Klasa Wróżbiarstwa

Uczeń Ravenclawu

- Jakaś pra, pra, pra, pra... Nie wiem ileś tam razy- babka, podobno miała jako taki dar jasnowidzenia. Znaczy zdarzyło jej się parę razy bodźcowe i samorzutne- powiedziała po chwili zastanowienia, lekko przygryzając dolną wargę.

Zastanowiła się nad odpowiedzią.
- Raczej nie, pani profesor - mruknęła cicho.
Jej ojciec na pewno nie miał z tym ni wspólnego. A matki nie pamiętała,l zmarła, gdy Emma miała dwa lata. Ale nie bardzo miała ochotę o tym mówić.

Nauczyciel

- Czyli Vivien masz szansę mniej więcej siedmiu procent, że kiedyś coś przewidzisz, a Emma około jednego- powiedziała z uśmiechem.- Ale nie będę od was tego wymagała, ani nie liczę na to w najmniejszym stopniu. To taka ciekawostka. Ponieważ dzisiaj wszystkie się spóźniłyśmy, już teraz kończę lekcję. Na następny raz poproszę o wypracowanie na temat " Wady i zalety bycia jasnowidzem, omów je i wyraź swoje zdanie". Napiszcie, czy chciałybyście widzieć i porównajcie wady i zalety. Każda z was dostaje łącznie po 15 punktów dla domu.

Prefekt Naczelny

- A ja nie wiem - jakoś tym się nie interesowała... ale na pewno rodzina od strony matki czegoś takiego nie miała.
- Na czym polega widzenie bodźcowe? Podręcznik jakoś tak dziwnie tłumaczy, że nie nie rozumiem... I nie mogę tez sobie wyobrazić tego wywołanego, jak można po prostu.. mocno skoncentrować i wyczekiwać pojawienia się żądanej wizji? - zacytowała podręcznik.

Nauczyciel

- To znaczy, że należy dotnąć jakiegoś przedmiotu i mocno myśleć o nim, skupić całą swoją energię, na próbie rozczytania coś z niego. Może byc to też przypadkowe. Pewnego pięknego dnia dotykasz swojego pióra, a tu trzask! Widzisz całą jego historię- wytłumaczyła Bell, a prznajmniej próbowała.

Emma pochyliła się nad pergaminem i zapisała temat wypracowania. Po chwili pojawiły sie na nim również informacje, które padły na lekcji. Odłożyła pióro i spojrzała na nauczycielkę.

Prefekt Naczelny

- Fajna zdolność - stwierdziła tylko jaka może być historia pióra? Na pewno niezbyt interesująca... - Ale to jest taka historia, że.. to co to pióro jakby widziało, czy wszystko co się z nim działo? Na przykład, jeśli ja o dawna nim pisze i ogólnie, mam je ciągle przy sobie to ktoś mógłby zobaczyć co robiłam?

Nauczyciel

- Mogłabym zobaczyć co robiłaś, kiedy trzymałaś to pióro w dłoni, albo kiedy leżało obok Ciebie i działy się rzeczy, które powinnam, lub chcę zobaczyć. Nie zajrzę w przyszłość lub przeszłość i nie podejrzę Cię w toalecie jak sikałaś, gdyż nie jest to informacja w żaden sposób nikomu potrzebna- mówiła dalej Harriet.

Emma zamyśliła się nad słowami Harriet. Postanowiła, że kiedyś, dla eksperymentu spróbuje przewidzieć przyszłość. Wprawdzie nie wierzyła, że jej sie to uda, ale zawse mogła spróbować. Zapisała kilka zdań na pergaminie, po czym wpatrzyła się w ścianę. Nie miała żadnych pytań.

Nauczyciel

- To już idźcie! Nie będziemy tu siedziały całą noc- powiedziała patrząc na zegar na ścianie i wyganiając je jedną ręką, uśmiechając się przy tym serdecznie. Połaziła chwilę po klasie, trochę porządkując swoje papiery.

Emma wyrwała się z zamyślenia. Wstała, pozbierała swoje rzeczy, starannie włożyła je do torby, niedbale zarzuciła ją na ramię i poszła w kierunku wyjścia.
- Do widzenia - rzuciła do nauczycielki z uśmiechem.
Wyszła z klasy i skierowała się do dormitorium. Zamierzała od razu zabrać się za wypracowanie i układała w myślach jego plan.

Uczeń Ravenclawu

Zebrała wszystkie swoje notatki i potrzebne rzeczy. Kolejne wypracowanie, świetnie. Chyba zrezygnuje z jakiś przedmiotów.
- Do widzenia- mruknęła i skierowała się w stronę wyjścia.

Prefekt Naczelny

- Powiedzmy, że rozumiem... - uśmiechnęła się do Harriet. Pozbierała swoje rzeczy, pergamin z notatkami złożyła i wsadziła do podręcznika.
- Do widzenia - opuściła klasę.

Uczeń Gryffindoru

Zasapany wpadł do Klasy wróżbiarstwa. Nie było łatwo tu dotrzeć. Otworzył z hukiem drzwi i wpadł do sali... pustej ku jego zdziwieniu. Byłą jakby niewietrzona i panował tu charakterystyczny zagadkowy aromat, który sprawiał, że chłopak czuł się otumaniony. Usiadł na pierwszej lepszej pufie, zanurzył twarz w dłoniach i czekał.

Nauczyciel

Weszła szybkim krokiem do klasy. Ponownie przejrzała wszystkie swoje książki w poszukiwaniu czegoś na dzisiejszą lekcję. Usiadła za biurkiem i delikatnie wertowała podręcznik czekając na uczniów.