Nad Jeziorem

Dwie rozmawiające dziewczyny nie zauważyły Emily, która w pewnym momencie pojawiła się niedaleko nich. Siedziała oparta o drzewo i szkicowała, co chwila zerkając w wodę. Kiedy zobaczyła dwie Puchonki, pomyślała, że chciałaby do nich podejść. Nie była jednak pewna, jak ją przyjmą. Wolała nie przeszkadzać, tym bardziej, że nie docierało do niej, o czym rozmawiały. Obserwowała je tylko z daleka i przy okazji wykonała kilka szkiców, przedstawiających te dziewczyny. Miała cichą nadzieję, że w końcu ją dostrzegą.

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzała na Alice i przytuliła ją.
- Nic się nie stało, naprawdę! Ludzie?- spytała zastanawiajac się chwilę.- Ich nie da się opisać słowami... Lepiej jak sama ich poznasz- odwróciła na chwilę głowę, patrząc na dziewczynę ze szkicownikiem- Okazja spadła nam sama z nieba- zasmiała się.- Apsik. Chodź- pociągnęła Alice w stronę dziewczyny- Hej, co tam szkicujesz?- spytała przyjaźńie.

Emily uśmiechnęła się do dwóch Puchonek. Wydawały jej się sympatyczne i nieśmiałość gdzieś zniknęła.
-Szczerze mówiąc was- odpowiedziała na pytanie i pokazała im kartkę. Jej dzieło było dość dobre, choć wiele brakowało mu do doskonałości. Taką opinię miała o nim Em.

Uczeń Hufflepuffu

Chwyciła za kartkę, czując jak ciekawość zżera ją od środka. Przygryzła dolną wargę, jak miała to w zwyczaju, spoglądając na szkicownik Krukonki.
- Nieźle- rzekła, kiwając głową z uznaniem. Przestraszyła się swoim bladym wyglądem i takim niewyspaniem. Uznała, że rysunek Em jest niczym lustro. Spuściła głowę, aby ukryć worki pod oczami, a włosy schowała za ucho. Poprawiła szybko czapkę.- Nie widziałyśmy Cię wcześniej.

- Cześć - powiedziała Alice, zerkając na Emmę - piękne rysunki, naprawdę - powiedziała uśmiechając się i jeszcze raz na nie zerkająć. Wyglądem na nich przypominała istotę z nie z tego świata. Włosy miała rozwiane, lekki uśmiech na twarzy. Czuła też, że ta dziewczyna także jest duszą astystyczną, jak ona.

Nadal siedziałam pod drzewem słysząc mimochodem wymianę zdań dziewczyn. Ja nie odważyłam się nic powiedzieć. Albo po prostu nie miałam ochoty. Wypaliłam papierosa i wstałam. Udałam się w kierunku zamku, rozkoszując się powietrzem.

Alice spojrzała na odchodzącą w stronę zamku dziewczyną. Zastanawiała się, dlaczego ta, tak szybko odeszła. Nie wyglądała na nieśmiałą, czyli doszła do wniosku, że nie miała ochoty z nimi gadać. Spojrzała jeszcze raz na rysunek koleżanki. Chciała więcej dowiedzieć się o rysującej dziewczynie.

Uczeń Hufflepuffu

Poprawiła rękawiczki na dłoniach, patrząc na oddalającą się dziewczynę. Żałowała, że nie mogła jej poznać. Wydawała się być bardzo sympatyczna. Westchneła tylko przeciągle, spoglądajac na Em.
- Możemy usiąść koło Ciebie? Aż dziw mnie bierzę, że nigdy Cię nie spotakałam jak malujesz na błoniach.

Alice usiadała koło dziewczyni i patrzyła na ruchy jej dłoni. Było to takie delikatne lekkie ruchy.
- Cass - odwróciła się do puchonki - a ty czym się ... interesujesz?

Uczeń Hufflepuffu

Usłyszawszy swoje imię, uniosła lekko i przechyliła w stronę towarzyszki. Uśmiechnęła się sympatycznie.
- Gram na skrzypcach i fortepianie... Troszkę maluję. Zazwyczaj naturę. Pierwszej nocy wraz z Roxi namalowałyśmy zachód słońca z walczącymi końmi, widziałaś?- spytała zainteresowana opinią Alice. Dziewczyna choć należała do cichych osób, sprawiła, że Cass szanowała ją. Czuła, że jest inna i to właśnie się jej podobało. Kto lepiej zrozumie artystyczną duszę jak nie sam artysta?

- Nie, niestety nie widziałam, a mogłabyś mi pokazać - zapytała z zainteresowaniem - i inne rysunki także jeśli byś chciała. Byłabym także zaszczycona gdybyś zechciała mi coś zagrać.
Dziewczyna zaczynała coraz bardziej lubić Cass, była wesoła miła, nie taka przemądrzała jak wile e dziewczyn które znała, chciała dowiedzieć się o niej więcej w końcu była ona pierwsza osobą jaką tu poznała.

Uczeń Hufflepuffu

Zaśmiała się.
- Jasne, chyba nie będzie stanowiło to żadnego problemu. Ale nie odpowiadam za Twój stan zdrowia lub psychiki po zobaczeniu.- pokazała jej język.- A Ty? Czym się pasjonujesz?

- Jak już mówiłam śpiew to moja największa pasja, ale poza tym zdarza mi się pisać, najeczęściej wiersze. Kiedyś, cóż - zamyśliła się na chwilkę - lepiej o tym nie wspominać, wolę do tego nie wracać. Napewno twoje prace są śliczne!
Powiedziała i uśmiechnęła się, choć w tej chwili powróciły do niej obrazy z przeszłości. Z nie tak dalekiej przeszłości.

Uczeń Hufflepuffu

- Jak będziesz chciała pogadać o "lepiej nie wspominać", to chętnie Cię wysłucham. Może kiedyś uda nam się wspólnie zagrać? Zajmę się muzyką, a Ty śpiewem, co Ty na to? - spytała radośnie, a gdy usłyszała uwagę o pracach, zarumieniła się. - Moje prace nie są śliczne. Powiedziałabym przeciętne, Alice.

- Oczywiście, stworzymy duet - dziewczyna roześmiała się - a o tych sprawach, może kiedyś..., nie wierzę, że twoje pracę są przecętne, ty nie jesteś przeciętan - zaśmiała się radośnie i spojrzała na Cass. - Ocenię jak je zobaczę.