Polana

Uczeń Hufflepuffu

- To nie jest kwestia uśmiechania się. Masz po prostu smutne oczy. - przyznała. - Ale spokojnie, nie nalegam, żebyś cokolwiek mówiła. - zapewniła ją, kierując swój wzrok na niebo.

Uczeń Ravenclawu

- Wszyscy mi mówią, że mam smutne oczy. Więc może to nie to - próbowała się tłumaczyć. Jednak doskonale wiedziała, że jej oczy mówią, w jakim Gabrielle jest nastroju. Jednak ona wiedziała też, że nie jest smutna. A tylko trochę ogarnęła ją melancholia.

Uczeń Slytherinu

Nemezis dostrzegła Gab i jakąś nieznajomą, ciężarną dziewczynę. Postanowiła do nich podejść.
- Siemasz Gab. - przywitała krukonkę.
Od razu dało się zauważyć kolosalną zmianę. Zarówno wizualną, jak i w zachowaniu. Teraz Nemezis nareszcie była sobą.

Uczeń Ravenclawu

Przechadzał się polaną szukając jakiegoś zajęcia. Dostrzegł opodal grupkę dziewczyn. Poprawił tylko skórzaną kurtkę i nie przyglądając się nim, stanął opierając się o drzewo. Zmrużył oczy, poczynając je obserwować. Uwielbiał to robić. Ich ruchy były niczym klucze do zagadki. Swoją drogą, kobiety zawsze posługiwały się znakami. Roześmiane twarze, teraz zniknęły różnice pomiędzy domami, a może były z jednego domu?

Uczeń Slytherinu

Usłyszała szelest, więc skierowała wzrok w tamtą stronę.
Nie, niemożliwe. To chyba jakiś omam wzrokowy. Mimo wszystko zdecydowała się podejść do chłopaka.
- Kazuo? - spytała, bo nic innego nie przyszło jej w tej chwili do głowy.

Uczeń Ravenclawu

- Nie - odpowiedział automatycznie, nie wiedząc kim jest ta dziewczyna. Dlaczego wszyscy wydają mu się tak cholernie znajomi?! Obiecał sobie, że więcej nie tknie alkoholu i będzie zapisywał imiona na kartkach. Przyjrzał się jej uważnie. - Tak... Nemezis... - szepnął cicho, chwytając dziewczynę w objęcia i kręcąc się z nią w kółko. - Co Ty tu robisz, mała? - spytał.

Uczeń Slytherinu

Nie zaskoczyła ją spontaniczna reakcja Kazuo. Uśmiechnęła się do niego lekko, gdy już przestali się kręcić.
- Uczę się. A przynajmniej powinnam. - powiedziała, odgarniając włosy z twarzy. - Taki zbieg okoliczności, aż trudno uwierzyć. - przyznała, patrząc na chłopaka.

Uczeń Ravenclawu

- Uczysz się? - spytał zdziwiony. A już liczył, że daje warsztaty z tańca. Cóż, znali się bardzo dobrze i byli ze sobą blisko. Kazuo zaliczał Nemezis do dziewczyn, które spotyka się tylko raz, jednak co stanęło na drodze? Otóż przeszkodą była pasja, taniec. Wygrał z uczuciem Kazuo i tak ich drogi się rozeszły - A co z tańcem?

Uczeń Slytherinu

- Tak wyszło. - wzruszyła ramionami. Uważnie badała każdy cal twarzy Kazuo, starając się o dyskrecję. Ech, ten mętlik w głowie. Kiedyś tyle ich łączyło, a teraz? Sama nie wiedziała, jak to się skończy.
- Cały czas tańczę. Nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej. - lekko przygryzła dolną wargę.

Uczeń Ravenclawu

- Tak wyszło? - uniósł brew. Był wyraźnie zmieszany i nieco dotknięty. Nauka, taniec, co jeszcze będzie ważniejsze od prawdziwego uczucia, którym darzył Nemezis? Wspomnienia wróciły do niego, zwłaszcza te noce spędzone w klubach na tańczeniu. Brakowało mu tego. - I jak godzisz zamknięta szkołę ze swoim tańcem, nie masz już turniejów?

Uczeń Slytherinu

- Dlaczego powodujesz u mnie takie zmieszanie? - spytała, marszcząc czoło. - Wiem, popełniłam spory błąd, którego teraz już raczej nie odkręcę. Żyję z tą świadomością cały rok i uwierz mi, fajnie nie jest. - powiedziała na jednym wydechu, patrząc w jego oczy.

Uczeń Ravenclawu

Wypuścił ciężko powietrze. Nie sądził, że będą do tego wracać. Dotknął jej policzka.
- Mała, sama podjęłaś decyzje - rzekł cicho, nie odwracając wzroku. Niegdyś mógł patrzeć w jej oczy godzinami. Zaślepiony miłością, omamiony nadzieją. - Mam nadzieję, że spełniłaś marzenia. - dodał siląc się na ciepły ton. Chciał ukryć ból, jednak słabo mu to wychodziło.

Uczeń Ravenclawu

Zamyśliła się na chwilę, wiec nie zauważyła, że przybyły tu jeszcze dwie osoby. Dopiero gdy rozejrzała się wokoło, zdała sobie sprawę z ich obecności.
- Cześć - przywitała się. Zdziwił ją trochę wygląd Nemezis, jednak nie dała po sobie tego poznać.
Gabrielle znowu pogrążyła się w myślach, nie chciała uczestniczyć w ich rozmowie. Czuła, że nie powinna.

Uczeń Slytherinu

Patrzyła w jego oczy jak zahipnotyzowana.
- Kazuo! - uniosła głos. - Obraź mnie, nakrzycz. Nie mogę znieść Twojego spokoju! - oparła głowę o jego klatkę.
- Nie, to, czego tak naprawdę pragnęłam, przeszło mi obok nosa. - szepnęła.

Uczeń Ravenclawu

- Znasz mnie i nigdy na Ciebie nie nakrzyczałem, więc masz pewność, że tego nie zrobię. Kobiet nie powinno się obrażać - pogłaskał ją po plecach. Tak jak robił to zawsze - jakby nic się nie zmieniło, a jednak było inaczej. Napawał się jej zapachem i ciepłem. - Nemezis... Przeszłość nie wróci - rzekł cicho.