Izba Pamięci

Uczeń Hufflepuffu

- Christine Davis - przedstawiła się. Odgarnęła włosy do tyłu uśmiechając się lekko, niemal cynicznie.
- Często tu bywasz ? - zapytała zaciekawiona. Opuściła nogi, bo nie widziała potrzeby kryć się dalej za nimi, poza tym było jej nie wygodnie.

Uczeń Slytherinu

- Anthony... McAdams - wciągnął wolno powietrze ustami mając nadzieję, że nie zwróciła zbytniej uwagi na jego wahanie przed wypowiedzeniem nazwiska. Właśnie dlatego nie lubił od niedawna się przedstawiać, wypuścił ze świstem powietrze.
- Niekoniecznie, jestem tu drugi raz czy trzeci - powiedział obojętnie. Może i nie bywał tu powalającą ilość razy jednak jeżeli wziąć pod uwagę czas jaki mieszka w zamku można powiedzieć zupełnie co innego.

Uczeń Hufflepuffu

- No tak.. też tu za często nie bywam. Wolę siedzieć na dziedzińcu i w jego okolicach, bez względu na pogodę - powiedziała i przypomniała sobie o białym puchu, który tak lubiła, jednak w zimę nie wychodziła za często bo był z niej straszny zmarzluch. Wiedziała, że wszyscy inni nie lubili wychodzić z zamku z powodu zimna.
- Czym się interesujesz ? - zapytała nagle, kiedy już oprzytomniała trochę.Zdawała sobie sprawę z banalności pytania, ale tylko to jej przyszło na myśl. Nagle na jej twarzy zagościł łobuzerski uśmieszek.

Uczeń Slytherinu

Zdecydowanie też wolał siedzieć poza murami zamku, który zaczął z nieznanych mu przyczyn przytłaczać go. Nie powiedział tego na głos, miał dziwne wrażenie, że i tak o wiele za dużo mówi o sobie.
- No tym i tamtym. - powiedział wymijająco - Takie tam mało znaczące - dodał. - A Ty? - zdecydowanie wolał słuchać o innych niż mówić o sobie.

Uczeń Hufflepuffu

- Tamtym i tym - powiedział Christine, przedrzeźniając go nieco. Zirytowała ją ta wymijająca odpowiedź. Zaczęła śmiać się cicho pod nosem, po chwili wzruszyła ramionami i powiedziała:
- Sama nie wiem, to intrygujące nie wiedzieć co się lubi - powiedziała lekko się krzywiąc.

Uczeń Slytherinu

Zmarszczył czoło słysząc jej odpowiedź. Jak można nie wiedzieć, to przecież ja nawet wiem. Pokręcił głową, co spowodowało, że grzywka wpadła mu w oczy, ponownie zaczął ją poprawiać. Miał już na tyle wypracowane ruchy, że nie musiał spoglądać w lustro by wiedzieć, czy dobrze są ułożone.
- Nie wiesz co lubisz? To przynajmniej dziwne - stwierdził.

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzała na to jak poprawia swoje włosy i się zaśmiała.
- Tak, na przykład: uwielbiam lekcję transmutacji, jednak kiedy mam usiąść i uczyć się teorii robi mi się nie dobrze. Jedno mija się z drugim. Z resztą... - tu urwała i oparła głowę o ścianę..
- ...świat jest dziwny. - Christine wzruszyła ramionami i popatrzyła na niego z ironicznym uśmiechem na twarzy. - Nie można temu w żaden sposób zaprzeczyć.[/i]

Uczeń Slytherinu

Słuchał jej uważnie, ledwie widoczny grymas przeszedł mu po twarzy kiedy wspomniała o transmutacji. Zdecydowanie nie lubił tego przedmiotu, nigdy nie próbował nawet tego zmienić. Na szczęście nie musiał kontynuować jego nauki.
- Dziwny? Nie - powiedział, dla niego świat był światem najwyżej ludzie byli dziwni, a na pewno mugole. Bo jak można żyć bez magii?

Uczeń Hufflepuffu

- Dlaczego tak twierdzisz? - zapytała Christine z dziwną nutą w głosie. Zdecydowanie nie zgadzała się z twierdzeniem, że świat nie jest dziwny. W szczególności nie rozumiała ludzi i ich postępowania. Powoli wstała z miejsca i podeszła do jednej z gablot, przyglądając się pobieżnie znajdującym wewnątrz przedmiotom.
- Obrona przed czarną magią nie jest też znowu taka zła - powiedziała i wzruszyła ramionami wpatrując się w jakąś nagrodę.

Uczeń Slytherinu

- Bo to ludzie są dziwni, a nie świat - powiedział po dłuższym milczeniu swoje zdanie na ten temat. Nie musiała się z nim zgadzać, nawet nie chciał tego, tak było ciekawiej. Przy odrobinie szczęścia wdadzą się w ciekawą dyskusje. Jednak czy miał on dzisiaj do tego głowę? Sam nie wiedział.
- Na pewno lepsza od transmutacji, ale chyba nawet eliksirów nie przebije - wiedział, że dziewczyna nie będzie wiedzieć, czy kpi czy mówi prawdę. Nie znała przecież jego podejścia do tych przedmiotów.

Uczeń Hufflepuffu

- Ludzie tworzą świat, czyż nie ? - zapytała odrywając wzrok od gabloty i przenosząc go na niego.Za chwilę zadała kolejne pytanie :
- Więc lubisz eliksiry ? No, no, nie było łatwo z Ciebie wyciągnąć co lubisz - zaśmiała się łobuzersko - a jednak się udało, o ile się nie mylę - popatrzyła na niego wziąż z zaciekawieniem.

Uczeń Slytherinu

- Ale to oni są dziwni. - wzruszył ramionami i miał ochotę roześmiać się głośno. Opanował się jednak pozostając cały czas przy swojej obojętnej twarzy, którą tak bardzo lubił.
- Eliksiry są nudne. - powiedział szybko wyprowadzając ją z błędu. - Te wszystkie przepisy, receptury czy jak to się tam zwie. Wszystko w określonej kolejności, okręlona ilość, temperatura... a kiedy chcę coś dodać od siebie lub wykazać się inwencją twórczą buum! - pokręcił głową nie rozumiejąc tego - Powiedział, że są lepsze od Obrony Przed Czarną Magią a nie, że je lubię. - dodał.

Uczeń Hufflepuffu

Zaśmiała się.
- Zależy jak na to patrzeć, ja tam jestem za tym, że jednak świat. Wiesz... jakoś nie potrafię Cię rozgryźć. Coś ty taki tajemniczy, hę ? - zapytała szczerząc się. Znowu usiadła na przeciwko jego i próbowała rozszyfrować jego twarz.
- Co do eliksirów, też nie lubię. Jedna rzecz zrobiona źle, a cała reszta się wali. Skąd ja znam to twórcze bum - roześmiała się - zdarzają mi się na każdej lekcji.

Uczeń Slytherinu

- A nadal obstawiam, że ludzie są dziwni. Co wy macie z tą tajemniczością? - rzucił pytanie od tak przed siebie, przecież wiedział, że dziewczyna nie będzie mu w stanie odpowiedzieć za innych tylko ewentualnie za siebie. Ponownie zaczął poprawiać grzywkę, roztrzepał ją lekko palcami zostawiając tak jak się ułożyła.

Uczeń Hufflepuffu

- Same twoje odpowiedzi nie zawierają jakoś specjalnie informacji - uśmiechnęła się.Odgarnęła włosy za ucho i powiedziała:
- Wiesz, chyba będę musiała już iść - powiedziała przypominając sobie, że musi lecieć do pokoju wspólnego Puchonów- no, ale mam nadzieję Anthony, że jutro dasz się namówić na spacerek na świeżym powietrzu. Nie wierze, że nie masz choćby ulubionego przedmiotu. Jutro powinnam mieć nieco lepszy humor. Więc co ty na to ? - zapytała wstając na nogi i czekając na odpowiedź. Specjalnie nie liczyła na jego zgodę, bo zwykle chłopcy zanudzali się przy niej.