Klasa Wróżbiarstwa

- Moje pismo jest małe, a odstępy między słowami są duże, jest proste. - Stwierdzał po kolei przyglądając się kartce. - Moja kropka, choć trudno ją tak nazwać, bo to jest bardziej prosta kreseczka w pionie. Mój podpis jest zwyczajny, pełne imię i nazwisko, jednak 'r' na końcu nazwiska zawsze wygląda trochę inaczej niż te, które piszę w wyrazach.

Prefekt Naczelny

Wbiła spojrzenie w swój pergamin, analizując każdy szczegół pisma.
- Samo pismo jest raczej wyraźne i proste... literki są średnie, są między nimi małe odstępy, choć na tyle duże, że żadne się nie stykają... No, tylko e i m. Kropka na i właściwie nie jest kropką, tylko miniaturową kreseczką, w normalnej odległości. Natomiast na końcu zdania nie ma kropki. A może i jest, ale tak słabo widoczna, że mam wątpliwości.
Teraz przyjrzała się podpisowi.
- Najpierw jest imię i ono jest zdecydowanie większe niż nazwisko. B ma wyjątkowo okrągłe brzuszki... A k na końcu nazwiska wygląda jak połączenie l i c.

Nauczyciel

- Twoja pierwsza cecha mówi o stosowaniu się w większości do panujących zasad i niestałości uczuciowej, wąskie odstępy między innymi o przyjaznym nastawieniu do otoczenia... Średnia wielkość o artystycznym uosobieniu. Twoja kropko- kreska charakteryzuje osoby, które bardzo silnie oddzielają swój świat wewnętrzny od zewnętrznego. Czyli taka jak Matta, który dodatkowo ma małe pismo, czyli jest dość skormny i nieśmiały, dość lubi samotność, co mówią duże odstępy. I proste, więc żyje zgodnie z panującymi zasadami, jak Bell.
- Tak Javier, ale Twoje pismo nie zmienia się ciągle, zawsze ma określony rytm, zazwyczaj kiedy piszesz normalnie, ani starannie, ani na szybko.
Kobieta dotknęła głowy, która teraz pulsowała jej z całej siły.
- Za tydzień proszę o dokładny opis swojego pisma z wytłumaczeniem. Wszystko to o czym mówiliśmy, plus marginesy i podpis, przeraszam, ale na dzisiaj koniec.

Uczeń Slytherinu

Nie do końca przekonało go to co mówiła nauczycielka i już miał zadać kolejne pytanie, no bo jak pismo mogło mieć rytm. Nie było mu to jednak dane. Zapisał kilka słów na pergaminie i schował go do torby. Coś czuł, że będzie musiał posiedzieć w bibliotece nad tym zadaniem, westchnął tylko wstając z miejsca. Przechodząc obok Hariett pożegnał się z nią i zniknął za drzwiami.

Prefekt Naczelny

Podczas gdy Harriet tłumaczyła co znaczy charakter jej pisma, podparła ręką głowę. Ziewnęła nie mogąc się powstrzymać. I to wcale nie dlatego, że jej się nudziło, była po prostu zmęczona.
Nawet pasuje... i to większość. Słysząc jaka jest praca domowa, zapisała szybko to, co profesor już powiedziała o jej piśmie. Będzie mniej pracy.
- Co to są marginesy? - spytała. Wprawdzie w podręczniku coś o nich była, jednak nie rozumiała.

Nauczyciel

- Kiedy piszesz na kartcę jest przerwa między jedną linijką a drugą, właśnie to mam na myśli- powiedziała wskazując na taką przerwę w książcę, po czym spojrzała na drzwi, czekała aż wszyscy wyjdą.

Prefekt Naczelny

- Aha... Ale podręcznik mówi też o prawym i lewym... - czytała to co było napisane w dziale o Grafologii. Nagle, gdy przeczytała o marginesie równym, wąski i falujący, olśniło ją. - Aaaa, rozumiem! - ucieszyła się, śledząc następne linijki tekstu. Ale nie rozumiem tego o górnym eśli forma tekstu nie wymaga pozostawienia górnego marginesu, a piszący i tak go zrobił, można to interpretować jako chęć pozostawienia miejsca dla kogoś ważniejszego. Jeśli górnego marginesu nie ma, być może piszący chce podkreślić swoją wartość. - przeczytała.

Chwycił książki i wrzucił je do torby. Opuścił klasę z cichym westchnieniem.Nauczycielka opisała jego charakter z niezwykłą trafnością. Był w głębokim szoku, nie spodziewał się, że z pisma tyle można wyczytać.

Nauczyciel

Harriet weszła do klasy. Szybko schowała do szafki wino, które trzymała w ręce. Nie była pewna czy ktoś przyjdzie napisać sprawdzian, ale na wszelki wypadek zagrzała wodę na herbatę. Usiadła na krześle i zaczęła gapić się tępo w sufit. I tak nie miała nic lepszego do roboty.

Prefekt Naczelny

Wpadła do klasy. Zupełnie zapomniała, że miała dziś pisać sprawdzian!
- Przepraszam za spóźnienie, pani profesor... Uczyłam się - wyszczerzyła się do Harriet.
Usiadła przy stoliku, wyjęła pióro i pergamin.

Nauczyciel

Harriet uniosła głowę. Uśmiechnęła się do Bell. Spojrzała na zaparzoną wodę. Po co to robiła, jeśli miała przygotowne parę filiżanek z fusami, jakiś obcych uczniów.
- Nic się nie stało, jak widzisz, nie ma tłoku- Podeszła do dziewczyny i podała jej sprawdzian razem z filiżanką z fusami.
- Masz godzinę- dodała wracając na swoje miejsce.

Prefekt Naczelny

Wzięła kartę z pytaniami, zamoczyła pióro w pergaminie i natychmiast zabrała się do pracy. Przez jakiś czas szybko pisała, starając się jak najlepiej odpowiedzieć na dwa pierwsze pytania. W końcu wzięła filiżankę. Chwilę przyglądała się fusom w środku i gdy już była pewna co przedstawiają, zapisała interpretację kształtów. Wstała i podała pergamin Harriet.

Uczeń Hufflepuffu

- Na przyszłość pomyślę o tym - zaśmiała się krótko, kiedy dotarli przed klasę otworzyła ostrożnie drzwi zaglądając czy nie ma tam nauczycielki. Wiedziała, że prędzej czy później przyjdzie, więc zajęła wygodnie miejsce na pufie, która znajdowała się na najwyższym schodku.
- Napiłabym się zielonej herbaty - powiedziała wstając i szukając w komodzie kubków. Zerknęła na chłopaka.
- A ty ? - zapytała ciągle trzymając różdżkę w dłoni.

Uczeń Slytherinu

Wszedł z nią do sali i położył się na jednej ze środkowych puf.
- Jak robisz sobie, to zrób i mi, ale taką zwyczajną.
Przysunął nogą drugą pufę, by móc się rozłożyć. I obserwował szwendającą się dziewczynę.

Uczeń Hufflepuffu

Wyciągnęła z komody dwie niebieskie filiżanki. Były jeszcze różowe na których widok Christine przemknął po twarzy grymas. Nigdy nie lubiła tego koloru. Podeszła do biurka.
- Mam nadzieję, że pani profesor nie będzie zła, jeśli trochę się rozgościmy... - powiedziała parząc herbaty. Jedna z nich pachniała bardzo intensywnie. Wystchnęła i podeszła do Jaya podając mu herbatę.
- Czasami mam dość już tego zamku - powiedziała.

/ prąd mi odłączyli xd/