.. jeszcze na pewno coś spotkamy.. - zaczął iść dalej obracając różdżkę w dłoni. Drzewa zaczynały rosnąć coraz gęściej - No ładna mi polana - powiedział próbując dojrzeć coś w oddali przez te rosnące obok siebie drzewa.

Prefekt Naczelny

- Lepiej tak bardzo nie chciej, bo będzie to coś o czym nawet nie myślałeś - mruknęła, rozglądając się. - Teraz jeszcze jej nie widzisz, bo jest dalej. Zobaczysz, trafimy. Pamiętam, że była bardziej w głębi lasu...
Drzewa przepuszczały coraz mniej światła, na dodatek robiło się późno.

- Obyś miała lepszą orientację w terenie niż Olga - mruknął pod nosem, jednocześnie przypominając sobie jak dziewczyna zapewniała go że wie gdzie są i jak dojść do jednego z klubów kiedy spędzał święta w Petersburgu - W głębi? No dobra to idziemy, idziemy - robiło cię coraz ciemniej - Lumos - mruknął wyciągając przed siebie różdżkę - Uważaj na korzenie - rzucił w jej kierunku kiedy zobaczył jak wiele ich wystaje w miejscu w którym właśnie przechodzili

Prefekt Naczelny

- Olga? - spojrzała na Alexa, zaciekawiona. - Opowiedz coś.
Również zapaliła światełko na różdżce zaklęciem "Lumos".
- Mam wrażenie, że to nie był dobry pomysł żeby iść tu, gdy już zachodziło słońce - powiedziała. - Zanim wrócimy do zamku będzie zupełnie ciemno.

- Och, zrobiła mi tylko pieszą wycieczkę w Petersburgu jak tam byłem.. Zgubiła drogę do klubu i błądziliśmy po mieście. W sumie nie miałbym nic przeciwko kiedy było by słońce i w miarę ciepło. Jednak zaspy po kolana, mroźny wiatr i dużo stopni na minusie nie zachęcały to takiego spaceru - aż mu się zimno robiło kiedy to wspominał - Właśnie to mi się spodobało w tym spacerze, że będzie ciemno - odwrócił na chwilę głowę w jej stronę i w tym samym momencie uderzył policzkiem w wystającą gałąź - Świetnie - mruknął

Prefekt Naczelny

- Rzeczywiście, przyjemnie za bardzo nie było... Ale gdybyś pamiętał, że możesz użyć magii, byłoby łatwiej.
- Może i fajnie iść nocą, ale wtedy więcej dziwnych i jednocześnie niebezpiecznych stworzeń może się przyplątać. I tak, wiem, że masz ochotę na jakąś przygodę. O, widzisz chociażby to - powiedziała, gdy chłopak walnął w gałąź. - Rozcięła ci się twarz?

- Jakoś nie chciałem straszyć Olgi.. - zaczął myśleć jakby ona zareagowała na to, że jest czarodziejem - Im dziwniejsze i niebezpieczne tym lepiej - stwierdził i dotknął policzka, pod palcami poczuł krople krwi - Trochę, ale uwierz mi przeżyje..