Klasa Wróżbiarstwa

Uczeń Slytherinu

Syknął, kiedy spadli na podłogę, jednak po chwili zaśmiał się, widzą, że Christiane wcale to nie przeszkadza. Oderwał się od niej ponownie, by muskać ustami jej szyję i dekolt. Jednak po krótkim czasie wrócił do jej ust. wyjął rękę spod jej bluzki, by poluzować swój krawat, wydawało mu się, że dusi go i przez niego jest mu tak gorąco w całym ciele.

Uczeń Hufflepuffu

Było już późno sądząc po czarnym niebie, więc zaczęła się zastanawiać która godzina. Przez chwilę chwyciła delikatnie jego krawat i ponownie przyciągnęła go do siebie. Jeździła jeszcze przez chwilę po jego torsie całując go w paru miejscach. Nie wiedziała, czy mówienie swoich uczuć do ślizgona będzie dobrym pomysłem, jednak wolała nie ryzykować. Popatrzyła mu głęboko w oczy jeszcze przez chwilę trzymając swoją rękę pod jego koszulą.
- Chyba będziemy musieli wracać - odparła z grymasem. Nie chciała tego kończyć, jednak nie chciała zarobić szlabanu u któryś z nauczycieli.

Uczeń Slytherinu

Westchnął. Pocałował ją jeszcze w usta, po szyi i dekolcie, po czym wstał z ziemi. Poprawił koszulę i krawat pomagając jej wstać.
- Jutro też jest dzień- powiedział, kiedy podniosła się z ziemi. Pocałował ją delikatnie w rękę, którą ujął i pociągnął ją w kierunku wyjścia.

Nauczyciel

Weszła do klasy wyjątkowo spóźniona. Nie miała pojęcia dlaczego zapomniała o dzisiejszej lekcji! Ostatnio była coraz bardziej roztargniona. Usiadła na krześle i zaczęła przeglądać podręcznik. Nie była pewna, czy ktoś jeszcze przyjdzie, ale jeśli tak to musi ustalić co będą robić.

Prefekt Naczelny

- Przepraszam za spóźnienie, pani profesor! - powiedziała wbiegając do klasy. Oj, spóźniła się i to ponad pół godziny. Ale była dziś w wyjątkowo dobrym humorze.. więc się nie przejmowała. Właściwie... czy kiedykolwiek zwracała na to uwagę? Rzuciła się na pufę i wyjęła podręcznik, pióro i resztę.

Emma wbiegła do klasy. Ku swojemu zdziwieniu zobaczyła tam tylko jedną Krukonkę i nauczycielkę.
- Dzień dobry i bardzo przepraszam za spóźnienie - uśmiechnęła sie ciepło.
Usiadła na pierwszej lepszej pufie i wyjęła wszystkie potrzebne przedmioty.

Uczeń Ravenclawu

Viv powolnym krokiem weszła do klasy. Nie wiedziała jak to się stało, że udało jej się wejść na lekcję. I na dodatek były same krukonki. Pomachała wesoło do Bell, usiadła na jednej z puf i kiwnęła głową nauczycielce.

Nauczyciel

- Dzień dobry Vivien i Bell. Miło że jesteście, chociaż tak się spóźniłam- powiedziała wstając z usmiechem.- Jak się nazywasz?- zawróciła się do trzeciej, nieznanej jej krukonki.
- Dziś będziemy zajmować się jasnowidzeniem, czyli niestety teoria, przy okazji podawania swojego imienia, wytłumacz to pojęcie- zwróciła się do niej.

Usadowiła sie wygodniej na pufie.
- Emma Blackwood. - powiedziała pewna siebie - Jasnowidzenie to zdolność, która umożliwia widzenie przyszłości bez używania percepcji zmysłowej - wyrecytowała jednym tchem.
Zaraz potem zaczerwieniła się lekko, ponieważ nie była pewna, czy jej odpowiedź jest prawidłowa.

Nauczyciel

Chodziła po klasie od jednej dziewczyny do drugiej.
- Idealna odpowiedź, 5 punktów dla Ravenclawu! Teraz Vivien, trzy główne rodzaje jasnowidzenia, a Bell ich podział ze względu na czas i fachowe nazwy.
Spojrzała z wyczekiwaniem na krukonki.

Uczeń Ravenclawu

Założyła nogę na nogę i spojrzała na nauczycielkę, kiedy usłyszała swoje imię.
- Widzenie wywołane, bodźcowe i samorzutne- powiedziała spokojnie, wcześniej zerkając do podręcznika, wciąż pilnie notując.

Prefekt Naczelny

- To będzie przeszłości, przyszłości i opisywanie czegoś... na przykład przedmiotu. Fachowe nazwy - zerknęła do podręcznika - tak po kolei to retrokonigacja, prekonigacja i psychometrie. Dlaczego ostatnia nazywa się psychometria? I z jakiego języka pochodzi reszta?

Nauczyciel

- Z angielskiego. Po prostu najwyraźniej nie używasz ich często. Nie wiem, nie ja nazywałam to- powiedziała wywracając oczami. Niektóre pytania Bell były naprawdę dziwne.
- Któraś z was potrafi opisać któreś z wymienionych przez Vivien rodzajów?- zapytała zerkając na krukonki.

Emma poszukała w pamięci informacji o którymś z tych rodzajów. Wreszcie przypomniała sobie coś o widzeniu samorzutnym.
- Ja umiem jeden. Widzenie samorzutne powstaje nagle. W nieprzewidzianych okolicznościach. Jest niemalże nieomylne - powiedziała.
Spojrzała na nauczycielkę.

Nauczyciel

- Kolejna dobra odpowiedź, Emmo. Bodźcowe, które jest dokładnie opisane w podręczniku, pojawia się dzięki dotknięciu jakiejś rzeczy, przedmiotu, w gruncie rzeczy również jest przypadkowe. Zaś wyjątkowo skomplikowane- wywołane, ukazuje nam wszystko w momencie, w którym sami tego chcemy.
Zatrzymała się na chwilę i wykręcała palce.
- Jest to naprawdę, bardzo trudne. Jasnowidzenie jest zazwyczaj dziedziczne, ma się je w genach. Są też wypadki, gdy jest wrodzone, tak po prostu i na dodatek bardzo wyraźne. Jednak aktualnie odnotowano jedynie parę takich przypadków, w Hogwarcie zaś tylko w XVI wieku chyba... Zazwyczaj trzeba go trenować, lub przychodzi tylko parę razy w życiu, jako samorzutne. Ktoś z waszej rodziny miał może coś z tym wspólnego?