Na Skraju Lasu

Prefekt Naczelny

- Zawsze mogłeś to zrobić niepostrzeżenie - stwierdziła.
- Skoro tak uważasz... Ale krew może zwabić jakieś dziwne stworzenia. Jeśli chcesz, łatwo to wyleczę - stanęla obok Alex, patrzac na jego policzek. - Chyba, że chcesz być czymś w rodzaju przynęty - uśmiechnęla sie lekko.

- Czasami lepiej nie ryzykować. Poza tym Olga mogła dziwnie zareagować- powiedział, wycierając jednocześnie palce ubrudzone krwią w kurtkę - Zawsze marzyłem aby stać w lesie i robić za przynętę mruknął z sarkazmem i spojrzał na dziewczynę - Dobra weź mi to wylecz, bo sam prędzej sobie oko wydłubię niż to zrobię.

Prefekt Naczelny

- Wiedziałam, że zmienisz zdanie - powiedziała wesoło. - Episkey - oświetliła różdżką swoje dzieło. - No... idealnie nie jest, ale przynajmniej nie krwawi.
Wyminęła go i poszła ostrożnie dalej, trzymają różdżkę wysoko, żeby też na coś nie wpaść. W końcu zauważyła prześwit między drzewami.
- Udało się - oznajmiła, wychodząc na polanę mocno oświetloną okrągłym księżycem. - Dzisiaj jest pełnia? - spytała, patrząc na niebo. Nigdy nie umiała tego dokładnie określić.

Dotknął miejsca, które przed chwilą krwawiło - Może nie będzie tak źle, przynajmniej nie rozcięłaś mi policzka bardziej niż miałem - powiedział i szedł z tyłu rozglądając się na boki i szukając czegoś interesującego - Ooo nawet udało Ci się tutaj trafić - stanął pośrodku polany i spojrzał w górę. - Nox - mruknął i schował różdżkę do kieszeni - Czy ja wiem.. Chyba tak, ale nie jestem pewien. Równie dobrze może dzień lub dwa przed albo po pełni.

Prefekt Naczelny

- Mam nadzieję, że w szkole nie ma żadnych wilkołaków, tak jak kiedyś... - skierowała się w stronę średnich rozmiarów głazu, na środku polany. Wdrapała się na górę i usiadła, zwieszając nogi. Spojrzała do góry, podpierając się rękami. - Jeśli będziemy cicho, może coś przyjdzie.

[zacznij już na polanie]

- A proszę Cię bardzo. – Szli przez chwilę w milczeniu, nagle las zaczął się przerzedzać. – Chyba jesteśmy na dobrej drodze. – Stwierdził wyciągając szyję aby upewnić się, że nie ma zwidów. – A swoją drogą jakie mogą być tam urozmaicenia? – Zaczął się zastanawiać, jednak pamiętał aby co i raz schylać głowę. – Wywiało Krukonów?

Prefekt Naczelny

- Rzeczywiście... Drzew jest coraz mniej. Brawo, udało nam się wydostać, choć z drugiej strony lepiej nie zakładać tego, nim rzeczywiście znajdziemy się na błoniach - patrzyła przed siebie, wypatrując światełek z hogwarckich okien. Miała nadzieję, że niedługo je zobaczy, bo stęskniła się już za gorącym ogniem w kominku. - Bardzo ciekawe - uśmiechnęła się tajemniczo, mimo że i tak nie mógł tego zobaczyć. - Gdzieś zapewne są, tylko żadnego jeszcze nie spotkałam. Ty chyba na tłumy też nie narzekasz, prawda?

- Właśnie, żebyś tylko nie powiedziała tego w złą godzinę – mruknął, nie zwalniając kroku. Miał ochotę napić się czegoś co go rozgrzeje. Nie chciał się rozchorować. Zmarzł a wizyta w skrzydle skrzy palnym nie wchodziła nawet w grę. – Co jest takie ciekawe? Póki co nie. Nie wiem tylko czy to dobrze czy niekoniecznie, z czasem się okaże.

Prefekt Naczelny

Zaśmiała się.
- Urozmaicenia są bardzo ciekawe. Od razu widać, że Krukoni, bo ich dormitorium nie jest zwyczajne i nudne. A, że teraz raczej trudno tam kogokolwiek zastać, bez problemu mogę tam wchodzić i korzystać. Naprawdę nie przydali by ci się żadni koledzy? - spytała nieco zdziwiona.

Słuchał dziewczyny zmierzając w stronę wyjścia z lasu. Naprawdę chciał już znaleźć się w zamku, nie chciał jej jednak marudzić.
- Koledzy? Nie jakoś nie szczególnie nigdy nie wiadomo na jakich bym trafił. Chyba, że były jakiś z którym można pogadać. To wtedy czemu nie. – Wzruszył ramionami, nie przypominał sobie aby kiedykolwiek miał kolegów. O przyjaciołach nie wspominając. Znajomych tak, co i raz poznawał kogoś nowego jednak nigdy nie przeradzało się to w coś innego niż zwykła znajomość.

Prefekt Naczelny

- Ale nim kogoś nie będzie, nie przekonasz się - powiedziała, ciągle wpatrując się w drogę przed sobą. Wyglądało na to, że już rzeczywiście wychodzą. Po jakimś czasie między nielicznymi już drzewami widać było dokładnie Księżyc, a w końcu i zarys chatki gajowego. Wyszli na na szkolne błonia. Bell odwróciła się, patrząc się na las.
- Wreszcie się udało.

Zadowolony stanął na błoniach patrząc w stronę zamku.
- Nie wiem jak Ty, ale ja kieruję się w stronę zamku. – Palce zmarzły mu tak, że prawie ich nie czuł. Marzyła mu się tylko ciepła herbata i nic więcej. Zaczął iść szybkim krokiem w stronę zamku.

Prefekt Naczelny

- Chyba nie myślisz, że będę tu jeszcze marzła? - również ruszyła w stronę zamku. Wkrótce dotarła do wejścia. Z ulgą przeszła prze drzwi i rozpięła kurtkę, zadowolona z otaczającego jej ciepła. - No to cześć - rzuciła Alexowi krótkie spojrzenie i wspięła się Wielkimi Schodami, aż stanęła przed kołatką.

- Różnie bywa, może lubisz marznąć – stwierdził wzruszając ramionami. Kiedy wszedł do zamku od razu zrobiło mu się cieplej. Rozpiął płaszcz i spojrzał na Bell, która kierowała się w stronę schodów biegnących ku górze. – Na razie, Panikaro – powiedział i zniknął na schodach prowadzących w stronę lochów.

Uczeń Slytherinu

Przyszedł na skraj lasu, oparł się plecami o drzewo i patrzył w niebo. Nie przejmował się pogodą ani tym, że pewnie zmarznie.. Policzki miał zaczerwienione od mrozu.. sam nie wiedział czy dobrze zrobił przyjeżdżając tutaj.. Czego oczekiwał? Że nagle wszystkiego się dowie? Stał tak już dłuższy czas z rozpiętym płaszczem wpatrując się uparcie w niebo..