Korytarz na II piętrze

Uczeń Ravenclawu

- Uwierz, na pewno nikt tu nie przyjdzie - dodał z pewnością i językiem zaczął drażnić jej skórę - Tęskniłaś za tym? - spytał cicho przy jej uchu, licząc na to, że zaraz odwróci głowę do niego i będzie mógł ucałować jej usta.

Uczeń Slytherinu

Przymknęła oczy, gdy dotknął językiem jej skóry.
- Znowu to robisz, uwodzicielu... - powiedziała cicho. Nie obróciła się w jego stronę, ale usiadła całkiem rozluźniona. Można nią było poruszać jak marionetką.

Uczeń Ravenclawu

Mruknął cicho, przygryzając jej płatek ucha.
- Ależ o Pani, jestem niewinny - szepnął, a dłonie kierował ku jej piersiom. Chwyci je niepewnie - Chociaż mógłbym tu spekulować - dodał po krótkim namyśle - Ale i tak pójdę z Tobą do piekła, co mi szkodzi.

Uczeń Slytherinu

Poczuła dreszcze na całym ciele. Jednak niechętnie zsunęła ręce Kazuo ze swoich piersi.
- Dlaczego Ty mi to robisz? - spytała z rozbawieniem. - Jeszcze trochę, a się poddam i będzie kapitulacja.

Uczeń Ravenclawu

- Apokalipsa, apogeum, a nazywaj to jak chcesz. - ugryzł się w język, aby nie wybuchnąć śmiechem. - Jednak stawiam na dobrą zabawę i spożytkowanie czasu. - dodał z uśmiechem - Ale oczywiście, nie to nie - ucałował jej polik i po prostu przytulał ją do siebie, zerkając przez okno. Żądza była bardzo duża.

Uczeń Slytherinu

Roześmiała się melodyjnie.
- I jak tu Cię nie uwielbiać, Kazuo. - wtuliła się w niego i napawała się jego zapachem. - Będę musiała Cię ujarzmić. - uśmiechnęła się szelmowsko.

Uczeń Ravenclawu

- Nie wiem, moja droga, lepiej to Ty mi powiedz - rzekł niskim głosem, a następnie chrząknął.
- tylko na to czekam! - rzekł z entuzjazmem, tuląc ją do siebie. Pochwycił kosmyk włosów i nawinął sobie na palec.

Uczeń Slytherinu

- Lubię atakować z zaskoczenia, więc musisz być stale czujny. - ostrzegła po czym uniosła rękę i zmierzwiła jego włosy.
- No to sobie poczekasz, skarbie. - dodała beztrosko.

Uczeń Ravenclawu

- Auu... jaka lwica - tym razem wybuchnął śmiechem. Wciąż ją tulił do siebie. - No wiesz co? Wiedźmo okropna - rzekł wyraźnie zasmucony. Grała na jego emocjach, najpierw rozpala, a potem gasi, co za kobieta.

Uczeń Slytherinu

Usiadła przodem do niego i cmoknęła go w czubek nosa.
- To na dobry początek. - zakomunikowała z łobuzerskim uśmiechem. - Lwica to straszne określenie. Dziwnie kojarzy mi się z kolorem czerwonym, który nie jest dla mnie zbyt dużą chlubą. - puściła do niego oczko.

Uczeń Ravenclawu

- Tylko tyle...? - spytał wciąż zasmucony. Przyciągnął ją bardzo blisko siebie, aby czuć to ciepło, zapach. - No Nemezis... - jęknął. - Ale czerwony Ci pasuje! - od razu podjął temat - Wciąż pamiętam Cię w tej czerwonej sukni. - dodał z uśmiechem. - I bez też - dodał pokazując język - Dobra, już kończę.

Uczeń Slytherinu

Skrzyżowała ręce na piersiach i spojrzała na niego spode łba.
- Nie pozwalaj sobie, mój drogi. To, że jesteś uprzywilejowany, nie oznacza, że przymknę oko na wszystko. - zagroziła mu palcem przed oczami.
- Ja też to pamiętam. To była mała chwila słabości. Jak nadal będziesz drążył ten temat, to nigdy nie założę czerwonej sukienki. - uśmiechnęła się szelmowsko.

Uczeń Ravenclawu

- Przecież i tak mi wybaczysz - ucałował ją w polik i delikatnie musnął usta. - I nie załozysz jej i tak, więc co kusisz, kobieto? - burknął pod nosem, przypominając sobie, jak bardzo na nią narzekała. - Poza tym tamtego widoku się nie pozbędę! - dodał szybko. - No i... powinnaś częściej nosić sukienki, śliczna jesteś, taka niewinna, urocza.

Uczeń Slytherinu

Zmarszczyła brwi, ukrywając rozbawienie.
- No to w innych strojach nie wyglądam ślicznie? - spytała po czym subtelnie musnęła jego usta.
Następnie odsunęła się od niego i oparła głowę o jego ramię.

Uczeń Ravenclawu

- W innych wyglądasz ładnie, w sukienkach ślicznie, bez pięknie. - skomentował pod nosem i oparł głowę o zimne okno. Gładził ją po włosach, na chwile odrywając się od rzeczywistości. Powiedział to na tyle cicho, że mogła nie ułyszeć, a to mogło być dla niego korzystne.