Wierzba Bijąca

Blair postanowiła w końcu wyjść zamku. Z entuzjazmem brnęła przed siebie, uważając na mokrą, śliską trawę. Chyba coś się zmieniło w jej zachowaniu. Pewnie szkoła ma na nią taki wpływ. W końcu jest w miejscu, w którym otaczają ją ludzie i może odetchnąć od monotonności. Zdjęła z głowy kaptur i rozejrzała się. Jej wzrok przykuła Wierzba Bijąca. Jednak nie zdecydowała się podejść zbyt blisko. Nagle zdała sobie sprawę, że nie jest tu sama..

Alex wyszedł na błonia ubrany bardzo ciepło. Czapkę nasunął niemal na oczy a szalikiem mocno zawiązał się wokół szyi, o rękawiczkach też nie zapomniał., nienawidził wprost śniegu. Dlatego niemal z odrazą spoglądał na ziemię. Pokręcił głową i szedł zamyślony przed siebie, kiedy coś świsnęło mu o bok ucha odskoczył nieznacznie w bok. Tak oto zawędrował pod bijącą wierzbę. Przez chwilę zastanawiał się czy nie podejść bliżej jednak zrezygnował szybko z tego pomysłu patrząc na jej gałęzie.

Uczeń Hufflepuffu

Cassie zatrzymała się tuż przed Bijącą Wierzbą. Odwróciła się za siebie, patrząc czy Hanna gdzieś jest w pobliżu. Dopiero teraz poczuła silny powiew wiatru i dziwne skrzypnięcie. Odwróciła się w kierunku Wierzby i ujrzała jak wielka gałąź zbliża się w jej stronę. Nie wiedziała, co zrobić. Serce chciało wyrwać się z piersi, a ona nawet nie miała siły krzyknąć. Odskoczył w bok, czując jak jej łokieć zaczyna się buntować. Teraz nie było czasu na słabości.
- Nie wiedziałam, że to takie niebezpieczne - szepnęła, leżąc na ziemi.

Uczeń Slytherinu

- Cassie ! - Krzyknęła podbiegając do dziewczyny. Pociągnęła ją za sobą tak aby znalazła się w miejscu gdzie zdradliwe gałęzie drzewa nie mogły dotrzeć.
- Znasz jakieś zaklęcia które mogłoby ją uspokoić ? - Zapytała z nadzieją w głosie. Nie miała zamiaru znaleźć się na jednej z gałęzi drzewa.

Uczeń Hufflepuffu

- To pytanie jest czysto retoryczne. - burknęła, rozmasowując obolałą rękę - Jasne, że nie znam i jasne, że znam rozwiązanie. - wstała ostrożnie, spoglądając na Hannę. Wierzba uderzyła pięćdziesiąt centymetrów od Rudowłosej. Teraz już się nie powstrzymała i pisnęła. - Po prostu wiać!

Uczeń Slytherinu

Zaśmiała się.
- Nie no czekaj, jakoś to obejdziemy. - Podniosła głowę do góry patrząc jak wierzba macha gałęziami. - Będziemy szybko biec ! - Krzyknęła entuzjastycznie unosząc dłoń w górę, jednak w tym momencie jedna z gałęzi zderzyła się jej ręką. Momentalnie przycisnęła rękę do brzucha i na wszelki wypadek położyła się na ziemi, tak aby znajdować się poza zasięgiem drzewa. Ból rozchodzący się po jej ręce był ogromny. Jęczała i zwijała się na ziemi pokrytej śniegiem.
- Cass, miałaś rację. Lepiej będzie pójść normalną drogą. - Przyznała rację dziewczynie.

Uczeń Hufflepuffu

- Och, Hanno! - podbiegła do niej i chwyciła delikatnie rękę. Szybko wyjęła różdżkę. - Episkey - rzuciła zaklęcie z troską patrząc na Rudowłosą - Chodź prędko, nie ma czasu, ona chyba chce nas zabić! Musimy przebiec na drugą stronę! o tam! - wskazała palcem kierunek - No, nie poddawaj się, damy radę - podniosła ją z ziemi.

Uczeń Slytherinu

- Dziękuje. - Odpowiedziała śmiejąc się radośnie, kiedy już ból opuścił jej rękę. Wstała jednak szybko i pobiegła za dziewczyną pełna obaw. A co jeśli wierzba dosięgnie je aż tutaj?
- Oh Cass. Zawsze miałam głupie pomysły i następnym razem, proszę Cię, powstrzymaj mnie. - Westchnęła cicho.

Uczeń Hufflepuffu

- Ale ja kocham Twoje głupie pomysły - odburknęła jej, ciągnąc za dłoń i zaczynając biec. Szybko odskoczyła w bok, gdy gałąź wierzby chciała rozpłaszczyć ją na trawie. - Tylko my we dwie potrafimy się tak wpakować w kłopoty.

[ świetny av!]

Uczeń Slytherinu

Zaśmiała się głośno słysząc jej słowa.
- Przynajmniej będziemy miały potem co wspominać. - Uśmiechnęła się ciepło lecz zaraz na jej twarzy pojawił się delikatny grymas. Jedna z gałęzi mknęła prosto w jej stronę. Zanim zdążyła krzyknąć z przerażenia jej ciało samowolnie rzuciło się na ziemię w ostatniej chwili unikając ciosu.

Uczeń Hufflepuffu

- Jesteś cała? - spytała z przejęciem, patrząc na jej wystraszoną twarz. Muszą wstać i przebiec szybko. - Hanno, musimy się pospieszyć... - powiedziała, podnosząc ją z ziemi. - Lepiej będzie jak się rozpędzimy i przebiegniemy. Jesteś gotowa, moja droga? Nic Ci nie jest? - spytała z troską.

Uczeń Slytherinu

- Nie, nic mi nie jest. Jestem w głębokim szoku, ale dam radę biec. - Odpowiedziała, a jej oczy nadal pozostawały szeroko otwarte.
- Dobra biegniemy. - Chwyciła dziewczynę za rękę i biegiem rzuciła się jak najdalej od drzewa.

Uczeń Hufflepuffu

Nim zorientowała się, że ktoś chwycił ją za rękę, zaczęła biec, uważając na strasznie gałęzie. Ciągle odskakiwały w bok, podskakiwały lub zatrzymywały się na chwilę, aby nie doznać żadnych obrażeń. Z trudem łapała oddech i to wcale nie przez "brak" kondycji. Ze strachu, z przerażenia. Serce chciało się wyrwać z piersi. Zatrzymała się nagle i schyliła się, łapiąc oddech.
- Już po wszystkim - rzekła z przerwami i zaśmiała się nie dowierzając.

Uczeń Slytherinu

Śmiała się głośno wraz z jej towarzyszką.
- To było coś. - Uśmiechnęła się i odetchnęła z ulgą. Naprawdę cieszyła się, że już po wszystkim.
- Myślę, że naszą wycieczkę do wrzeszczącej chaty będzie trzeba przełożyć. - Stwierdziła przeczesując dłonią włosy. - Mam dosyć wrażeń jak na dziś.

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzała na nią zaskoczona, przez co zmienił się jej kolor włosów na fiolet.
- I myślisz, że wrócimy tą samą droga do szkoły? Nie. Ma. Mowy. To coś chciało nas zabić! Jest wielkie, obrzydliwe i gdyby było pająkiem, stwierdziłabym, że owłosione. Nawet moja ogromna miłość do natury nie pozwala mi kochać takiego potwora. - rzekła, gestykulując. Po chwili usłyszała jak gałąź uderza z ogromną siłą w ziemię. Czyżby sprzeciw? Prychnęła.