Nad Jeziorem

Uczeń Ravenclawu

Wraz z dziewczyną skierowała się w stronę ściany lasu. Szykowała się interesująca noc. Wreszcie jakieś odreagowanie tego cholernego dnia. Przystanęła i włożyła ręce w kieszenie spodni. Popatrzyła na czarną przestrzeń przed nimi.
- Wchodzimy - powiedziała z szerokim uśmiechem. - Ravenclaw jest tak grzeczny, że tym bardziej nam to nie zaszkodzi. Chciałabym przyłapać woźnego jak odczynia te swoje dziwaczne rytuały. Słyszałaś o tym? - paplała przedzierając się przez krzaki coraz głębiej w las.
Usłyszała szelest.
- Super - stwierdziła patrząc w górę i widząc kilka nietoperzy. - Kici, kici potworku.

Uczeń Slytherinu

Podparł rękami podbródek, patrząc na nią podejrzliwie.
- Sprawdzać? A chcesz jakiś test specjalnie dla Ciebie? - spytał bawiąc się lizakiem. Złapał go mocniej bojąc się, że może zostać mu odebrany w brutalny sposób.
- Nie dostaniesz go, przynajmniej po dobroci nie oddam.

Uczeń Slytherinu

Lekko przekrzywiła głowę, patrząc na niego z zaciekawieniem. Miała tak uroczy wyraz twarzy, że trudno było się jej oprzeć. Zetknięcie dezorientacji z hajem.
- Tak! - zawołała, uśmiechając się zadziornie. - Chcę. - pokiwała głową, by jeszcze bardziej potwierdzić swoje słowa.
- I tak mi go oddasz. Zobaczysz. - dodała z oburzeniem, marszcząc czoło. - Bo się obrażę. - zaczęła marudzić.

Uczeń Slytherinu

Pokręcił zrezygnowany głową utwierdzając się w przekonaniu, że dobrze zrobił nie biorąc od niej jej 'wspaniałego' proszku.
- Dla Ciebie możemy urządzić konkurs skoków z wieży astronomicznej, będą dawane punkty za styl zeskoku, lotu i lądowania. Co ty na to? - spytał przekręcając się na plecy. Wyraźnie było widać, że nie może znaleźć sobie odpowiedniego miejsca, wciąż się kręcił.
- Bo się obrazisz, groźna jesteś - powiedział ukrywając śmiech, był tylko ciekaw czy obrażając się tupnie nogą.
- W nagrodę za najlepszy skok dostaniesz lizaka - obiecał.

Uczeń Slytherinu

W tej chwili obce jej było poczucie świadomości, więc była w stanie zgodzić się prawie na wszystko.
- Zgoda. - powiedziała z szaleńczym uśmiechem. Wstała z trawy i pociągnęła go za rękę.
- No idziesz? Ja chcę tego lizaka. - zrobiła smutną minę. - I naprawdę się obrażę. - zagroziła.

Uczeń Slytherinu

A już zdążył się ułożyć wygodnie, do szczęścia może i mu brakowało miękkiej poduszki ale zawsze mógł się ułożyć na brzuchu dziewczyny.
- Ej! Delikatny jestem - oburzył się wstając z ziemi, otrzepał spodnie i bluzkę. - Musisz jeszcze znaleźć kogoś kto skoczyłby z Tobą, ja ocenię kto zrobi to z większą gracją.
Ruszył powoli w stronę zamku.

Uczeń Slytherinu

Hanna siedziała nad brzegiem jeziora i z niezwykłą jak na nią brutalnością ciskała kamienie w wodę. Jej humor nadal był fatalny, a złość z każdej minuty w niej wzrastała. Westchnęła teatralnie i chwyciła kolejny duży kamień w dłoń. Przez chwilę przyglądała się mu, jednak po chwili potraktowała go tak jak inne.

Uczeń Ravenclawu

Gabrielle doszła nad jezioro. Miała dosyć dobry humor. Zobaczyła znajomą jej Ślizgonkę siedzącą nad jeziorem, która była zła. Gabrielle nie mogła przepatrzeć, jak Hanna cierpi. Dlatego podeszła do niej i usiadła obok niej.
- Witaj - przywitała się.
- Co się stało? - zapytała z troską. Chciała ulżyć choć trochę dziewczynie. Nawet jeśli zostanie zignorowana.

Uczeń Slytherinu

- Cześć. - Odpowiedziała uśmiechając się nieco sztucznie. Uniosła głowę i spojrzała na krukonkę znaną jej z lekcji opcm.
- Nic się nie stało. - Mruknęła mało przekonująco i cisnęła kolejny kamień przed siebie.

Uczeń Ravenclawu

- Przecież widzę, że coś jest nie tak - odpowiedziała Gabrielle. Sama wzięła jakiś kamień i zaczęła obracać go w ręku.
- Ale nie będę cię zmuszać. Jak nie chcesz, nie mów - dodała smutno. Ciężko było pomagać ludziom, gdy nie wiadomo było, co ich gnębi.

Uczeń Slytherinu

- Chodzi o osobę. - Słowa te Hanny wypowiedziała z taką gwałtownością, że mogło to zadziwić Gabrielle. Westchnęła głośno i cisnęła kolejny kamień w kierunku jeziora. Mały przedmiot zaburzył naturalną strukturę tafli wody i w miejscu zderzenia powstawały małe kółeczka. - Starałam się jak cholera, żeby mnie opuściła nawet się nie żegnając. To chore.
Hanna ponownie miała ochotę cisnął jakimś przedmiotem w stronę wody, jednak żadnego nie znalazła pod ręką. Przez chwil nawet przez głowę przemknęła jej myśl, że owym 'przedmiotem' mogłaby być krukonka, ale potrząsnęła głową wyrzucając z niej tą myśl.

Uczeń Ravenclawu

Gabrielle nie odpowiadała przez chwilę. Zastanawiała się, co może powiedzieć w tej sytuacji. Znalazła jakiś kamień i podała go Hannie.
- Gdyby sama tego nie chciała, nie opuściłaby cię - powiedziała, pewna swych słów. Jednak nie wiedziała, jak one zadziałają na Ślizgonkę.

Uczeń Slytherinu

- Wiem i dlatego tak się wściekam. - Powiedziała, a na jej policzkach wystąpiły rumieńce od nadmiaru złości. Westchnęła ciężko. - Tylko nadal nie wiem, co zrobiłam źle. Starałam się tylko pomóc.
Odgarnęła z twarzy kosmyk włosów i przyłożyła lodowate dłonie do rozgrzanych policzków.

Uczeń Ravenclawu

Gabrielle spojrzała na Hannę. Ze Ślizgonki aż kipiała złość.
- Czasem ludziom nie można pomóc. Sami muszą poradzić sobie ze swoim problemem - powiedziała niezbyt głośno. Związała potem przeszkadzające jej włosy w kitkę.

Uczeń Slytherinu

- Chyba za bardzo się denerwuje. - Odparła uśmiechając się sztucznie. - Zadręczam Cię moimi problemami, przepraszam. To nie uprzejme.
Potarła paznokciami swoją łydkę, na której widniała czerwona plamka, najwyraźniej jakiś wstrętny owad pożywił się słodką krwią rudowłosej.