Wierzba Bijąca

Prefekt Naczelny

Wielka wierzba o potężnych konarach. Gdy ktoś podejdzie za blisko, próbuje uderzyć intruza, machając nimi gdzie popadnie. Podobno kryję się pod nią przejście do Wrzeszczącej Chaty jednak nikt ze znanych nam osób nie może tego potwierdzić, z prostej przyczyny - podejście do pnia wiąże się z ogromnym ryzykiem. Drzewo rośnie tu od czasów gdy jeszcze dziadkowie obecnych uczniów chodzili do Hogwartu.

Uczeń Hufflepuffu

Przechadzając się po błoniach zauważyłam Wierzbę Bijącą. Usiadłam w bezpiecznej odległości i oparłam się o jakieś drzewo. Wyjęłam książkę i zaczęłam ją czytać. Na błoniach było cicho. Najpewniej przez ostatnie ataki wilkołaków. W jednej ręce trzymałam w pogotowiu różdżkę.

Przechadzała się w lisiej postaci. Już dawno tego nie robiła, a po rozmowie z Effie nabrała wielkiej ochoty. Zauważyła dziewczynę pod wierzbą bijącą. Melanie chciała sprawdzić jej reakcje na pojawienie się lisa tuż przed nią. Szybko do niej podbiegła i usiadła obok. Połaskotała ją ogonem. W duchu serdecznie się śmiała.

Uczeń Hufflepuffu

Na oślep pogłaskałam lisa. nie mogłam się oderwać od książki, w której właśnie zaczynała się akcja. Chodź i tak połowa bohaterów zdążyła umrzeć. Właśnie skończyłam rozdział i spojrzałam na lisa.

Położyła się obok dziewczyny i radośnie zamachała ogonem. Trochę zdziwił ją fakt, że dziewczyna się nie boi, bądź co bądź lis to też drapieżnik. Jakby chcąc ją przestraszyć wyszczerzyła swoje perliste kły i cichutko zawarczała. W jej oczach zaś tańczyła sama radość z tego, że może pobawić się w zwierzęcej postaci. ,,Ciekawe jak to jest gdy sie tarza na plecach?'' spytała się sama siebie.

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzałam na lisa. Dopiero teraz powróciłam do rzeczywistości i słysząc, jak warczy spojrzałam mu prosto w oczy. Tak, jak drapieżnik patrzy na swoją ofiarę. Zacisnęłam mocniej uchwyt na różdżce.

Gdy tylko zobaczyła, jak dziewczyna chwyta różdżkę, przełknęła ślinę. Wiedziała, że musi wrócić do swojej postaci, chociaż tak bardzo jej się podobało. Spróbowała więc ratować sytuację. Wstała i stanęła przed blondynką. Wydała z sobie piskliwy odgłos i zamerdała ogonem, ponownie. Nie chciała się zniżyć do poziomu jakim byłoby lizanie jej rąk, co u zwierząt jest przecież przyjacielskim gestem, dotknęła wiec ją swym zimnym nosem. Popatrzyła na nią swoimi słodkimi oczętami.

Uczeń Hufflepuffu

Lis zachowywał się bardzo dziwnie. Pogłaskałam go więc i wróciłam do czytania książki. Byłam jakby nieobecna. Dopiero po chwili oderwałam się od niej, by wsadzić sobie zwierzę na kolana.

Melanie zaczęło swędzieć za uchem, był to prawdopodobnie największy minus bycia zwierzakiem. Korzystając z tego, że dziewczyna posadziła ja na kolana, Mel zaczęła drapać się za uchem z niezwykła wściekłością. Wiedziała, że niedługo musi stać się ponownie człowiekiem, ze nie może być, aż tak długo lisem. Cicho i z żalem zawyła.

Uczeń Hufflepuffu

Zaczęłam drapać lisa za uchem. Nie odrywałam się od książki.
- Swędzi cię?-spytałam lisa dalej drapiąc go za uchem. Nagle coś zaczęło szeleścić w lesie
-Słyszysz to? -pytałam lekko zdenerwowana.

Zapiszczała w odpowiedzi, bo niby jak inaczej? W duchu postanowiła, ze już nigdy nie będzie mówiła o zwierząt, bo to po prostu bezsensowne. Postawiła uszy nasłuchując. Nie miała pojęcia co to. Z pozycji leżącej przeszła w siedzącą. Cichutko zawarczała jakby niepewnie. Spojrzała się smutno na dziewczynę.

Uczeń Hufflepuffu

Zdjęłam lisa z kolan, wstałam i niepewnie podeszłam kilka kroków w kierunku lasu.
-Lumos-szepnęłam, by lepiej widzieć. Koniec mojej różdżki zaczął się lekko świecić.

Stwierdziła, ze więcej zrobi będąc człowiekiem. Już jako Melanie, Melanie podeszła do dziewczyny.
- I co widzisz coś?- spytała bez żadnego wstępu. Wyjęła swoją różdżkę i również wypowiedziała zaklęcie Lumos. Nadal stała za dziewczyną i nasłuchiwała.

Uczeń Hufflepuffu

Podskoczyłam aż słysząc głos dziewczyny. Uśmiechnęłam się do niej blado
- Na razie nic - powiedziałam spokojnie - To pewniej jakiś ptak, lub inne, niegroźne zwierzę.

Zza krzaka wyszła wiewiórka z wielkim orzechem laskowym.
- Rzeczywiście małe, niegroźne stworzonko.- Mel wróciła pod wierzbę.
- Jak ci przypadła do gustu znajomość z małym liskiem polarnym?- spytała zagadkowo dziewczynę.- Prawda, że słodki?