Kuchnia

Uczeń Ravenclawu

Musiała przysnąć. Kiedy się ocknęła, była zdziwiona, że nie leży głową w pucharku. Patrzyła na całą sytuację, z której Gabrielle nie była zadowolona. Dziewczyny się ewidentnie nie lubiły, a Krukonka nie chciała brać udziału w ich kłótni. Na dodatek Narciss gdzieś sobie poszedł. I z całej rozmowy nici.
Gabrielle wstała od stołu i skierowała się ku wyjściu. Była zła i ledwo powstrzymywała się, by nie rzucić w kogoś zaklęciem.

Uczeń Slytherinu

- Nie rozumiecie, co oznacza słowo nie? - zirytowała się. A niby krukoni są tacy mądrzy...
Gabi równiez wyszła, nie wiedząc czemu. Została sama z tymi dwiema dziewczynami, z którymi nie potrafiła się dogadać. Clau siedziała, prawdopodobnie tak zamyślona, że nie reagowała na to, co się dzieje w kuchni.
- Jeśli chcecie, to pijce. Zabraniam wam? Po prostu przy Was wolę być trzeźwa. Nie wiadomo, co Wam wpadnie do głowy.

Prefekt Naczelny

Wszyscy tu byli jacyś dziwni. Już po raz któryś o tym pomyślała. Nie pamiętała kiedy ostatnio rozmawiała z Gabrielle jednak na pewno nie była wtedy taka oschła. Może sam zapach wina tak na nich wpływał? Powąchała swojego, żeby się upewnić. Nie, wszystko z nim było okej.
- Spokojnie, Andreo! Przecież do niczego cię nie zmuszam. Tylko proponuję - uśmiechnęła się do Ślizgonki. - Może jednak?
Podstawiła jej butelkę pod nos.

Uczeń Ravenclawu

Wywróciła oczami. Bez przesady, czy one wygląday na gangsterki? Albo drugie wcielenie Voldemorta? To one powinny się bać, w końcu Andrea jest ze Slytherinu.
- Naprawdę dobre wino, nie krępuj się. Nie trzymajmy do siebie urazy- powiedziała zachęcająco kręcąc swoim kieliszkiem i popijąc z niego lekko.

Uczeń Slytherinu

Czy one na prawdę są takie tępe? Chyba tiara pomyliła się, co do przydziału. Mając serdecznie dość ich próśb, wreszcie uległa. Wypije jeden kieliszek i może dadzą jej spokój? Bynajmniej miała taka nadzieję.
- Jeden kieliszek - zastrzegła, sama nalewając sobie wina. - Nie więcej - wyjaśniła, aby krukonki dobrze ją zrozumiały.
Dosiadła się do nich. Nie będzie przecież stała.

Uczeń Ravenclawu

- Świetnie!- wykrzyknęła nalewając jej po brzegi kieliszek.- No to za... kobiety! Które są największym pięknem na tym świecie!- powiedziała przechylając kieliszek. Opróżniła go całkowicie, po czym dolała sobie ponownie.
- Cudowna rzecz- oznajmiła z czułością w głosie.

Uczeń Ravenclawu

Wszedł do kuchni, trzymając ręce w kieszeni. Był strasznie głodny, nawet nie miał jakiś sprecyzowanych oczekiwań. Nie mógł wytrzymać już burczenia w brzuchu. Przeczesał włosy dłonią i skierował się do szafy, po drodze chwytając winogrono, które jak zwykle musiało mu upaść, schylił się, znikając pod blatem

Uczeń Hufflepuffu

Szła przez korytarz, a kiedy tylko otworzyła drzwi wpadła na skrzata, którego nie zauważyła. Miał on misę pełną winogron, na które miała od dawna ochotę. Upadł on na podłogę, jednak Christine nie straciła równowagi.
- Przepraszam ! - zaczęła wykrzykiwać w jego stronę. Już drugi raz na niego wpadła, a była to wina tego, że dosięgał jej ledwo do ud. Kiedy skrzat wstał i wyleciał na korytarz dziewczyna spojrzała na niego unosząc brew do góry.
A temu co ?- pomyślała i weszła do kuchni czekając na kolejnego skrzata.

Uczeń Ravenclawu

Parsknął śmiechem, słysząc wymianę zdań. Chwycił zaginione winogrono, wycelował nim do kosza. Zacmokał.
- No, no, nie wiedziałem, że masz takie pazurki, żeby biednego skrzata napastować? - spytał, opierając się o blat, a następnie gryząc jabłko, które to leżało opodal.

Prefekt Naczelny

Po chwili i jej kieliszek był pusty. Spojrzała kontem oka na Andy, która wpatrywała się w swój, jakby nie była pewna czy jak go weźmie, nie odgryzie jej palców.
Jej wzrok przyciągnął ruch przy wejściu do kuchni. Jakiś Krukon a zaraz potem nie kto inny, jak Christy.
- Witaj, Christine. Czyżbyś z Jayem już skończyła? - posłała chłopakowi krótkie spojrzenie, ale zaraz sobie przypominała, że chyba się nie znają. - Jestem Bell, a tamte to Viv.. i zdaje się, że Andrea.

Uczeń Hufflepuffu

Odskoczyła widząc, że któryś z uczniów było w kuchni. Kiedy odwróciła głowę wybuchnęła śmiechem.
- Ale to nie moja wina, ani jego w sumie...On mi dosięga do kolan - zaśmiała się i po chwili podbiegł do niej kolejny skrzat.
- Czego panienka sobie życzy ?- spytał. Zamyśliła się na chwilę, miała ochotę na gorącą czekoladę, jednak winogrona były zdecydowanie dużo lepsze.
- Winogrona - powiedziała śmiesznie marszcząc przy tym nosek. Uśmiechnęła się do skrzata i podeszła do chłopaka.
- Głodny jesteś - było to raczej stwierdzenie niż pytanie. Sama nie wiedziała, czemu Kazuo jest taki blady. Może to światło tak na niego padało ? Spojrzała na siedzącą Bell. Westchnęła cicho.
- Tak, skończyłam... - powiedziała krótko.

Uczeń Ravenclawu

- Jak wilk! - dodał, dotykając się po brzuchu. Dało się słyszeć dziwne burczenie. Podrapał się po głowie. - Dobry wybór te winogrona. A ten skrzat przecież Cię nie zje... Jeszcze tak pięknie służy, nie dyskryminuj go za wzrost - pokazał jej język i usłyszał czyjś obcy głos. Czyżby musiał kupić sobie okulary? Odwrócił się za siebie. - Oj, witam Panie, nie zauważyłem Was. Jestem Kazuo. - ukłonił się nisko - Ach, więc to był Jay. - dodał jakby do siebie.

Prefekt Naczelny

- Ha, wiedziałam! Ale nie spodziewałam się, że aż tak szybko... Przynajmniej teraz wiesz, że moje wróżby są całkiem celne - powiedziała wesoło. - I.. och, jak chcesz wam też mogę powróżyć, herbata na pewno jakaś się znajdzie. Oczywiście, nie będę nalegała, bo wiadomo.. jeszcze tak samo się skończy.
- Właściwie, jesteście razem... czy przyszliście tutaj jako przyjaciele? - spytała Kazuo. Chyba trochę się zapędziła.

Uczeń Hufflepuffu

Zakasłała opierając się o blat. Jeszcze tego jej brakowało - wróżenia z herbaty.
- Nie dzięki Bell, jednak nie skorzystamy. Wierz mi, na pewno się nie skończy tak, jak z Jaydonem - mruknęła pod nosem. Kiedy zapytała Kazuo wolała siedzieć cicho, zrozumiaby, jeśli usłyszałaby od niego "Przyjaciele", może Bell dałaby im spokój ? Sama nie wiedziała, czemu tak zareagowała na jej widok, zdecydowanie przez Jaydona straciła dobre zdanie o niej, nie wiedząc nawet czemu. Postanowiła jednak uśmiechnąć się lekko do krukonki.

Uczeń Ravenclawu

Gdy skrzat wszedł do kuchni, uśmiechnął się do niego, a następnie wziął tace z winogronami. Jak one apetycznie wyglądały! Położył ją na stole. Spojrzał na Bell, unosząc brew do góry.
- Bell, rozumiem troskę o koleżankę, ale ciekawość to pierwszy stopień do piekła. - puścił jej oczko, a następnie ugryzł jabłko.