Nad Jeziorem

Prefekt Naczelny

W samym centrum błoni rozciąga się ogromne jezioro. Uczniowie często tu przychodzą, szczególnie w gorętsze dni, gdy chłodna woda jest wprost idealnym sposobem by choć odrobinę się ochłodzić. Jest to również idealne miejsce, by przy cichym plusku małych fal obijających się o brzeg, odrobić lekcje, bądź poczytać książkę. Czasem można zaobserwować tu ogromną kałamarnicę, leniwie przebierającą swoimi mackami.

Lizzy spokojnym krokiem wyszła ze szkoły. Włosy powiewały jej na wietrze, a ona sama czuła się lekko i dobrze. Mimo, iż nie była duszą towarzystwa, jakoś sobie radziła. Tęskniła za ludźmi z Gryffindoru, a teraz jak na złość nie mogła nikogo spotkać. Połowa jej znajomych zrezygnowała z dalszej edukacji po ukończeniu pełnoletności.
Dziewczyna wyjęła książkę od transmutacji i zaczęła czytać ostatni rozdział, z cichą nadzieją, że za chwilę pojawi się ktoś, kto oderwie ją od tej czynności. Chociaż uwielbiała ten przedmiot, to przesiadywanie nad jeziorem z kimkolwiek było dużo bardziej zachęcające.
Słońce świeciło lekko zza chmur, więc odłożyła lekturę i zamknęła oczy, czując jak promienie muskają jej bladą twarz.

Uczeń Ravenclawu

Vivien weszła na błonie mając na sobie jedynie długą koszulę, sięgającą jej do połowy ud, oraz niebotycznie wysokie, czarne obcasy. W ręku trzymała filiżankę kawy. Rozejrzała się dookoła i po chwili zastanowienia ruszyła w stronę leżącej na trawie dziewczyny, niosąc ze sobą smród papierosów, kawy i woń delikatnych perfum. Stanęła na dziewczyną, zasłaniając jej słońce.
- Zimno tu- powiedziała, po czym usiadła obok gryfonki i zerknęła na jej twarz- Masz śliczną buzię- dodała niefrasobliwie i zaczęła pić kawę.

-Tak uważasz? -mruknęła zmieszana, pospiesznie wracając do pozycji siedzącej. -Z naszej dwójki tylko jedna ma ładną buzię. Zgaduj do trzech, która.
I choć wyglądało to na typowe przymilanie się, Lizzy wiedziała co mówi. Zgrabna blondynka z nieskazitelną cerą, a do tego z jakim temperamentem. Ona z całą pewnością nie miała problemów z nawiązywaniem znajomości. Ot, zwykłe "masz ładną buzię" i kolejny znajomy do kolekcji. Dyskretnie spojrzała na ubiór dziewczyny i aż zrobiło się jej zimno, kiedy zauważyła odkryte nogi. Widząc buty, na odwrót -poczuła falę ciepła. Jej skromne obcasiki nie mogły się równać.
-Nauczyciele nie mają nic przeciwko, że wyglądasz tak... odważnie? -nadrobiła niepewnym uśmiechem, aby przypadkiem nie urazić nowej koleżanki i nie zarobić obcasem w... w cokolwiek.

Uczeń Ravenclawu

-Jestem słaba w zgadywanki- powiedziała Vivien, patrząc na gładką taflę jeziora.- Jesteś za niska jak na swój wiek, ale twoja twarz jest naprawdę zjawiskowa. Mam nadzieję, że o tym wiesz?- zajrzała w oczy brunetki i bardzo delikatnie się uśmiechnęła.
- Och, na obcasy już nie zwracają uwagi- powiedziała blondynka unosząc nogę- zorientowałam się, że nie założyłam żadnych spodni, dopiero jak weszłam do wielkiej sali- dodała unosząc brwi- nie chciało mi się wracać do wieży...
Vivien ponownie odwróciła głowę w stronę nowej znajomej, upijając kolejny łyk kawy.

-Nie, dopiero ty mnie uświadomiłaś. -Uśmiechnęła się, teraz już bardziej pewnie. Spojrzała w stronę blondynki, pamiętając o poprzednim spotkaniu z siostrami. -Jestem Elizabeth, a ty? Pewnie ze Slytherinu, zgadłam?
Lizzy niby przypadkiem odwróciła wzrok od dziewczyny, odrobinę skrępowana jej spojrzeniem. Oczywiście czuła dumę i podziw, że tak otwarcie podchodzi do ludzi, ale dla kogoś takiego jak ona, kto większość czasu spędza w samotności, było to dość zaskakujące i niecodzienne. Nie chcąc dać po sobie poznać, że ta sytuacja jest dla niej dziwna, zaczęła z nagłym zainteresowaniem oglądać swoje świeżo pomalowane paznokcie.

Uczeń Ravenclawu

-Czemu sądzisz, że jestem ślizgonką?- zapytała Vivien w połowie rozbawiona, w połowie zezłoszczona. Spojrzała przelotnie na paznokcie, którym Lizzy zaczęła się przyglądać i zmarszczyła z zastanowieniem brwi.
- Przeszkadza ci to, że tutaj siedzę?- zapytała. Vivien, nie wiedziała czy to, że brunetka zajęła się swoim manicurem jest złym znakiem. Sama rzadko tak robiła i denerwowało ją, kiedy ludzie ignorowali ją i zajmowali się swoimi dłońmi, włosami... czymkolwiek. W innym wypadku po prostu by wstała, jednak teraz... nie chciała odchodzić od ledwie poznanej dziewczyny.

-Strzelałam, ale też jestem słaba w zgadywaniu -oznajmiła wesoło, chcąc jak najszybciej znaleźć bezpieczny temat, widząc, że humor towarzyszki odrobinę się zmienił. Oderwała wzrok od paznokci i z powrotem spojrzała na blondynkę, nieco nieprzytomnym wzrokiem. -Nie przeszkadza mi twoja obecność, wręcz przeciwnie. Po prostu nie przywykłam do patrzenia ludziom w oczy podczas rozmowy, ale skoro tobie to przeszkadza, mogę poćwiczyć.
Nie przestając patrzeć w niebieskie oczy dziewczyny i uśmiechać się rozbawiona, zapytała:
-To dowiem się kim i skąd jesteś?

Uczeń Ravenclawu

Vivien zrobiła zdziwioną miną, kiedy usłyszała szczere słowa dziewczyny. Jednak zdziwienie szybko przerodziło się w sympatię, która szybko wypełniła niebieskie oczy blondynki.
- Nazywam się Vivien Davila i jestem z Ravenclawu. Chociaż mój ojciec oddałby wszystko, żebym była ślizgonką, na którą mnie oceniłaś. A ty? Pozwól, że nie będę zgadywać.
Klepnęła się w miejscu, gdzie powinna być kieszeń spodni, ale zorientowała się, że nie ma ich na sobie. Położyła ręce z powrotem na trawie.
- Wiesz, jeśli chcesz też mogę poćwiczyć rozmowę z tobą, bez patrzenia w oczy.

-Lizzy Slim z Gryffindoru, siódma klasa, mówiąc w skrócie. Twój ojciec z pewnością dogadałby się z moją obsesyjnie zakochaną w Slytherinie matką. -Pokręciła głową z niedowierzaniem i bezradnością, że tacy ludzie jak jej rodzicielka naprawdę istnieją. -Jak to się stało, że nie zwróciłam na ciebie uwagi wcześniej? Chyba nie jesteś pierwszoklasistką?
Nigdy by w to nie uwierzyła. Czując, że ze strony Vivien nic jej nie grozi, nieco się rozluźniła i wyjęła z torby pudełko z fasolkami wszystkich smaków, które wyciągnęła w stronę dziewczyny.
-Bierz, nienawidzę ich -westchnęła, wkładając do buzi jaskrawo pomarańczowy słodycz.

Uczeń Ravenclawu

- Widzę że masz ten sam problem z jednym z rodziców- powiedziała Vivien, krzywiąc się lekko.- Z pewnością mnie nie zauważyłaś, bo wcześniej chodziłam do Beauxbatons- Grymas dziewczyny powiększył się jeszcze bardziej.- Jestem piątoklasistką- dodała po chwili.- Wiem, że wyglądam na trochę... starszą.
Spojrzała na pudełko fasolek i uśmiechnęła się nieporadnie.
- Zawsze chciałam spróbować waniliowej, nigdy mi się to nie udało...- wyjęła biały cukierek i wsadziła do buzi.- Oranżada. A twoja?

-Dynia, ale jakaś niedojrzała. To chyba mój szczęśliwy dzień, bo przez siedem lat trafiałam na truskawkowe, po których dostawałam uczulenia na całej skórze.
Lizzy wyprostowała nogi i odchyliła głowę do tyłu, delektując się resztkami promieni słońca. Lada moment pogoda miała się zepsuć, więc chciała wyciągnąć z niej to, co najlepsze.
-Od kiedy jestem w Hogwarcie, błonia wiecznie były zaludnione, a przy jeziorze to już w ogóle zgromadzało się najwięcej uczniów, taka pustka to coś nienormalnego. Masz tutaj jakieś rodzeństwo?

Uczeń Ravenclawu

-Masz uczulenie na truskawki, czy tylko ten cukierek cię tak uczulał?
Vivien spojrzała na bladą twarz Lizzy.
- Mam nadzieję, że się nie opalisz- powiedziała, podciągają lekko koszulę i wystawiają do słońca nogi.- Nie mam. Mój brat chodził tutaj i był w Slytherinie... ale to już było dość dawno temu. Drugi brat chodził do szkoły we Francji. A ty masz, czy pytasz bez powodu?

-Mam uczulenie, ale zdążyłam niejednej spróbować i utwierdzić się w przekonaniu, że to moje ulubione owoce -przyznała ze złością i spojrzała na słońce, po chwili mrużąc oczy. -Żeby się opalić potrzebuję przynajmniej czterdziestu stopni i całego dnia na plaży. Nie wiem jak to działa, moja matka również nigdy nie była opalona.
Oczami wyobraźni ujrzała swoją zgorzkniałą, jasnoskórą matkę i niemal się wzdrygnęła. Całe szczęście, że zaczyna tęsknić za jej sztywnymi zasadami dopiero pod koniec roku.
-Nie mam rodzeństwa, po śmierci ojca matka nie chciała związywać się z żadnym facetem. Z czarodziei nie zna kogoś wartego jej uwagi, a z mugolami sama wiesz jak jest... -Nagle przerwała, nie wiedząc dlaczego zwierza się ledwo poznanej dziewczynie. Tak jak zawsze w stresującej sytuacji, postanowiła bezpiecznie się oddalić. -Chyba powinnam lecieć.
Podniosła się z ziemi i otrzepała idealnie przylegające, żeby nie powiedzieć ciasne, spodnie.

Uczeń Ravenclawu

-Całe szczęście, bo nieopalona wyglądasz uroczo, masz śliczną, bladą cerę.
Vivien spojrzała na wstającą dziewczynę ze zdziwieniem.
-Czyżbyś uczyła się już zanim zaczną się lekcje, czy może mamy jakąś niezapowiedzianą, sobotnią kartkówkę?- zapytała, zgarniając włosy z twarzy. Zerknęła w stronę jeziora, zastanawiając się czy nowa znajoma nie ma po prostu ochoty się z nią zadawać i jakie mogą być tego przyczyny. Była przyzwyczajona do tego, że ludzie jej nadskakiwali i lgnęli do niej. Mimo tego nie miała wielu przyjaciół. Lizzy była taka... inna od wszystkich.
- Jeśli już musisz iść, to idź. Ale mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy...- uśmiechnęła się lekko.- Albo wpadniemy w najbliższym czasie do Hogsmeade, czy gdzieś...