Wierzba Bijąca

Uczeń Hufflepuffu

- Wenecja... - powtórzył za nią, puścił jej ramię. Był już pewien, że się nie przewróci, przynajmniej na razie. - Jak tam jest? Słyszałem o masie mugolskich turystów zalewających miasto. Chyba nie bywasz tam często? - spytał patrząc na profil dziewczyny - Chodzi mi o to, że mieszkasz w magicznej części miasta, tak? - wytłumaczył co miał na myśli.
- Pytałaś? Musiałem przeoczyć - powiedział przepraszająco.

W końcu zdecydowała się do nich podejść.
- Cześć. - uśmiechnęła się lekko. - Etta Rossum. - przedstawiła się po chwili, patrząc na nich przychylnie.

Uczeń Slytherinu

- Mieszkam w wielkim dworze, w środku lasu. Tak jest o wiele bezpieczniej dla nas. O Wenecji nie wiem prawie nic. Tylko te magiczne części miasta. Tam jestem, a raczej byłam bardzo często. Teraz, od kiedy się uczę, pozostają tylko wakacje – zobaczyła podchodząca do nich dziewczynę, ale chwilowo ją zignorowała. – Wiesz, ze zadajesz strasznie dużo pytań? – zapytała, uśmiechając się delikatnie.
Ta gryfonka podeszła do nich i się przedstawiła. Andy w głębi była zła, ale nie okazała tego. I gdzie tu prywatność? Odpowiedziała jej dopiero po chwili.
- Cześć.

Uczeń Hufflepuffu

Fajnie mu było słuchać dziewczyny, mówiła dość ciekawie. A może to dlatego, że nigdy tam nie był.
- Nikt nie broni Ci robić tego samego, a że tak jest już słyszałem. - Spojrzał w tym samym kierunku co ślizgonka, nie zdziwiło go dość oschłe przywitanie. Spojrzał przyjaźnie na gryfonkę.
- Hej, Rolvsson - przedstawił się uśmiechając do Etty. Jego wzrok szybko spoczął na aparacie, który trzymała w dłoniach. - Często fotografujesz czy tylko czasami masz taki kaprys? Wiecie, że zdjęcia mugoli się nie ruszają? Są przez to takie smutne i bez wyrazu. - wyraził natychmiast swoje zdanie.

Jej uśmiech stał się szerszy, słysząc wypowiedź chłopaka. Towarzyszyło temu pojawienie się delikatnych dołeczków w policzkach dziewczyny.
- To jest po prostu moja pasja. - wyjaśniła, patrząc na aparat. - Tak, widziałam takie zdjęcia. Chociaż niektóre wyglądają prawie tak, jak nasze. - przyznała po chwili, lekko przygryzając dolną wargę.

Uczeń Slytherinu

- Nie lubię zdjęć - powiedziała. Kiedy dziewczyna poruszała aparatem, odwracała twarz.
Skoro oboje zaczynają rozmawiać, to ona nie będzie się wtrącać. Nawet nie wiedziała o czym dokładnie mówili.

Uczeń Hufflepuffu

- Czyli możesz mówić o tym godzinami - zaśmiał się cicho - No nie jestem pewien, czy wyglądają jak nasze. Jak już mówiłem są smutne, szczególnie te na których są ludzie. Zastygnięci bezruchu z wykrzywionymi w grymasie twarzami, nic fajnego. - Nigdy nie podobały mu się zdjęcia mugoli, i nikt nie był w stanie zrobić czegokolwiek aby zmienił zdanie.
- Co tak zamilkłaś? - spytał Andrei robiąc trochę smutno minę, wciągnął się w rozmowę z nią a teraz milczała.

Przeniosła wzrok na Ślizgonkę.
- Nie każdy je lubi. Ty z pewnością przepadasz za kilkoma innymi rzeczami. - zwróciła się do niej z lekkim uśmiechem. - Nie zrobię Ci zdjęcia, nie musisz się chować. - dodała z rozbawieniem.
- Nasze zdjęcia są zdecydowanie lepsze. - pokiwała głową, zgadzając się z nim. - Może nie godzinami, ale na pewno polało by się dużo słów na ten temat. - uśmiechnęła się.

Uczeń Slytherinu

- Nie interesują mnie zdjęcia mugoli, ani czarodziei.
Stała, słuchając ich uważnie. Nie miała nic na ten temat do powiedzenia, więc po co zabierać głos?
- Co miałaś na myśli? - zwróciła się do gryfonki.

- To, że na pewno masz jakieś pasje, niekoniecznie fotografię. - wzruszyła ramionami, uśmiechając się nieznacznie. Obróciła się i zrobiła zdjęcie Wierzbie Bijącej, która zaczęła zacięcie wierzgać gałęziami.
- Czym się interesujecie? - spytała, nawiązując do tematu.

Uczeń Hufflepuffu

Rolvsson wzruszył lekko ramionami, chyba nie uda mu się już porozmawiać z Andreą, nie w obecności Etty. Westchnął tylko patrząc z daleka na wierzbę.
- Ona też by słabo wypadła na mugolskim zdjęciu - wskazał na drzewo, które chyba nigdy nie miało dość.
- Zaklęciami, mógłbym o nich czytać godzinami.

Widziała udręczoną minę Andrei. Nigdy nie chciała, by jej towarzystwo aż tak bardzo kogoś męczyło. Na twarzy Gryfonki malowało się przygnębienie. Po raz kolejny przygryzła dolną wargę, tym razem przyczyniając się do powstania wąskiego strumyka krwi, spływającego z wargi. Szybko starła go chusteczką. Jej dobry nastrój ulotnił się błyskawicznie.
- Ymm... nie będę Wam przeszkadzała.. - odwróciła się na pięcie. Przez chwilę straciła równowagę, ale po chwili szybko ruszyła przed siebie. Usiadła na głazie i tępo wpatrywała się w aparat.

Uczeń Slytherinu

Nim zdążyła odpowiedzieć, dziewczyna oddaliła się. Nie odzywała się, czekając na reakcję chłopaka. Jakoś im sie dobrze rozmawiało, więc nie było sensu, aby im przeszkadzała. Może mam jej za złe, że Etta poszła?

(Po pierwsze Etta sobie poszła, a po drugie: "błękitne niebo" o tej godzinie? oO)

Uczeń Slytherinu

Powietrze, powietrze, powietrze!
Byle z dala od pokoju wspólnego Ślizgonów. Przynajmniej na razie.
Koniec tego dobrego. Chyba musi pozamykać wszystkie swoje kontakty z płcią przeciwną, bo tylko się niepotrzebnie irytuje. Wróci do swojego wcześniejszego wcielenia. Absolutnie nieczułej i brutalnej osoby.
Co za hipokryzja!
Grr.!