Wielka Sala

Uczeń Gryffindoru

- Z kimkolwiek! - poprawiła go Hayley, znowu klepiąc po plecach. Uśmiechnęła się lekko, chociaż wiedziała, że to trochę nie na miejscu. Miała ochotę się zaśmiać, bo nawet w tej sytuacji Jay był przekomiczny.

Uczeń Slytherinu

- Właśnie!- powiedział ochoczo. Westchnął ponownie, chyba powinien wygarnąć co nieco Christiane, i to zdecydowanie.
- Przecież jestem taki miły, co nie?- zapytał opierając głowę o ramię Hayley.

Uczeń Slytherinu

Udawała, że nie widzi zachowania tej dwójki. Któreś z nich ewidentnie było pod wpływem jakiegoś środka odurzającego. Na czułości im się zebrało, phi!
Alexandria nie zważając na to, jak będą na nią patrzeć inni i co będą o niej gadać, wstała i bardzo szybkim krokiem udała się ku wyjściu. Bardzo wyraźnie było słychać stukot jej obcasów.

Uczeń Gryffindoru

- Bardzo - powiedziała Hayley, głaszcząc Jaya po głowie pocieszająco. Uśmiechnęła się na myśl, że to musi śmiesznie wyglądać, zważywszy na to, że Jay jest starszy o dwa lata i wyższy o głowę.
- Nie wiem, gdzie Christine podziała swój mózg.

Uczeń Slytherinu

Uśmiechnął się kiedy dziewczyna zaczęła głaskać go po głowie.
- Zgubiła- odpowiedział niemrawo na jej stwierdzenie. Usłyszał agresywny stukot obcasów.
- Alexandria się obraziła- powiedział, raczej sam do siebie. Pocieszał się, że dźwięk obcasów oddalał się, więc nie mogła to być Vivien, ani inna tym podobna istota.
- Chodźmy gdzieś- zaproponował, wstając. W końcu musi trochę się ogarnąć.

Uczeń Gryffindoru

- Okej. - Hayley również wstała. - Gdzie chcesz iść?
Wyjęła z kieszeni owocową gumę do żucia. Wzięła sobie jeden listek. Podsunęła gumę Jayowi pod nos.
- Chcesz? - zapytała.

Uczeń Slytherinu

Wziął od niej gumę i wsadził ją do buzi.
- Nie wiem, zaprowadź mnie gdzieś- poprosił ją. Przez chwilę wydawało mu się, że podłoga nie jest zbyt stabilna, więc na wszelki wypadek znowu objął dziewczynę, by chociaż się o nic nie potknąć.

Uczeń Gryffindoru

- Dobra - powiedziała Hayley, chowając gumę z powrotem do kieszeni. - Pójdziemy do pokoju życzeń, dobrze?
Zaczęła iść w kierunku drzwi, ciągnąc za sobą Jaya.

Uczeń Ravenclawu

Gabrielle patrzyła z troską na swego towarzysza. Jednak nie mogła już znieść tego, że on się nie odzywał.
- O nie, nie będziemy tak tu dłużej siedzieć - powiedziała stanowczo. Sama wstała od stołu i pociągnęła za rękę Quieta. Po chwili razem z nim wyszła z Wielkiej Sali.

Uczeń Ravenclawu

Weszli do Wielkiej Sali. Zwolnił nieco kroku, by móc wszystko ustalić.
- Od którego stołu zaczynamy ? Może ślizgoni ? Ich jest najwięcej - powiedział zacierając dłonie z charakterystycznym uśmieszkiem.
- Niemal jak w wojsku - odparł chichocząc pod nosem. Chował za sobą kubki, które niósł.
- Z resztą ze ślizgonów to takie gapy, że się nie zorientują przy podmianie kubków - szepnął jej na ucho tak, żeby nikt inny nie usłyszał.

Uczeń Ravenclawu

Viv minęła stojących w drzwiach Randy'ego i Gab, uśmiechając się do nich lekko. Usiadła przy stole krukonów, podsunęła nogi tak, że siedziała po turecku na ławce. Nalała sobie herbaty i sięgnęła po jabłko. Zaczęła je jeść, popijając co jakiś czas napojem.

Uczeń Ravenclawu

- Tak, stół Ślizgonów to dobry pomysł - szepnęła.
- Poza tym często do ich stołu dosiadają się też uczniowie z innych domów.
Gabrielle trzymała w rękach kubki, próbowała je zakryć.
- Masz jakiś pomysł, kapitanie Randy? - zaśmiała się cicho.

Uczeń Ravenclawu

Przybliżył się do niej i szepnął jej coś do ucha.
- Dobra ? -zapytał po chwili cofając się nieco w tył. Usiedli przy stole ślizgonów obserwując ich uważnie.
- Musimy poczekać, aż zbierze ich się więcej - szepnął w jej stronę z zadowolonym uśmiechem na twarzy. Mieli obmyślony cały plan. Chwilę potem przeniósł wzrok na dziewczynę i wyciągnął z kieszeni spodni narowiste świstohuki Weasleyów, które zawsze miał przy sobie.
- To tak na sam koniec - mrugnął do niej mając nadzieję, że wie o co mu chodzi.

Uczeń Ravenclawu

- Ok. W końcu dla kilku osób tego robić nie będziemy - szepnęła.
Sama wyciągnęła z kieszeni detonatory pozorujące i proszek natychmiastowej ciemności.
- Im więcej, tym lepiej. No i odciągną od nas uwagę - zachichotała.

Uczeń Hufflepuffu

Ze spuszczoną głową weszła do Wielkiej Sali. Tak... Rozpoczęła się pora śniadaniowa. Ciutkę zaspana, ciutkę zmęczona maszerowała do stołu puchonów, mając nadzieję, że gdzieś spotka Hannę. Cóż, jak zwykle się zawiodła. Usiadła na swoim stałym miejscu, a następnie chwyciła za tosta. Jakoś nie miała apetytu... Wzięła gryza, tępo patrząc na pomarańcze.