Dziedziniec

Uczeń Slytherinu

Patrzył jak zabiera brutalnie Eleonorze nos, pokręcił głową i zaśmiał się cicho. Nie trwało do długo, przecież nie odpuści tak łatwo.
- No wiesz! Wstydziłabyś się – wrócił marchewkę na dawne miejsce – Nie stresuj jej, przecież widzisz w jakim jest stanie.
Na potwierdzenie swoich słów zaczął masować Eleonorę po brzuchu i przyłożył palec do ust.
- Ciii! Nie może się teraz denerwować – przekonywał ją dalej.
- Kusząca by była jakbyś w to więcej uczuć włożyła, tak to była tylko propozycja.
Schylił się po śnieg aby wytrzeć o niego brudne od węgielków rękawiczki.

Uczeń Ravenclawu

- Jesteś gejem Daniver? Na dodatek lubiących takich jak Richard! Którzy jedyne co robią to siedzą na kanapie i piją piwo? Nie spodziewałam się tego po tobie... Nie widzisz, że Rich się Tobą brzydzi?- Vivien walnęła Javiera w rękę, którą głaskał bałwana po brzuchu piwnym.
-Byłaby zawsze kusząca! Nawet jakbym powiedziała to najbardziej poważnym jakim mogę tonem- powiedziała z przekonaniem, popychając lekko pochylonego nad śniegiem chłopaka.

Uczeń Slytherinu

Wyprostował się jednak wciąż klepał bałwana po brzuchu, nie przejął się kiedy walnęła go w rękę.
- Oprócz łydki będziesz mi jeszcze rękę masowała – mruknął i spojrzał na głowę bałwana.
- Nie widzisz jak JEJ się oczy śmieją, jest zadowolona. W końcu Eleonora będzie miała niedługo małe. – powiedział cicho.
- Nie zaczynaj, chyba że leżenie na śniegu Ci nie przeszkadza?
Schylił się po śnieg i lekko natarł jej policzki.

Uczeń Ravenclawu

Vivien zignorowała jego mruczankę na temat kolejnego masażu.
- Richard jest zadowolony, bo właśnie napił się dużo piwa i jest zaspokojony- cierpliwie tłumaczyła Javierowi kolej rzeczy.
- Już wystarczająco się dziś w nim wytarzałam- powiedziała Viv, wsadzając mokrą rękawiczkę pod jego kaptur i mierzwiąc mu wesoło włosy.
- Tres bien!- krzyknęła, kiedy go wystarczająco poczochrała.

Uczeń Slytherinu

- Przecież sama widzisz, że bardziej przypomina Eleonorę. Nie rozumiem po co się kłócisz ze mną. Naprawdę możesz spokojnie przyznać mi rację – powiedział spokojnie.
- Nawet nie przypomina Richarda! Widziałaś kiedyś tak okropnego faceta?
Już miał się schylać po raz kolejny po śnieg, kiedy poczuł zimne rękawiczki na swojej głowie. Nim zdążył się odsunąć miał potargane włosy. Prychnął niezadowolony.

Uczeń Ravenclawu

Vivien westchnęła głęboko.
- Może niech to będzi Elerich, rodzaju nijakiego?- zaproponowała blondynka, gładząc Richarda po policzku.
Zaśmiała się z aprobatą swojego czynu, jednak kiedy napotkała groźne spojrzenie chłopaka zrobiła smutną minę i zrobiła gest bezradności.
- Było mi zimno w ręce...

Uczeń Slytherinu

- Niech będzie w końcu nie będziemy się kłócić o to bez końca – przystał na jej propozycję. Szczerze, tu już nie miałby siły jej przekonywać, że Richard to Eleonora.
- Ty biedna! – prychnął.
Zdjął kaptur i zaczął jakoś poprawiać swoje włosy, przecież tyle czasu poświęcił na ich ułożenie, a ona to wszystko w pół minuty popsuła. W końcu zostawił je tak jak były, zgarniając tylko pojedyncze kosmyki z oczu.
- Rozumiem, że lepszego sposobu nie mogłaś na to znaleźć?

Uczeń Ravenclawu

I tak będzie go nazywała Richard. W końcu było widać, że to stuprocentowy mężczyzna.
- I na dodatek zrobiłam Ci nową fryzurę!- powiedziała z zachwytem- Nawet nieźle Ci z tym artystycznym nieładem, mam magiczne ręce.
Mówiąc to pokazała mu otwarte dłonie, a raczej rękawiczki.
- Nie miałam innego pomysłu na ogrzanie...

Uczeń Slytherinu

Wciąż był niepocieszony faktem, że na własną rękę postanowiła go ‘uczesać’. Chociaż gdyby zapytała i tak by się nie zgodził.
Podszedł do fontanny i usiadł na jej skraju z dystansu spojrzał na bałwana.
- Całkiem nieźle wygląda. Chociaż mógłby być większy – przyznał, nic nie poradzi na to, że Viv zrobiła tak małą głowę.
- Jak książka? Zaczęłaś już czytać?
Przypomniał sobie, że przecież wczoraj wysłał jej z notatkami książkę.
- Żebyś tylko nienaruszoną oddała – pogroził jej palcem.

Uczeń Ravenclawu

Viv spojrzała na Richarda. Wyglądał trochę dziwnie.
- Cóż, nikt nie jest doskonały- powiedziała. Ustawiła się obok niech, objęła go i uśmiechnęła się szeroko.
- Jak razem wyglądamy?
Puściła bałwana i patrzyła mu się w twarz, gładząc po czapce.
- No... postaram się. Książka jest świetna! To doprawdy niewiarygodne co wymyślają ci mugole! Muszę namówić Emmę, żeby nazwała tak kota- Wiertarka.

Uczeń Slytherinu

- Szczerze? Jak dwa bałwany – ulepił śnieżkę i rzucił nią w kierunku Viv, nie wycelował zbyt dobrze i trafił w bałwana. – Trudno, teraz trafię – zapewnił dziewczynę i zaczął lepić kolejną śnieżkę.
- Dokładnie, ale niektóre rzeczy mają fajne – myślał teraz szczególnie o soczewkach z którymi długi czas się nie rozstawał. – Ale chyba mimo wszystko nie umiałbym bez magii długo wytrzymać. Tylko nadal nie rozumiem o co chodzi z tym całym prądem – przyznał, formułując ze śniegu ładną kulkę. Rzucił ją w kierunku Viv.

Uczeń Ravenclawu

Viv prychnęła słysząc jego odpowiedź.
- To jest trudne do zrozumienia, ale umiem to sobie jako-tako wyobrazić, w przeciwieństwie do tego internetu- powiedziała, wykrzywiając się, kiedy przypomniała sobie tą skomplikowaną rzecz.
Uniknęła zgrabnie kolejnej śnieżki, robiąc po tym obrót w miejscu.
- Wyobrażam sobie prąd jako takie małe zasilane impulsy w tych ich drutach. Kiedy coś włączają one natychmiast przylatują w dane miejsce i je zasilają. A w tych ich całych elektrowniach tworzą to cało przenoszoną energię- mówiąc to wszystkie przemieszczała się z miejsca w miejsca, ilustrując rękami druty ( podnosząc je do góry), albo prezentując objętością swoich ramion elektrownie.

Uczeń Slytherinu

Zajął się kolejną kulką, próbował zrozumieć co chce mu przekazać, korzystając z okazji, że jest zajęta mówieniem i gestykulowaniem zaczął w nią rzucać śnieżkami.
- Wiesz… tak czy inaczej internet jest prostszy do zrozumienia, może nie sam w sobie. Tylko jak działa i co mają z niego mugole.
Nic nie chciał mówić ale czekał na moment kiedy się przewróci unikając śnieżek, co chwila celował jakąś w jej kierunku.
- No tak są Ce elektrownie i druty a co ma do tego prąd? On jest w tych drutach? – kiedyś próbował o tym czytać ale nie zrozumiał wiele. – A kiedy ktoś włącza jakieś urządzenie to prąd ‘wędruje’ przez te druty z elektrowni?

Uczeń Ravenclawu

- To akurat jest prostsze- potwierdziła to kiwnięciem głową.
Skakała i chodziła, unikając lecących w jej stronę śnieżek.
- Tak, właśnie wędruje, jest w tych drutach cały czas i czeka aż ktoś go wezwie, żeby zapalić żarówkę, albo włączyć drukarkę- mówiła delektując się słowami mugolskimi, takimi jak drukarka. Zrobiła rozmarzoną minę. Wyobraziła sobie jak siada za komputerem i bez problemów odpala internet i dowiaduje się tych wszystkich rzeczach o mugolach, których nie wie.

Uczeń Slytherinu

Przynajmniej mógł poćwiczyć celność, dawno nie miał tak dobrego ruchomego celu. Zaczynał szybciej lepić śnieżki ale rzucał z większą precyzją.
- Wezwie? – już myślał, że powoli zaczynał rozumieć a tu takie rozczarowanie. – Czyli przez większość czasu ten prąd w drutach jest bezużyteczny? Ale włączę żarówkę to już nie mogę włączyć komputera czy mogę? Każde urządzenie ma swój własny drut z prądem?
Nawet nie zdawał sobie sprawy iloma pytaniami zarzucił Vivien.