Na Skraju Lasu

Uczeń Slytherinu

Obserwowała jak dziewczyna przez chwilę spogląda na nią nieco zdziwiona. Uniosła kąciki warg w górę, a jej dłoń puściła Cassie. Powędrowała za to na wilgotną ziemię.
- Myślałam, że nie wyjdę. - Stwierdziła lekko. - Woźny prawie przyłapał mnie na wymykaniu się z zamku.
Jej oczy nadal utkwione była w Cassie. Zastanawiała się czy po tym co się zdarzyło ich rozmowy i wspólne wyjścia ulegną zmianie. Pokręciła przecząco głową, a jej włosy ruszyły za nią tworząc pół koła.

Uczeń Hufflepuffu

- Naprawdę? - spytała śmiejąc się dźwięcznie - Gdy wychodziłam, słodko spał, musiałam go więc obudzić. - wzruszyła ramionami - Ważne, że tu jesteś, choć to i tak niebezpieczne. Dawno się nie widziałyśmy - rzekła rozżalona. Miała nadzieję, że po tym co zrobiła... Nic się nie zmieniło, a jednak jest inaczej i wcale nie wiedziała, czy lepiej.

Uczeń Slytherinu

- Wiem. Ostatnio nie mam czasu, a i tak nie robię nic konkretnego. - Rzekła nieco smutna. - To rutyna kochana.
Odgarnęła kosym włosów za ucho i uśmiechnęła się nieco smutno. Rzeczywiście ostatnio wszystkie jej dni były podobne. Nawet na lekcjach już nie można było dostrzec jej osoby. Westchnęła cicho. Czuła się jak najbardziej przepracowany człowiek na świecie, a przecież nawet nic nie robiła.

Uczeń Hufflepuffu

- Więc może chcesz na ten temat porozmawiać? Jesteś swoim cieniem, Ann - rzekła cicho, bawiąc się końcówką swoich włosów. Było inaczej, przeklinała w myślach, nie patrząc w oczy dziewczynie. Czuła pieczenie na swoim brzuchu i nie łatwo było jej oderwać się od bólu. Uniosła głowę spoglądając w jej oczy - Wiesz, że od tego tu jestem - dodała.

Uczeń Slytherinu

- Męczy mnie, że niedługo będę musiała stąd odejść. - Westchnęła cicho. - Nie mam pomysłu na swoje życie, nie wiem co będę robić jak skończy się szkoła. Nawet nie wiesz jak bardzo mi ten fakt przeszkadza.
Odgarnęła z czoła kosmyki włosów. Czasem rozmyślała nad tym aby je obciąć lub coś z nimi zrobić. Denerwowało ją, że za każdym razem musiała coś z nimi zrobić, aby zbytnio jej nie przeszkadzały.

Uczeń Hufflepuffu

- Hanno! Całe życie przed Tobą, a Ty się teraz zastanawiasz co chcesz robić? To w czym jesteś dobra, innego sposobu na życie nie ma. Przecież sama wiesz dobrze, co kochasz. Planowanie życia nic nie daję, bowiem i tak wszystko wywróci się do góry nogami. - wzruszyła ramionami, odwracając wzrok od dziewczyny. Założyła dłonie, aby zasłonić brzuch, lekko go naciskając. Skrzywiła się prawie niezauważalnie z bólu, jednak ponownie spojrzała na dziewczynę - Nie liczy się, co będziesz robić, tylko z kim. A potem samo się wszystko ułoży. Chodzisz na takie przedmioty, które dają przyszłość.

Uczeń Slytherinu

- Nie wiem w czym jestem dobra. - Westchnęła cicho. - Od całej rodziny napływa mi mnóstwo listów. Wszyscy oczekują, że mam już ten wymarzony zawód, a ja nawet nie wiem co wybrać.
Spojrzała na Cass, błądziła wzrokiem po jej twarzy poszukując jakichkolwiek emocji.
- Po szkole chce być z Tobą. Boje się, że ty tego nie chcesz. - Słowa te wypowiedziała niemal szeptem. Jej wzrok uciekł od twarzy blondynki i zatrzymał się na dłoniach Cassandry. Bała się jej reakcji, tego, że wcale nie zaprzeczy, a wręcz przeciwnie. Powie jej teraz, że po szkole ma ciekawsze zajęcie niż bycie z nią.

Uczeń Hufflepuffu

Podeszła do niej, delikatnie ujmując dłonie. Przykucnęła przy niej. Czuła jak jej serce biło.
- Hanno, jesteś najlepsza w tym, co robisz, zapamiętaj to. - ucałowała jej dłoń i spojrzała głęboko w oczy - Nic Ci nie obiecam, Ann, bo wiesz, że życie lubi płatać figle. Jednak na chwile obecną też chcę spędzić czas po szkole. A teraz chodź. Koniec smucenia się. - rzekła rozbawiona i musnęła przelotnie jej usta - Masz zamknąć oczy, Ann.

Uczeń Slytherinu

Hanna delikatnie uniosła wargę w górę. Odpowiedź Cassandry nie była potwierdzeniem, jednak w pewien sposób sprawiła, że z jej serca zniknął ciężar obciążający jej duszę. Przejechała dłonią po jej policzku i wstała z ziemi.
- Czego sobie tylko życzysz. - Uśmiechnęła się i przymknęła powieki, a jej wargi nieco bardziej uniosły się w górę.

Uczeń Hufflepuffu

Ułożyła swoje dłonie na jej oczach, tak, aby w ogóle nic nie widziała.
- Więc mi zaufaj - rzekła cicho, przytulając ją od tyłu i tym samym teleportując się do Londynu. Była ciekawa, czy spodoba jej się takie świętowanie urodzin. Serce waliło jej szybko.

Uczeń Slytherinu

Alexandria przyszła na skraj lasu. Dlaczego? Chciała odetchnąć świeżym powietrzem. A jednocześnie wiedziała, że mało kto tu przychodzi. Przynajmniej nie będą mnie nękać jacyś pierwszoroczni - pomyślała. Usiadła na ziemi z twarzą zwróconą w stronę Hogwartu, podkuliła nogi i objęła je rękoma. Patrzyła trochę tęsknie. Myślała o tym, że niedługo już będzie pełnoletnia. Z jednej strony się cieszyła, jednak... Czuła, że jakiś etap jej życia bezpowrotnie przeminie.

Czekała na uczniów na skraju lasów. Miała nadzieję że przyjdą bo ostatnio frekwencją nie powalali.

ZAPRASZAM NA BIWAKOLEKCJE

Uczeń Gryffindoru

Lars spakował swój wielki pomarańczowy namiot w zielone liście klonu do ogromnego plecaka moro. Dorzucił tam trochę żarcia, głównie czekolady, liczył, że dziewczyny przygotują za dużo kanapek i on im pomoże w pozbyciu się ich. Zabrał też trochę gorącej kawy i herbatki. Ubrany w zielone wąskie spodnie, bawełniany czarny podkoszulek, sweter w pasy, ciepłą kurtkę z kapturem i czapkę z daszkiem, stawił się na miejscu nieco przed czasem. Zauważył, że Pani profesor już czeka. Ukłonił się grzecznie, powiedział wesołym tonem,
- Dzień dobry Pani profesor. - Po czym usiadł pod drzewem czekając na resztę uczniów.

Prefekt Naczelny

Przeczytała na tablicy z ogłoszeniami jak ciekawa ma być lekcja zielarstwa, więc zapisała się na nie tuż przed. Nie przepadała za bardzo za tym przedmiotem, ale przecież potem mogła się spokojnie wypisać. Tak więc, spakowała wszystko co trzeba było. Miała problem z namiotem, bo niby skąd go wziąć?, ale w końcu zabrała ten który kiedyś rozstawiała z Rox i Alison.
Dotarła do miejsca gdzie mieli się spotkać.
- Dzień dobry, cześć Lars - rzuciła swój plecak na ziemię i oparła się o drzewo.

Uczeń Gryffindoru

-Siema Bell- oderwał się od drzewa i pocałował ją przyjaźnie w policzek. - Siadaj - klepnął trawę koło siebie - zanosi się na dłuższą nasiadówę, a miało być fajnie - zażartował i zaczął wyginać palce, aż trzeszczały w stawach.
- W sumie możemy rozbić namiot, będzie nam cieplej, co Ty na to? Nauczycielka, chyba napiła się wywaru z sennego ziela i wpadła w odrętwienie, a my tu zamarzniemy na kość, zanim ona się ocknie.- Wygłosił swoją przemowę.