Pod Wielkim Dębem

Uczeń Ravenclawu

Arthur obserwował ją kątem oka. Starał się najdyskretniej jak się da. Czuł się jak grupa lwów na safari, które obserwują inne pożywiające się bądź po prostu błądzące bez celu zwierzęta. Lekki uśmiech rozpromienił jego twarz na chwilkę. "Na pewno ciekawa osobowość.."pomyślał. Bez dwóch zdań wypalił nagle:
-Co tak krążysz w kółko jak jastrząb nad myszą?

Uczeń Hufflepuffu

- Bo mam to we krwi, po prostu - powiedziała - I nie gap się tak na mnie, bo zaraz na serio wyjmę te żyletki i zacznę w ciebie rzucać!
Strasznie nie lubiła, gdy ktoś się na nią ciągle patrzył. Zupełnie, jak na jakiegoś rzadkiego zwierza. Tak jakby nastolatki nie widzieli.
Nadal chodziła w kółko, choć nie widziała w tym najmniejszego sensu.

Uczeń Ravenclawu

Arthur nie odparł od razu, tylko się głośno roześmiał:
-Przeszkadza Ci, jak ktoś się na Ciebie patrzy? To nie jest takie złe, chyba, że Cię krępuje....
Po czym zwrócił wzrok w stronę kruka. Ptak patrzył się na niego i mrugał swoimi ślepiami. Arthur uśmiechnął się i zakrakał. Kruk odparł skrzeczeniem, i zeskoczył na gałąź niżej. Chłopak znowu zwrócił się do dziewczyny:- Jesteś nerwowa??

Uczeń Hufflepuffu

Coś tam odburknęła, choć sama nie mogła powiedzieć, co to znaczyło. Kim czasem mówiła jakieś rzeczy, których znaczenia nie potrafiła wyjaśnić.
Zatrzymała się i uniosła brew.
- Trochę - mruknęła - Jak ktoś mnie wkurzy to popamięta to na całe życie.
Spojrzała na kruka. Zaczął krakać, a po chwili już poleciał. Widocznie już mu się to miejsce znudziło.

Uczeń Ravenclawu

Arthur popatrzył za odlatującym krukiem. Zaczynało się przejaśniać, choć nie spieszyło mu się do wstawania. Ziewnął cicho i zakrył usta ręką:
- Czy Ty mi grozisz, czy może ostrzegasz?-spytał dziewczyny.
Wsparł głowę na rękach i przyjrzał się jej twarzy próbując odczytać emocje.

Uczeń Hufflepuffu

- Ostrzegam.
Spojrzała w niebo. Wychodziło słońce, na co Kim prychnęła. Może i od czasu do czasu lubiła słońce, ale dziś zdecydowanie miała ochotę na spacerek w deszczu. Tak to by się przeszła do Hogsmeade, ale cóż, nic nie poradzi.
Teraz to najchętniej polatałaby sobie, ale stwierdziła, że może jeszcze poczekać.

Uczeń Ravenclawu

Arthur wstał i otrzepał się. Spojrzał na dziewczynę. Trening w Kyoto nie poszedł na marne. Czasem dobrze jest odczytywać ludzkie emocje. Podszedł do dziewczyny i powiedział:
-Wydaje mi się, ze chcesz już sobie iść..... nie lubisz przebywać w jednym miejscu, czy liczyłaś na coś.. albo na kogoś.. innego?
Spojrzał jej w oczy a potem odwrócił wzrok, skoro nie lubiła, jak ktoś się gapi..... Uśmiechnął się lekko i przeciągnął się.

Uczeń Hufflepuffu

Wzruszyła ramionami.
- Racja, nie lubię siedzieć w jednym miejscu - przyznała - Ale na co innego miałam liczyć?
Ponownie zaczęła chodzić w kółko. Stwierdziła, że gdyby teraz chłopak jej podpadł, to od razu by się przemieniła i zaczęła go dziobać. I w końcu by wyszło na to, że jest szybsza. Uśmiechnęła się słodko.

Uczeń Ravenclawu

Arthur odparł:
-No nie wiem.. ze przyjdzie tu ktoś inny, albo ze np zacznie padać deszcz albo śnieg...-wzruszył teatralnie ramionami:- Ja nie mam pojęcia... nie czytam w myślach....
Ciekawe... jeśli ma ukryte zdolności... to mogłaby spróbować mi chociaż dać nauczkę.... ale ja też mam swoje moce... Uśmiechnął się lekko:- ten słodki uśmieszek naprawdę działa jak miód ale co ukrywasz pod nim?

Uczeń Hufflepuffu

- No na deszcz liczyłam - powiedziała - Bym miała więcej rzeczy do roboty.
Wywróciła oczami. Nie chciało jej się odpowiadać na pytanie, jakoś trudno byłoby jej to tłumaczyć.
- Nie mam nic, co miałabym ukrywać - powiedziała nie do końca z prawdą. Ambitna odpowiedź, nie ma co.

Uczeń Ravenclawu

Arthur westchnął. Dobrze, nie naciskaj jej, pomyślał. Może kiedyś Ci zaufa.. a Ty innym zaufasz... Westchnął i rozejrzał się po Błoniach:
- Jakoś cicho tu..... to lepiej....-potem skierował wzrok na dziewczyn:- Kim... mogę Ci tak mówić? Mam nadzieję, że Cię nie uraziłem....

Uczeń Hufflepuffu

- Większość osób na mnie Kim mówi, nie widzę przeciwwskazań - powiedziała - A czym miałeś mnie urazić?
Nagle na błoniach rozległo się dosyć głośne kraknięcie. Zaskoczona Kim obejrzała się w stronę jego pochodzenia. To ten kruk wrócił. Na twarzy kim zagościł lekki uśmiech.

Uczeń Ravenclawu

Arthur spojrzał na ptaka:
-O, wrócił kolega.
Podszedł do kruka i zmierzył spojrzeniem. Ptak zdawał się robić to samo. Przez chwilę siłowali się jakby spojrzeniami i kruk usiadł na gałęzi niżej i Arthur lekko go pogłaskał po piórach.

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzała na kruka. Wydawał się być przyjazny. Ciekawe, jakby zareagował na spotkanie z harpią wielką.
Gdy Arthur podszedł do kruka, Kim niezauważenie prześlizgnęła się i szybciutko weszła na drzewa. Tak, te gałęzie były zdecydowanie plusem tego dębu.

Uczeń Ravenclawu

Chłopak gładził kruka po piórach, i zauważył nagle dziewczynę na drzewie:- Szybka jestśs..-przyznał:- Ale to nie zawsze wystarczy....
Uśmiechnął się tajemniczo i wskoczył na gałąź, siadając ze zwinnością i chwytając się drugiej gałęzi.:
- Zwinność to podstawa...-uśmiechnął się łobuzersko.