Dziedziniec

Uczeń Gryffindoru

- Grasz na gitarze. - Hayley jak zwykle stwierdzała oczywiste rzeczy. Popatrzyła na instrument z niemal namaszczeniem. - Od dawna? - zapytała, przenosząc wzrok na Dori. Może w końcu znalazła kogoś, kto by ją nauczył?

-Od kilku lat.-Odpowiedziała jej z uśmiechem na twarzy. Taka była prawda. Gdy tylko właścicielka domu dziecka odkryła że ma talent muzyczny zapisała ją na lekcje gitary i pilnowała aby grała regularnie. To dzięki niej pokochała muzykę i jej świat i nie widziała dla siebie innej przyszłości niż na scenie.

Uczeń Gryffindoru

- Chciałabyś mnie pouczyć? - zapytała z entuzjazmem Gryfonka. - Kiedyś grałam na gitarze, ale niedługo. Niedawno przypomniałam sobie to, co już umiałam, ale nadal jestem na etapie początkującego - powiedziała. - Nie umiem nawet grać chwytów barowych.

-Jasne tylko kiedy bo teraz jestem głodna jak wilk i przydałoby się coś zjeść.- Powiedziała z uśmiechem na ustach zadowolona z tego że Hayley chce żeby ją uczyła. Od dawna nikt ją o to nie prosił. Ludzie tutaj przeważnie traktowali ją jak powietrze zaś ci z mugolskiego świata zazdrościli je talentu i nie chcieli z nią gadać.

Uczeń Slytherinu

Juliette wyszła na dziedziniec, trzymając na rękach czarnego kota. Rażąco kontrastował z bielutkim śniegiem.
Brunetka usiadła na balustradzie. Zerkała to na kota, to przed siebie. Chciała nadać zwierzakowi idealne imię. Proste, ale nie banalne.
Delikatnie przygryzła dolną wargę. Kot zwinął się w kłębek na jej kolanach i cicho mruczał. Wtuliła dłonie w ciepłe, kocie futerko.

Uczeń Slytherinu

Po dość późnym śniadaniu wyszedł na dziedziniec. Zadał sobie trud poszukiwania rękawiczek z palcami, teraz zadowolony je zakładał. Zapiął wysoko pod szyję suwak i mocniej zacisnął szalik wokół szyi. Nie chciał zmarznąć, co prawda czapki jak nigdy nie miał, ale zawsze ostatecznie może założyć kaptur.
Oparł się o mur zamku i spoglądał na śnieg leżący wszędzie. Od czasu do czasu zerknął w stronę drzwi wejściowych.

Uczeń Slytherinu

Juliette usłyszała czyjeś stłumione kroki, więc obróciła się w odpowiednią stronę. Javier.
- Cześć. - przywitała go krótko po czym przeniosła wzrok na kota, który smacznie spał na jej kolanach. Z ledwością powstrzymała się, by go nie szturchnąć.

Uczeń Slytherinu

Czekając na Vivien nie zauważył Ślizgonki, dopiero kiedy się z nim przywitała zwrócił na nią uwagę.
- Hej. Nazwałaś go już jakoś? A może to ona? – spytał, patrząc na małego czarnego zwierzaka.

Uczeń Slytherinu

- Nie. Chyba nazwę go po prostu No Name. - przyznała z rezygnacją. Nie miała ani jednego dobrego pomysłu na imię. Przeniosła wzrok na zaśnieżoną fontannę. Zaczęła się zastanawiać, czy zima kiedykolwiek się skończy. Może nadszedł czas epoki lodowcowej?

Uczeń Slytherinu

Pokręcił głową, kiedy usłyszał rezygnację w jej głosie.
- No wiesz, jeszcze nie wymyśliłaś imienia? – zdziwił się, chociaż sam na jej miejscu miałby tak samo. Rozumiał ją w tej sprawie.
- Zdecydowanie się na kota to przy nadaniu mu imienia dość łatwe zadanie – stwierdził. Zaczął chodzić po dziedzińcu aby rozgrzać się trochę.

Uczeń Slytherinu

- Tu się zgodzę. Żeby to chociaż umiało mówić, to samo wybrałoby sobie imię. - spojrzała na kota. Ten nagle otworzył swoje zielone ślepka i prychnął. Zupełnie, jakby rozumiał jej słowa. Zeskoczył z jej kolan i zaczął krążyć po dziedzińcu.
Juliette zmrużyła oczy i objęła się rękoma, by choć trochę się ogrzać.

Uczeń Slytherinu

Spojrzał na kota, którego z daleka można było zauważył na białym śniegu.
- A jak teraz Ci ucieknie to jak go będziesz wołać?
Kucnął w niewielkiej odległości od niego z wyciągniętą ręką, był ciekawy czy podejdzie do niego i da się pogłaskać.

Uczeń Ravenclawu

Wyszła na dziedziniec. Nie miała pojęcia o której mogła się spodziewać Javiera, jednak chłopak już był. Flirtował z bladą dziewczyną o bardzo czarnych włosach. Za każdym razem widziała go z inną. Uśmiechnęła się pod nosem. Nie chcąc im przeszkadzać stanęła od nich w pewnym oddaleniu. Postanowiła, że podejdzie dopiero jak wypali papierosa. Usiadła na murku i podpaliła jednego różdżką.

Uczeń Slytherinu

Wydawało się, że był zajęty kotem. Patrzył jednak wciąż w stronę drzwi wejściowych, kiedy zauważył Vivien miał ochotę wstać i podejść do niej. Zraził się, widząc jak odpala papierosa. Podniósł tylko rękę w geście przywitania, nie był pewien czy dziewczyna to zauważyła.
Pobawił się przez chwilę z kotem, a kiedy ten pobiegł za fontannę, nie gonił go. Podszedł wolno do Vivien stając kawałek od niej.
- Hej – przywitał się z nią. – Zaczynałem się zastanawiać czy przejdziesz.

Uczeń Ravenclawu

- Nawet nie wiedziałam o której mam przyjść- zauważyła nie wstając z murka.
- Miałam zamiar teraz siedzieć i odrabiać numerologię. Nawet ją otworzyłam, ale nie mam pojęcia czym jest portret numerologiczny- mówiła paląc dość szybko papierosa. Nie była pewna czy to przeszkadza chłopakowi. Chciała zapytać się kim jest owa dziewczyna, ale nie chciała być ciekawska .
- Co u Ciebie? Wróżyłeś pewnie cały dzień.