Korytarz na II piętrze

Prefekt Naczelny

Na drugim piętrze, dla odmiany, okienka są dość małe. Każde z nich ozdobione jest dwoma małymi kolumienkami, które skutecznie powstrzymują próbujące się do środka Słońce. Sklepienie jest dość nisko, szczególnie w porównaniu z innymi. W równych odstępach wiszą na nim lampy oświetlające korytarz ciepłym światłem.

Uczeń Ravenclawu

Snuł się po zamku, nie wiedząc, co ze sobą zrobić. W dłoni dzierżył butelkę piwa kremowego, które zabrał z dormitorium. Myślał, ciągle myślał i chciał się w końcu wyluzować. Maszerował korytarzem, chcąc go dokładnie zapamiętać, nawet nie wiedział, gdzie się znajduje. Christy, Nemezis, Nemezis, Christy. Upił łyka piwa i przystanął przy małym okienku.

Uczeń Slytherinu

Nemezis pewnie przemierzała korytarz, aż do momentu gdy dostrzegła Kazuo. Zdecydowanie miał kaca moralnego. Zazwyczaj obce jej były wyrzuty sumienia, ale teraz coś ją tknęło, gdy zobaczyła, do jakiego stanu go po części doprowadziła.
Koniec tej intrygi. Ostateczny.
- Cześć Kazuo. - przywitała go ostrożnie.

Uczeń Ravenclawu

Uniósł rękę, słysząc znany już mu głos. Ach, pani numer 2, mącicielka jego umysłu.
- Piwa? - spytał, unosząc rękę gdzieś na wysokość, gdzie dobiegał głos. Zaczęły go boleć już nogi i usiadł na zimnych kamieniach zamczyska.

Uczeń Slytherinu

- Nie i myślę, że Ty też już podziękujesz. - powiedziała po czym zabrała mu butelkę i położyła ją na parapecie.
Oparła się o ścianę i skrzyżowała ręce na piersiach.
- Dopiero teraz zauważyłam, że moja gra była nieczysta. Rzadko przyznaję się do błędu, więc teraz to doceń. - zaczęła. - Gra została zakończona. Sama się z niej wyeliminowałam, więc spokojnie Kazuo, pozostajemy przyjaciółmi. - powiedziała to wszystko takim głosem, jakby była posągiem. Nie mogła pozwolić, by drgnął jej chociaż jeden mięsień, by przypadkiem się nie wydało, ile wysiłku ją to kosztuje.

Uczeń Ravenclawu

Spojrzał na nią jakby zobaczył żywego Toma Riddle. Wstał, odebrał jej piwo.
- Kobieto, nie wiem zupełnie o co Ci chodzi. Nie chodzi tu o Was. - przyznał szczerze, cóż on podjął decyzję, jednak wolał z nią poczekać. Ciągle zastanawiał się nad Ivette. Jak da sobie radę jako samotna matka? Poza tym taki zaszczyt, podoła temu? - Po drugie, poddajesz się bez walki. Po trzecie, nie zabieraj mi piwa, jak nawet nie jestem wstawiony, po czwarte, ładnie wyglądasz. - pogłaskał ją po policzku i znów ruszył pod ścianę, a następnie usiadł.

Uczeń Slytherinu

Wybałuszyła oczy. Nie wytrzymała, po prostu roześmiała się.
- No i teraz nie wiem co powiedzieć. - uśmiechnęła się nieznacznie. Lekko przekrzywiła głowę.
- W takim razie, o co chodzi? - spytała. Ciekawiło ją, co go tak trapiło.

Uczeń Ravenclawu

Upił piwa, czując błogą gorycz. Poklepał miejsce obok siebie, aby usiadła.
- Wiesz, kochana, jakbym Ci powiedział, to potem musiałbym Cię zabić - spojrzał na nią przepraszająco niczym zbity pies. Ucałował szybko jej polik. - I masz nowe perfumy. - dodał po krótkim namyśle. Tak, znów odzywała się jego wrażliwość odziedziczona po matce.

Uczeń Slytherinu

Skinęłą głową, ale nie usiadła obok niego. Musiała zachować dystans. Nie chciała, ale czuła, że tak będzie dobrze.
- Jeszcze mi życie miłe, więc nie wdrażaj mnie w tę sprawę. - powiedziała po chwili. - Zgadza się, mam nowe. - dodała z widocznym zadowoleniem. Wyczuł, punkt dla niego.

Uczeń Ravenclawu

Uniósł brew. Wydawała się zachowywać dystans. Nie pasowało mu to. Chrząknął.
- Wiesz, przestałem gryźć, gdy skończyłem roczek. - dodał ze śmiechem - O co więc chodzi? - spytał, wstając do niej, przecież kobieta nie będzie stała nad nim.

Uczeń Slytherinu

Uśmiechnęła się lekko, słysząc jego komentarz. Obserwowała chłopaka, gdy ten do niej podchodził.
- No wiesz, nie chcę się przyzwyczajać. Bo potem będę płakała. - zażartowała po czym strzepnęła kurz z jego ramienia.

Uczeń Ravenclawu

- Łzy oczyszczają oczy i duszę, to nic złego, poza tym, dlaczego zakładasz, że będzie powód do płakania? - spytał szeptem, a następnie zaśmiał się gardłowo. No tak, dawno nie odkurzał swojej bluzy. Magiczne spojrzenie znów przypomniało mu tamte chwile.

Uczeń Slytherinu

- Zawsze tak zakładam z góry. Wolę pozytywne zaskoczenia niż gorzkie rozczarowania. - powiedziała po czym założyła kosmyk włosów za ucho. Obecność Kazuo zawsze działała na nią magnetyzująco, więc i tym razem spojrzała prosto w jego oczy.
Nie, głos rozsądu kazał jej odwrócić wzrok.
Nie za bardzo wiedziała, co ma teraz ze sobą zrobić. Nawet ją to bawiło.

Uczeń Ravenclawu

Znów uwodziła i czarowała. Prawdziwa kobieta. Poczuł chłód jej dłoni, a następnie automatycznie ją chwycił.
- Na Twoje ciało nie działa za korzystnie chłód murów. - rzekł cicho. - A zakładanie czegoś z góry nie jest błędem? Życie się zmienia. To ciągle płynąca rzeka...
Na Merlina, dziewczyno!

Uczeń Slytherinu

- Może w pewnym sensie masz rację, ale uwielbiam to uczucie, gdy coś wychodzi lepiej, niż się spodziewałam. - przyznała, obserwując ich splecione dłonie.
- A najlepiej jest wtedy, gdy kompletnie się czegoś nie spodziewam. Takie prezenty od losu. - uśmiechnęła się do siebie w zamyśleniu.