Dziedziniec

Obserwując ludzi wychodzących z zamku szybko zauważył dziewczynę zmierzającą w jego kierunku. Przykuła jego uwagę, gdyż w przeciwieństwie do innych miała gruby szal.
- Cześć - przywitał dziewczynę, przyglądając się jej.

Uczeń Hufflepuffu

Zauważyła jego wzrok i zastanawiała się czy nie jest czymś ubrudzona na twarzy. Chwilę potem zdała sobie sprawę z tego, że przedtem była w kuchni i jadła sernik. Odwróciła głowę zasłaniając się włosami i dyskretnie wycierając usta chusteczką. Zaśmiała się pod nosem i włożyła chusteczkę do kieszeni.
- Jestem Christine Davis - mruknęła po cichu podając mu dłoń. Po chwili usiadła koło niego patrząc na niektórych zabieganych uczniów.

Odwrócił głowę aby nie peszyć jej, kiedy wyciera się chusteczką, domyślał się, że miało to być dyskretne posuniecie, które nie wyszło jak zamierzała.
- Quietus Ignatov - podał jej dłoń, nie kłopocząc się ze wstawaniem z fontanny. Powrócił do poprzedniej czynności obserwowania ludzi, w dużej mierze jego wzrok spoczywał na młodszych uczniach biegających między kałużami.
- Też taka byłaś? - spytał wskazując na grupkę, która przeskakiwała przed dużą kałużę. Nie zapominali o dużym rozbiegu, który na niewiele im się zdawał, wszyscy dookoła byli pochlapani, ale z tego co zaobserwował z ust nie schodziły im uśmiechy.

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzała na grupę skaczącą przez kałuże.
- Tak - powiedziała uśmiechając się lekko - i nawet nadal taka jestem. Chodzi mi o to, że czasami mam ochotę do tego wrócić, tylko...- tu urwała i założyła dłonie na piersiach. Wciąż patrzyła na śmiejące się dzieci. Postanawiała nie kończyć poprzedniego zdania, zaczęła więc nowe.
- Niech korzystają dopuki mogą - zaśmiała się - a ty ? Też taki byłeś ?
Spojrzała swoimi błękitnymi oczami na chłopaka. Była ciekawa jego odpowiedzi na to pytanie.

- To może jak ładnie poprosisz pozwolą Ci dołączyć do swojej zabawy - zaproponował jej takie rozwiązanie, nie żeby go męczyła jej obecność, ale skoro lubiła takie zabawy. - Tylko... co? - chciał usłyszeć końcówkę zdania, które urwała w połowie.
- Czy skakałem przez kałuże? - wykonał przeczący gest głową.

Uczeń Hufflepuffu

- To nie już ten wiek - powiedziała trochę zmieszana. Odniosła wrażenie, że chłopak chce jednak zostać sam.
- Jeśli chcesz mogę zostawić cię samego - powiedziała obojętnym tonem. Nie chciała nikogo zmuszać do swojego towarzystwa, więc przez chwilę żałowała, że do niego podeszła. Zaraz potem odrzuciła od siebie tą myśl i patrzyła na wychodzące z dziedzińca osoby.

- Nie mów tak, bo poczuję się staro - dziewczyna wyglądał mu na młodszą, coś między czwartą a piątą klasą. Zaśmiał się przy tym a na jej słowa zmarszczył brwi.
- Nie przeszkadzasz mi, jeżeli o to chodzi. - podążył za nią wzrokiem. - O czym myślisz obserwując ludzi? Zastanawiasz się jak się nazywają, ile mają lat, co przeżyli do tej pory, czy wolą eliksiry czy numerologię? A może oceniasz ich po ubiorze i sposobie zachowania? - poprawił rękawiczki i położył dłonie na brzegu fontanny zaraz obok swoich ud.

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzała na chłopaka krążącego po dziedzińcu, najwyraźniej na coś czekał.
- Różnie... Na pewno nie oceniam osób, jeśli ich nie znam osobiście. Gdybym tak robiła nie byłabym wobec siebie fair. Patrząc na ludzi nie myślę o ich możliwej przeszłości, ale przyszłości - powiedziała wesołym tonem. Zastanawiał ją ton głosu, którym do niej mówił.
- Pewnie to dziwnie brzmi, - zerknęła na chłopaka -ale jednak wolę myśleć o tym co ma być, niż o tym co było.
Przez moment straciła poczucie czasu i zaraz zdała sobie sprawę, że musi iść do dormitorium.
- Muszę iść, do zobaczenia - rzuciła krótko idąc w stronę drzwi.

- W stosunku do siebie fair? - nie rozumiał o co jej chodziło tym stwierdzeniem. Przecież nic złego nie robiła oceniając innych.
Nie usłyszał już jej odpowiedzi bo pożegnała się z nim, trudno, może innym razem porozmawiają dłużej.
- Do zobaczenia - pożegnał dziewczynę.
Na nowo zaczął obserwować innych, nikt ciekawy nie pojawił się przez dłuższy czas na dziedzińcu. Wstał i otrzepał ręce, wbiegł po schodach do zamku i zniknął na jednym z korytarzy.

Allison wyszła na dziedziniec i zgrabnie niczym baletnica spoczęła na chłodnej balustradzie. Odrzuciła na plecy włosy, rozglądając się dookoła.
Cisza. Ta wredna cisza. Zastanawiała się, co robią pozostali uczniowie w tak przyjemny wieczór jak ten.

Uczeń Ravenclawu

Vivien wyszła na dziedziniec. Odgarnęła z twarzy włosy, opadające jej na twarz. Wyjęła z torby jabłko. Usiadła na barierce i zaczęła jeść owoc. Niedaleko niej zobaczyła ładną brązowłosą dziewczynę. Nie znała jej więc. Uniosła głowę do góry, by móc obserwować niebo.

Kątem oka dostrzegła nowo przybyłą blondynkę, zajadającą jabłko.
- Nie ma to jak jabłko w blasku księżyca, co? - spytała z lekkim rozbawieniem. Sama również przepadała za tymi owocami, choć uwielbiała też inne.

Uczeń Ravenclawu

- Jabłko jest dobre na każdą porę- powiedziała Viv z lekkim uśmiechem- Na taką szczególnie.
Wyjęła z torby kolejne i wyciągnęła je zachęcająco w stronę dziewczyny. Nie wyglądała jej na puchonkę, ale dość wyraźnie widziała jej żółty znaczek na szacie.

Wzięła od niej jabłko i zaczęła je obracać w rękach.
- Dziękuję. - powiedziała aksamitnym głosem, z lekką chrypką. Choć trudno było ją zadowolić, to jabłko wyglądało apetycznie. Powoli zaczęła je konsumować, patrząc przed siebie.

Uczeń Ravenclawu

Viv uśmiechnęła się pod nosem. To był dobry znak, kiedy człowiek lubił jabłka, przynajmniej w jej mniemaniu. Dziewczyna nie przestawiła jej się. Zdziwiło ją to, tylko ślizgoni nie przedstawiali się po dwóch pierwszych zamienionych zadaniach.
- Co ty tu robisz, sama. Tylko nie mów, że szukasz samotności, nie wierzę w takie rzeczy.