Izba Pamięci

- Tak tylko w ogóle nie mam pomysłu jk. Musi to być imię z gracja i jednocześnie jakieś dziwne, wręcz zaskakujące.- przejęta dziewczyna popatrzyła na kota i chłopka.- Chyba cię lubi.- Nawet nie zauważyła kiedy jej się przedstawił. Dopiero po chwili wręcz podskoczyła, jakby ktoś obudził ją z głębokiego snu.
- A tak, ja jestem Melanie. Nigdy cię w szkole nie widziałam, nowy jesteś?

Spojrzał na kotkę podkładającą łepek do głaskania. Nie przerywał więc tej czynności.
- Tak, chociaż nie lubię tego określenia. Mogę się domyślać, że Ty uczysz się w szkole od pierwszej klasy. – Przeniósł wzrok za okno, zaciągając się dymem z papierosa.
- Na pewno coś wymyślisz, jednak nie zwlekaj z tym zbyt długo. Im szybciej osłucha się ze swoim imieniem tym wygodniej dla Ciebie. Chociaż jak już zaczęła wędrówki po szkole nie wiadomo czy ich zaprzestanie.

- Tak, ale większość uczniów nawet mnie nie kojarzy.- Melanie przypomniała sobie spotkani z Effy i Hanną.- W moim domu też pojawiło się kilku uczniów, może chodziłeś z kimś do szkoły? Jest taka Luna, nie znam nazwiska.- Mel starała sobie przypomnieć ucieczkę spod łap wilkołaka, jednak wręcz była pewna, że Lena nie podała nazwiska, zresztą kto podaje?
- Ale ja naprawdę nie mam pomysłu. Moze ty coś wymyślisz?- spytała przyglądając się palącemu końcu papierosa.

Spojrzał na dziewczynę.
- W końcu to duża szkoła, więc poznać wszystkich raczej jest trudno. Chociaż, ze swojego rocznika pewnie większość ludzi kojarzysz. – Bardziej stwierdził niż zapytał, zaciągając się papierosem. – Luna? Nie, nie znam. Nie chodziłem wcześniej do szkoły, miałem nauczanie indywidualne. – Powiedział głaszcząc już machinalnie kotkę.
- Imię zaskakujące i jednocześnie z gracją? – Spytał aby się upewnić. – No nie wiem, jakoś nigdy nie byłem w tym dobry. Dla sowy którą miałem ponad tydzień wymyślałem imię.

- Kojarzyć to ja mogę jedynie z wyglądu, ale żeby z kimś słowo zamienić i imię poznać? Gdy już nawet jest rozmowa to ja zawsze zapomnę się przedstawić, albo robię to w bardzo niespodziewanym momencie, na przykład ostatnio zrobiłam to uciekając przed wilkołakiem.- uśmiechnęła sie pod nosem. Dopiero chwilę później zamarła. Niech to! A miała nic nie mówić, jak zwykle wszystko wygadała.
- Wiesz ja nigdy nie miałam problemów, zawsze wymyślałam imiona psów, kotów, każdej istoty, która mieszkała niedaleko mnie, a teraz gdy chodzi o nią.- Spojrzała na kotkę. Miała dosyć papierosa, wiec podeszła do okna i go wyrzuciła. Usiadła na parapecie.

Słuchał uważnie Melanie, kiedy wspomniała o wilkołaku westchnął niemal niesłyszalnie.
- Kiedy? Na terenie zamku? – spytał zaciekawiony. – Coraz więcej się słyszy o wilkołakach, jednak w przeciwieństwie do Gryfona miałaś szczęście, że nic Ci się nie stało. – Stwierdził patrząc za okno.
- Zobacz jakiego pieszczocha masz, nic tylko chciałaby, żeby ją głaskać i głaskać. Jak dla mnie imię powinno być krótkie.. Może Mao?

Westchnęła, jednak słyszał.
- Wczoraj wieczorem na stacji w wiosce. Były nas dwie, jakoś uciekłyśmy, bo jak stwierdziła Lena: ,,Dobrze, ze miałyśmy głowy na karku.'' czy jakoś tak.- Popatrzyła przez okno i przez krótki moment zapatrzyła się w horyzont. - Tak tu ładnie, a tak strasznie.- skomentowała.
- Mao? Nie brzmi tak chłopięco, a ona jest dziewczyną, ale gdyby była samczykiem idealnie by do niej pasowało.- zaśmiała się, była nieco zdziwiona tym, bo już po chwili rozmowy z Alexem jej twarz jakby się odzwyczaiła od dobrej miny.

- Chłopięco? – zdziwił się, no cóż każdy ma inny gust. Podrapał się po głowie i dopalił papierosa. Wyrzucił niedopałek za okno i je zamknął. – Chyba mam bardziej talent do imion męskich – stwierdził. – A Versa? – spytał raczej bez entuzjazmu, naprawdę był w tym kiepski.
- Czyli to już trzeci. – powiedział cicho jakby do samego siebie. – No niestety nie wiem jak było wcześniej, ale te ataki zaczęły się chyba jakoś niedawno?

- Tak całkiem niedawno dowiedzieliśmy się o ataku na Gryfona.- mruknęła bez zainteresowania Melanie, po tym co przeżyła miała szczerze gdzieś te wilkołaki.
- Versa, Versa. Nie kojarzy ci się z vice versa?- zaśmiała się.- Rzeczywiście niezbyt ci to wychodzi. Nie będę cie już zmuszać. Może Chatte?- spytała, była to proste imię. Kotka po francusku. ,,Tylko idiota coś takiego by wymyślił, ale i tak ładne.''

Robił na pozór urażoną minę.
- Masz rację, jestem w tym beznadziejny. Chatte.. – powtórzył za nią, dla niego było bez rewelacji, jednak widać, że dziewczynie się podobało. – Może być, powinno się jej spodobać – skinął głową na śpiącą na parapecie kotkę. Oparł się plecami o parapet i rozejrzał po sali.

- Nie to też beznadziejne. Mam dziś zły dzień. Hmm już niedługo zajęcia z zaklęć. Zapisałeś się?- Z odpowiedzi na to jedno pytanie można się całkiem dużo dowiedzieć, jak twierdziła Mel. Zainteresowania, fakt czy sie lubi ten przedmiot czy nie. Kotce tymczasem znudziły się pieszczoty, więc położyła się w cieniu robionym przez gablotę. Nagle Melanie wpadła na inny wspaniały pomysł na imię.

- Nie jest najgorsze – przyznał po chwili. – Myślałem, że Ci się tamto imię spodobało. Masz inny pomysł? – spytał, patrząc się przed siebie w jeden punt na ścianie.
- Jeszcze nie. Wciąż się waham. Nigdy jakoś nie należały do moich ”ulubionych” przedmiotów.. Do tych znienawidzonych też nie, były neutralne. A Ty? – spytał Krukonki, jednak był niemal pewien jej odpowiedzi.

- Być może, ale wole żeby ona sama zadecydowała, a teraz chyba jest zmęczona, chociaż nie mam pojęcia czym.- spojrzała na zasypiająca kotkę.
- Dla mnie wszystkie przedmioty są obojętne, tylko, że z niektórych wychodzą ładne oceny, a inne po prostu są przydatne. Do tych drugich właśnie należą zaklęcia.- powiedziała obojętnie. Większość ludzi była gotowa stwierdzić, ze jest niezwykła kujonka i tym podobne tylko znając jej dom, a tymczasem Mel wręcz zaskakiwała w tej swojej obojętności do nauki, czasami miała jej wręcz dosyć i nie pojawiała się na zajęciach, ale w tym roku postanowiła to poprawić. Niestety od postanowić do zrobić droga daleka.

- Pewnie zanim doszła tutaj obleciała pół zamku szukając ciekawego miejsca, wiec miała prawo się zmęczyć – stwierdził przenosząc wzrok na kotkę spokojnie sobie leżącą. – To co jeszcze zaliczasz do potrzebnych przedmiotów? – spytał, bo zaciekawił go podział przedmiotów jakiego dokonała dziewczyna.

- Eliksiry, Obrona przed czarną magią, mugoloznawstwo.- wyliczała na palcach rąk.- Część z nich należy również do grupy dobrych ocen.- uśmiechnęła się lekko.- No i jeszcze zielarstwo, cała reszta jest niewarta uwagi. A ty jak dzielisz przedmioty, może jakoś mnie przekonasz na przykład do numerologii.- zaśmiała się szyderczo. ,Numerologia? Phi, na co to komu?''