Pole

Uczeń Ravenclawu

-Może jak powiemy zaklęcie Chłoszczyć to wszystko się zmyje i wróci do normy? - spytałam rozbawiona całą tą sytuacją. Trzymałam kubek tak, aby zakrywały go całe dłonie. Było mi trochę zimno więc wzięłam poduchę i usiadłam naprzeciw kominka.

Prefekt Naczelny

- Zauważ, że Chłoszczyć czyści, więc jeszcze wysprząta jedzenie tu ukryte i inne rzeczy, których nawet sobie nie wyobrażamy. A chyba tego nie chcemy, prawda? - odstawiłam opróżniony kubek na szafkę. - Więc jak, wycieczka do biblioteki? Akurat trochę mniej pada. Jeśli szybko przebiegniemy nie powinnyśmy być za bardzo mokre.

Uczeń Hufflepuffu

-Biegniemy jak najszybciej-podeszłam do czegoś, co zastępowało drzwi i wyjrzałam na zewnątrz. Faktycznie już mniej padało-Zmokniemy, i to nieźle. Ale przy okazji możemy zaleźć jakieś zaklęcie wysuszające-Wypiłam resztę herbaty i odstawiłam kubek na stolik.

Prefekt Naczelny

- Czekajcie, mam pomysł - powiedziała wyjmując różdżkę. - Accio, parasolka! - uśmiechnęła się szeroko, gdy spod jednego z łóżek wyłonił się wymieniony przedmiot. Otworzyła ostrożnie parasolkę, uważając, by jeszcze bardziej nie uszkodzić tropiku namiotu.
- Nie jest ogromny, ale dzięki niemu nie zmokniemy aż tak bardzo - oznajmiła wesoło, wychodząc na dwór. Natychmiast musiała mocniej ścisnąć rączkę, bo wiatr widocznie bardzo chciał, by poczuła uroki deszczowej jesieni.

Uczeń Hufflepuffu

-Czekaj na nas!-zaśmiałam się i również wyszłam z namiotu. Niestety właśnie powiał wiatr i parasolka prawie wyrwała się z rąk Bell, przy okazji odsłaniając moją głowę, która natychmiast zrobiła się mokra-Mogłabyś?-zaśmiałam się. Deszcz zaczął porządnie lać, więc byłam już cała mokra.

Prefekt Naczelny

Pociągnęła za brzeg parasolki, tak, że ta wróciła do poprzedniej pozycji. Choć raczej nic to nie dawało, pobiegły w stronę zamku, starając się nie wskoczyć w kałuże. Gdy dotarły do drzwi, popchnęła je mocno i weszła do zamku. Otoczyło ją przyjemne ciepło. Stanęła, składając parasolkę. Na posadzkę zaczęła skapywać woda. Dopiero teraz poczuła jak strasznie jest mokra. Oparła parasol pod ścianą i spojrzała na Rox i Ali.
- To się nazywa szczęście do pogody... Rozpadało się akurat gdy opuściłyśmy suchy namiot.

Uczeń Ravenclawu

-A po powrocie zastaniemy namiot tonący od wody - powiedziałam patrząc na moje włosy.
-Pięknie, a teraz wyglądam jak zmokła kura- powiedziałam zdmuchując grzywkę, która wleciała mi na oczy.

Prefekt Naczelny

- Nie marudź, niedługo wyschniesz - powiedziała, kierując się szybkim krokiem na czwarte piętro. Miała zamiar zajść do biblioteki i już z książką usiąść w Wielkiej Sali, na przeciwko kominka, by wysuszyć przemoczone ubranie. Niemal w biegu, przeskakując co kilka, pokonała kilkadziesiąt schodków i w końcu stanęła przed dużymi drzwiami, za którymi, jak wiedziała, znajdowały się regały pełne ksiąg.

Uczeń Ravenclawu

-Matko i córko, gdzie ty tak lecisz? - spytałam Bell. Wchodziłam sobie spokojnie po schodach oglądając obrazy. Były bardzo ciekawe i interesujące. Jeden miał zielone włosy i sprzeczał się o coś ze swoim towarzyszem. Przyjrzałam się dokładniej jego czuprynie gdy ten powiedział
-I czego się tak lampisz?
-Przyglądam się twoim włosom
-No i co? Nigdy nie widziałaś zielonych włosów! - krzyknął. Zaśmiałam się i poszłam za Bell

Uczeń Hufflepuffu

Gramoliłam się za Bell i Alison. Po drodze zaczęłam wyciskać sobie włosy i końcówkę bluzki. Po kilku minutach stanęłam obok Krukonek. Zaśmiałam się słysząc rozmowę Alison z portretem. Założyłam włosy za uszy
-Gdzie teraz? Jestem niezbyt obeznana w zamku.

Prefekt Naczelny

[już piszemy w bibliotece ;p]

Uczeń Hufflepuffu

Weszłyśmy do namiotu. Na szczęście wszystko zdążyło wyschnąć po ostatnim deszczu.
- Najpierw trzeba spróbować naprawić tę dziurę - powiedziałam wyjmując różdżkę.

Uczeń Hufflepuffu

Rozłożyłam koc na trawie i usiadłam na nim po turecku. Przez chwilę siedziałam tak wpatrując się w chmury, jednak zaraz wyciągnęłam z torby książke. Tym razem, był to 'Makbet' Szekspira. Mój umysł oddał się pięknej mowie Makbeta, a mianowicie :
Gdybym był umarł godzinę
Przed tym wypadkiem, zamknąłbym był piękny
Okres żywota. Nie ma od tej pory
Nic szanownego na tym świecie; wszystko
Jest tylko blichtrem; wielkość, świętość znikły,
Scedzone wino życia, same tylko
Męty zostały w tym lochu marności.

Zerknęłam z ciekawością na boki, poszukując kogoś wzrokiem. Zawiodłam się jednak nie znajdując nikogo. Wróciłam więc do swej porywającej lektury i wciągnęłam czy może nawet zapadłam w nią ponownie. Słowa Makbeta szanowałam ogromnie, jego mowy, wypowiedzi. Wiele razy czułam, jakby mówił o moim życiu. Wszystko Jest tylko blichtrem(...)Scedzone wino życia, same tylko Męty zostały w tym lochu marności. Tak. Odczuwałam wielkość tych słów, ich prawdę. I wiedziałam, że czym prędzej musi zmienić swoje życie na lepsze.

Uczeń Ravenclawu

Alice bez celu chodziła po błoniach. W końcu przyszła na łakę licząc, że nikogo tam nie zastanie. Tymczasem zobaczyła jakąś dziewczynę czytającą książkę. Krukonka wzruszyła ramionami i podeszła bliźej. Stanęła przed Puchonką, którą kojarzyła z widzenia.
- Hej, mogę się dosiąść? - spytała wskazując na jej koc.
Uśmiechnęła się przyjaźnie.

Uczeń Hufflepuffu

Szła łaką zachwycając się promieniami słońca pieszczacymi jej bladą twarz. Z cała pewnością miałą dość czterech ścian zamku. Wraz z przyjsciem wiosny wzrosła w niej chęć do życia. Otworzyła oczy , napawając się pięknem szkolnych błoni. Jej wzrok przykuła postać siedząca na kocu. Podeszła bliżej , chcąc nawiązać jakąś rozmowę.
- Puchonka ? - zapytała , zdecydowanie siadając obok niej na kocu.