Nad Jeziorem

Uczeń Ravenclawu

Gabrielle patrzyła na małą Annie, nie spodziewając się takiego pytania. Wiedziała, że kiedyś pewnie takie padnie, ale odsuwała od siebie tą myśl. Łudziła się, że może... Weź się w garść. Nie możesz się załamać - mówiła do siebie.
- Nie wiem. Wyjechał tak nagle... - powiedziała niepewnie. Było widać, że nie chciała rozmawiać na ten temat. To było dla niej zbyt bolesne, ta myśl, że... Tak, znowu była głupia.
- Od tej pory nie dał znaku życia - dodała cicho. Oddaliła się od nich na kilka kroków i usiadła po turecku na trawie. Była zamyślona, a nawet zmartwiona.

Uczeń Hufflepuffu

- Może musiał wyjechać. - przytuliła krótko Gab. - Na pewno tak po prostu by Cię nie zostawił. Musisz uzbroić się w cierpliwość. - uśmiechnęła się lekko po czym przeniosła wzrok na Ann, by upewnić się, że wszystko jest w porządku.

Uczeń Ravenclawu

- Mam... mam taką nadzieję - powiedziała bardzo cicho, wręcz szeptem. Miała nadzieję, że jemu nadal na niej zależało, choć brała pod uwagę rożne możliwości.
- Ale ile można czekać? - zapytała samą siebie. Dopiero po chwili zorientowała się, że powiedziała to na głos.

Uczeń Hufflepuffu

- Jeśli kochasz, to poczekasz... - powiedziała, patrząc przed siebie. - Na pewno niedługo się odezwie i jestem pewna, że mu na Tobie zależy. - próbowała ją jakoś pocieszyć, ale miała wrażenie, że Gab wie swoje.

Uczeń Ravenclawu

- Zgadzam się z Iv? - bardziej spytał niż stwierdził, bowiem nie był zapoznany ze sprawą i delikatnie objął Gab. - Uszy do góry, nosek też. - dodał po chwili z rozbrajającym uśmiechem.

Uczeń Ravenclawu

Kochała. Kochała i to bardzo. Dlatego musiała czekać, tyle, ile będzie trzeba. Aż wszystko się wyjaśni.
- Poczekam. Nie mam innego wyboru - szepnęła.
- Uch, udusicie mnie - powiedziała stanowczo, czując uścisk obojga. Cieszyła się, że ma w kims oparcie, że nie jest już sama ze swoimi problemami. Chociaż i tak oni jeszcze o tylu sprawach nie wiedzieli.

Uczeń Hufflepuffu

Zarzuciła ręce na ramiona Gab.
- Gabik, będzie dobrze! - potrząsnęła nią lekko po czym uśmiechnęła się pocieszająco. Podeszła do Ann i pocałowała ją w czółko.
- A jak nie, to my już Kazuo się nim zajmiemy.

Uczeń Ravenclawu

- Ty się niczym nie zajmujesz, bo sobie krzywdę zrobisz! - odpowiedział dziarsko - Poza tym jeśli Gab kocha tego kogoś, to my jako jej przyjaciele nie powinniśmy robić mu krzywdy, bardziej zrani to Gab niż jego. Gab, po prostu pamiętaj, że masz w nas oparcie, nawet jak na kogoś rzucisz Avadę!

Uczeń Ravenclawu

- Nawet jak rzucę Avadę? - dopytywała się - ok. Dobrze wiedzieć - roześmiała się. My jako jej przyjaciele... - myślała nad tymi słowami. Nareszcie miała przyjaciół... Oby te słowa nie były zbyt pochopne.
- Co powiecie na to, żeby iść do Hogsmeade?

Uczeń Hufflepuffu

- Ech, racja Kazz. - westchnęła. - Dobrze Gab, po prostu będziemy Cię wspierać w tym oczekiwaniu. - dodała, uśmiechając się lekko. Wzięła Małą na ręcę i przytuliła ją.
- Słońce, pomożemy ciotce.

Uczeń Ravenclawu

- Nawet jak ją rzucisz, no chyba, że na nas, wtedy Ci zza grobu nie popuścimy - puścił jej oczko. - Jasne, chodźmy. Wezmę wózek z małą, nie będziesz się męczyła, Iv. To co, laski? - spytał, gdy wstał już i zabrał się za wózek.

Uczeń Ravenclawu

- A po co miałabym na was rzucać Avadę? - zaśmiała się, jednak była także lekko zaskoczona.
- No idziemy, idziemy - potwierdziła. Chciała iść do Hogsmeade, by choć przez chwilę się nie zamartwiać. To nie było tak, że los Davida jej nie obchodził. Po prostu nie chciała znowu odciąć się od świata, jak niegdyś. Nie chciała być znowu sama ze wszystkim.
- To gdzie idziemy najpierw?

Uczeń Hufflepuffu

- Idziemy, idziemy. - uśmiechnęła się. Cieszyła się, że ma tę wspaniałą dwójkę.
- Zdaję się na Wasze oryginalne pomysły. Ale pamiętajcie, że jesteśmy z Małą. - dodała z zadziornym uśmieszkiem. - Żadnych klubów i imprez. Ann musi mieć dobry przykład. - zaśmiała się.

Uczeń Ravenclawu

- No oczywiście, że nie będziemy ciągać Annie po klubach. Ona musi być grzeczną dziewczynką - znowu się zaśmiała radośnie. Tak, obecność bliskich jej osób poprawiała jej humor.
Pociągnęła lekko obojga w stronę drogi do Hogsmeade.
- Ruszcie się. Jak tak dalej będzie, to dzień minie, a my tam nie dojdziemy - udała, że ma do nich pretensje.

Uczeń Slytherinu

Blaise przysiadła przy jeziorze i zapaliła papierosa. Była dziwnie...smutna. Niby wszystko dobrze się układało, a jednocześnie czuła, że to tylko przejściowe. I że może pęknąć niczym mydlana bańka, jeśli zbyt mocno będzie się tym cieszyć.
Spojrzała na wodę. Księżyc odbijał się w niej. Westchnęła smutno i rozejrzała wokół.