Wielka Sala

Ochota na jedzenie znów jej przeszła. To było już klasyczne dla Rosalind. Wbiła wzrok w zapełniony jedzeniem stół i aż się skrzywiła. Tak, zdecydowanie odechciało jej się jeść. Wypiła duszkiem wielką szklankę wody i nalała jeszcze trochę, rozglądając się ukradkiem. Zauważyła tego samego Ślizgona, którego wcześniej minęła. Ros, pchnięta jakimś wewnętrznym impulsem, wstała od stołu i skierowała się w stronę nieznajomego. Nie okazywać słabości. rozbrzmiały w jej głowie słowa jej ojca, jednak szybko je przegoniła. Przystanęła w pewnej odległości od stołu zielonych.
- Hej... Mogę się przysiąść? - zapytała, maskując niepewność.

Podniósł wzrok na dziewczynę, zaciągnął się papierosem i wypuścił wolno dym.
- Siadaj - powiedział w końcu przecież nie będzie jej tego zabraniał. Podniósł kubek kawy do ust i napił się ogromnego łyk. - Zapalisz? - spytał wyciągając w jej stronę paczkę papierosów.

Usiadła przy stole. Nabrała dużo powietrza, spoglądając na paczkę. Kusiło ją niesamowicie, chociaż wiedziała, że Ness by tego nie poparła.
- Taaak, czemu nie... Dzięki. - uśmiechnęła się lekko, częstując się papierosem. Wyciągnęła z kieszeni zapalniczkę, jedyny w pełni zdatny mugolski wynalazek, który zawsze nosiła przy sobie i odpaliła papierosa, zaciągając się mocno. Tego jej było potrzeba. - Rosalind, tak przy okazji. I jeszcze raz dzięki, prawdopodobnie uratowałeś mi życie. - wskazała podbródkiem trzymanego przez nią tlącego się leniwie papierosa.

Spojrzał na dziewczynę w sumie nie widział jej tu wcześniej. Nie był pewien czy jest nowa czy nie rzuciła mu się wcześniej w oczy. Zresztą ile osób on tu znał.. pięć?
- Alex - powiedział spoglądając na stół w poszukiwaniu czegoś co może robić za popielniczkę. Postawił przed sobą do połowy pełną szklankę soku dyniowego i strzepnął do niej popiół.
- Aż tak palić Ci się chciało? W takim razie ciężko Ci było przejść koło mnie kiedy poczułaś zapach dymu. - stwierdził

Pomyślała chwilę nad pytaniem Alexa. Przypomniała sobie swoją ostatnią paczkę papierosów i sposób, w jaki się jej pozbyła. Kiedy to było?
- Nie jestem nałogowcem. Ale lubię zapalić. - powiedziała otwarcie. - Jednak moja przyrodnia siostra tego nie popiera, dlatego moje zapasy zostały utopione w strumieniu. - wspomniała całe zdarzenie, krzywiąc się nieznacznie. - Kochana siostrzyczka. - skomentowała, zaciągając się.

Słuchał dziewczyny wypijając do końca kawę którą miał w kubku.
- Nawet bardzo kochana - powiedział drwiąco, patrząc na dziewczynę - Wnioskuje, że albo chodzi do innej szkoły albo nie ma jej tutaj - powiedział rozglądając się po Wielkiej Sali - Inaczej chyba byś nie zapaliła - stwierdził szukając wzrok dzbanku z kawą.
- Widzisz gdzieś kawę? - spytał Rosalind kiedy zrezygnowany stwierdził, że jej nigdzie nie widzi.

Ros powiodła spojrzeniem wzdłuż stołu w jedną i drugą stronę.
- Chyba wypiłeś wszystko. - stwierdziła w końcu, po czym nie czekając na odpowiedź podniosła się i podeszła na chwilę do stołu Gryfonów, chwyciła dzbanek i wróciła do Alexa. - Aktualnie jej tu nie ma. - powiedziałam, nalewając kawy do kubka Ślizgona i stawiając dzbanek obok. - Więc wykorzystuję okazję. - dokończyłam, wypuszczając powoli dym.

Spojrzał kiedy dziewczyna wstała i odeszła do stołu Gryfonów, zastanawiając się czymś ją uraził. Wzruszył jednak ramionami i spojrzał w przeciwnym kierunku.
- O kawa dla mnie - powiedział zadowolony patrząc jak jego kubek znów był pełny. - To korzystaj w sumie szkoda byłoby zmarnować taką okazję do zapalenia i to w jakim towarzystwie - powiedział wybitnie skromnie patrząc na końcówkę swojego papierosa.
- Jesteście w jednym domu?

Zaśmiała się, słysząc skromny komentarz Alexa.
- Wykorzystam i to bardzo chętnie. - powiedziała cicho, zaciągając się powoli. Oparła się łokciem o stół i odgarnęła kosmyk włosów za ucho, rozglądając się po wnętrzu WS. - Od dawna tu jesteś? - zapytała.

- Coś koło miesiąca - powiedział po chwili zastanowienia. - Tak mniej więcej - dodał po chwili, bo zdał sobie sprawę z faktu, że nie wie dokładnie. Doszedł do wniosku, że nie ma co powtarzać swojego pytania bo skoro chciałby by na nie odpowiedzieć zrobiłaby by to za pierwszym razem.

Zamknęła na chwilę oczy, czując, że coś przeoczyła. Po chwili ją olśniło.
- Pominęłam jedno pytanie, prawda? - upewniła się. - Wybacz, wieczne rozkojarzenie... Tak, jesteśmy w jednym domu i nawet się cieszę, chociaż ma to także swoje minusy. - spojrzała znacząco na papierosa, z którego właśnie strzepywała popiół.

- Rozkojarzona jednak kojarząca - uzupełnij jej wypowiedź, jemu często zdarzało się coś pominąć jednak z innych powodów niż dziewczynie. Zgasił papierosa wrzucając go do szklanki do której wcześniej strzepywał popiół.
- Nie wiem czy jakbym w ogóle miał jakieś rodzeństwo chciałbym aby chodziło razem ze mną do szkoły, nie wspominając o tym, że bylibyśmy w jednym domu. - powiedział wyobrazić sobie podobną sytuacje. Jak sam powiedział na szczęście nie miał rodzeństwa, albo nic o nim nie wiedział. Pomyślał nagle, pokręcił lekko głową i odgonił od siebie głupie myśli.

Rosalind wróciła na chwilę myślami do rodzinnego domu i lekko chorej atmosfery w nim panującej.
- Wydaje mi się, że to zależy od osobowości i relacji z rodzeństwem. Ja mam tylko przyrodnią siostrę, a taki układ chyba jednak się różni. Zawsze byłyśmy sobie bliskie, więc teraz nie wyobrażam sobie bycia samą. Oczywiście mogłoby to być ciekawe i pouczające, ale chyba jeszcze nie jestem na to gotowa. - wyjaśniła szybko, stopniowo dopalając papierosa do końca. Zaciągnęła się głęboko po raz ostatni i także utopiła resztki używki w szklanko-popielniczce. Teraz czuła się znacznie lepiej.

Uczeń Ravenclawu

Vivien weszła do WS. W rękach miała wiele najróżniejszych książek. Ledwo utrzymywała się z nim, a dodatkowo chodzenie utrudniła sobie obcasami. Rozejrzała się po sali i po chwili położyła wszystkie książki na stole obok dwóch rozmawiających ze sobą osób, cały stół zatrząsł się. Teraz można było zauważyć śmieszne okrągłe okulary na nosie Viv.
- Alex! Jak dawno się nie widzieliśmy. Pewnie bardzo za mną tęskniłeś- powiedziała krukonka siadając naprzeciwko chłopaka. Zwróciła się w stronę dziewczyny.
- Cześć jestem Vivien- przywitała się- Nie będę wam przeszkadzać gołąbeczki, tylko odbiorę pocztę i już mnie nie ma.

Słuchał dziewczyny uważnie, sam nie chciałby się dowiedzieć, że ma przyrodnie rodzeństwo, nie, nigdy. Po raz kolejny musiał przegonić głupie myśli, które jakoś nie chciały go opuścić.
- Ale w końcu nadejdzie moment kiedy zaczniesz być sama - powiedział jednak był pewien że dziewczyna zdaje sobie z tego sprawę. - Kiedy się poznałyście?