Dziedziniec

Uczeń Ravenclawu

- Uważam, że wszystko, co nie jest europejskie, jest fascynujące. Jednym z takich krajów są Indie.
Gabrielle zakładała czapkę, gdy robiło się zimno. Tego nauczyła ją matka i to jej zostało do dzisiaj.

- Niektóre kraje europejskie też są ciekawe. - powiedziała, zdziwiona jej słowami. - Powinnaś je trochę pozwiedzać, a z pewnością zmieniłabyś zdanie. - pokiwała gorliwie głową.

Uczeń Ravenclawu

- Nie no tak... Europa też jest ciekawa - tłumaczyła się.
- Byłam w kilku krajach, w Polsce, w Niemczech. Jak byłam mała, to mieszkałam we Francji - dodała.
Allison była niezłą rozmówczynią. Jednak czegoś w tej dyskusji brakowało.

- Polecam Grecję. Jest po prostu... nieziemska. - przyznała z uśmiechem. Wróciła wspomnieniami do swojego ostatniego pobytu w tym niezwykłym kraju.
- Mieszkałaś we Francji? - zainteresowała się.

Uczeń Ravenclawu

- Z pewnością. Na pewno kiedyś tam pojadę - powiedziała.
Widziała zainteresowanie Allison, dlatego Gabrielle nie czekała z odpowiedzią.
- Tak mieszkałam tam. Byłam jednak mała, więc niewiele pamiętam. Ale pamiętam, że miałam piękny ogród - wyjaśniła.

- Byłam kiedyś we Francji i pamiętam, że strasznie mi się tam podobało. - powiedziała po czym przeniosła wzrok na fontannę.
Lubiła na nią patrzeć, zwłaszcza latem. Musiała więc jeszcze trochę poczekać.

Uczeń Ravenclawu

- Francja jest piękna. Właściwie każdy kraj jest piękny. Bo każdy jest inny - powiedziała.
Widząc, że Allison patrzy na fontannę, skierowała do niej te słowa.
- Chciałabym, żeby było już ciepło, drzewa były całe w zieleni, a woda tryskająca z tej fontanny cieszyła nasze oczy - rozmarzyła się. Czasem wyrażała się poetycko. Lubiła czytać wiersze.

- Poetka... - spojrzała na nią z rozbawieniem. - Lubisz poezję? Wolisz mugolską czy tą czarodziejskich twórców? - zapytała, spacerując po dziedzińcu. Powoli rozglądała się dookoła.

Uczeń Ravenclawu

- Żadna tam ze mnie poetka - mruknęła.
- Chyba wolę mugolską poezję. Przez to, że nie mają oni takich możliwości jak my, czarodzieje, mają większe pole do wyobraźni. Potrafią też lepiej opisywać swe uczucia. Czytając wiersze czarodziejów, mam wrażenie, jakby zatrzymali się na pewnym etapie rozwoju - wyjaśniła.
Wiatr wiał bardzo mocno, co przeszkadzało Gabrielle.
- Przepraszam cię, ale nie chcę się przeziębić na tym wietrze. Mam nadzieję, że zrozumiesz - powiedziała, wstając z balustrady. Skierowała się ku zamkowi.
- Do zobaczenia - pożegnała się, a po chwili weszła do zamku.

Odprowadziła ją wzrokiem. Sama nie miała najmniejszej ochoty na powrót do zamku. Z powrotem usiadła na balustradzie po czym zadarła głowę do góry, obserwując rozgwieżdżone niebo.

Uczeń Gryffindoru

Hayley wyszła na dziedziniec pogwizdując cicho. Była w bardzo dobrym humorze. Z uśmiechem obeszła dziedziniec dwa razy dookoła. Zatrzymała się i westchnęła. Nawet najlepszym humorem nie zaradzi się nudzie. Usiadła na ziemi, zamiast, jak człowiek, na jakiejś ławce i zaczęła grzebać palcem w resztach śniegu.

Przekrzywiła lekko głowę, patrząc na dziewczynę.
- Fajne zajęcie. - skwitowała z rozbawieniem po czym przeniosła wzrok na fontannę. Coś często na nią patrzyła.

Uczeń Gryffindoru

Hayley podniosła głowę, słysząc głos. Była pewna, że gdzieś go już słyszała. Zobaczyła dziewczynę i od razu ją rozpoznała - to była ta puchonka, która kłóciła się z Williamem nad jeziorem.
- cześć - przywitała się Hayley, nie wstając z ziemi.

- Cześć. - odpowiedziała tym samym, lekko machając nogami do przodu i do tyłu. Fakt, spotkała się już wcześniej z tą dziewczyną. Dopiero teraz sobie o tym przypomniała.

Uczeń Gryffindoru

- Hufflepuff, prawda? - Gryfonka podniosła się z miłym uśmiechem. Otrzepała się pobieżnie i podeszłą trochę w jej kierunku. - Jestem Hayley Splend - przedstawiła się, wyciągając przed siebie rękę.