Kuchnia

Prefekt Slytherinu

Zmarszczył lekko brwi. Nie wiedział, że pogoda nie była zbyt obiecująca. Nic zresztą dziwnego, skoro od dłuższego czasu nie opuszczał zamku. Jedynie wyglądał czasem przez okna.
- Och, cóż... - mruknął, trochę nie wiedząc, o czym mógłby mówić. Miał dziwną ochotę wygadania się, ponarzekania na świat i wszystko wokół, pragnienie te jednak zduszał od razu. - Nie powinnaś być na jakiejś lekcji, czy coś?

Uczeń Ravenclawu

- Nie, nie powinnam być. Chodzę tylko na Obronę Przed Czarną Magią. Na której ciebie długo już nie widziałam - powiedziała. Czuła, że atmosfera się zagęszcza.
- Stałeś się samotnikiem - Gabrielle była pewna swego stwierdzenia. Ona też tak kiedyś miała - odsuwała się od wszystkiego i wszystkich. Było jej naprawdę ciężko i sama nie wiedziała, jak to się stało, że nie załamała się zupełnie. Może to ta chęć życia, którą Gabrielle zachowywała mimo tego, co przeszła?

Prefekt Slytherinu

Machnął ręką bagatelizująco.
- Och, od razu samotnikiem! Ostatnio po prostu jestem bardzo zmęczony. Nauką głównie - płynnie zaprzeczył, kłamiąc, jakby tego uczył się całe życie. Nauką nie zajmował się od ponad roku, wciąż jednak wszyscy byli przekonani o jego doskonałych umiejętnościach i wynikach w nauce. Uśmiechnął się lekko. - Ty zresztą też przed chwila siedziałaś tu sama, a nie wydaję mi się, byś miała duszę samotnika?

Uczeń Ravenclawu

- Uważaj, bo ci uwierzę - burknęła. Odpowiedź Narcissa nie przekonywała jej ani trochę.
- Za mało mnie znasz - odpowiedziała na pytanie Ślizgona. Gabrielle była jak najbardziej samotnikiem. Jednak czasem potrzebowała porozmawiać z kimś. Bo to życie sprawiło, że Gabrielle jest taka, jaka jest.

Prefekt Slytherinu

Pokiwał głową w zamyśleniu, Była to prawda, że niespacjalnie znał Gabrielle. Mimo tego co niegdyś twierdził. Tamto jednak się nie liczyło, było jedynie środkiem w osiągnięciu celu.

Zmarszczył brwi po chwili, zastanawiajac się nad jej słowami. Z jakiej racji miałaby mu nie wierzyć? Zerknął na nią nieco zirytowany.
- Dlaczegóż to mi nie wierzysz?

Uczeń Ravenclawu

- Nie pytaj. Doskonale wiesz, dlaczego ci nie wierzę - czyżby naprawdę nie pamiętał o tym, co było? Gabrielle nie była aż tak pamiętliwa, by się mścić. Jednak zachowywała ostrożność. W słowach i czynach.
Przysunęła do siebie pucharek. Lody jeszcze całkiem się nie roztopiły, dlatego Gabrielle znowu zaczęła je jeść.

Uczeń Slytherinu

Po służszym spacerze po błoniach, znalazła się razem z Clau w kuchni. Natychmiast nakazała skrzatowi, któy do niej podszedł, aby przyniósł dwie, gorące czekolady.
Usiadła, czekając aż wypełnia one jej polecenie.

Uczeń Slytherinu

Weszła za An do kuchni. Poczuła zapach jedzenia i usiadła obok dziewczyny.
- Trochę zmarzłam. - Stwierdziła. Już od kilku tygodni czekała na wiosnę. Lubi też zimę ale jak jest przez tydzień.

Uczeń Slytherinu

- Ja nie aż tak. Jest przecież o wiele cieplej niż niecały tydzień temu.
Na wspomnienie każdego zimowego poranka, który był taki pochmury, chciała aby lato przyszło już jutro. Przynajmniej wstawała z chęcią i wiedziała, że za oknem czeką ją ładna pogoda, a nie kupa śniegu.

Uczeń Slytherinu

- No tak...różnica jest. - Kiwnęła lekko głową i przejechała palcem po stoliku.
- Dla mnie to i tak jeszcze za zimno. - Stwierdziła. Wydawało jej się, że czuje już zapach czekolady.

Uczeń Slytherinu

Po chwili na stoliku pojawiły się dwie filiżanki z gorącą czekoladą.
- Pycha - szepnęła, od razu upijając trochę ciepłego napoju. - Dawno nie piłam. Prawie zapomniałam jak smakuje.
Rozsmakowała się w czekoladzie.

Uczeń Slytherinu

Wzięła filiżankę do ręki.
- Mniam...ja czekoladę piję bardzo często. - Powiedziała i się napiła. Kąciki ust miała upaćkane...jak zawsze .

Prefekt Naczelny

Puściła Viv i zepchnęła ją z siebie, a dokładniej ze swojej nogi która zdążyła już zdrętwieć. Właściwie szafka nie była aż tak mała, nie wiedziała po co tak się ścisnęły. Usłyszała, że do kuchni weszły następne dwie osoby. Jedna z nich to była chyba ta Ślizgonka co ją poznały kiedyś w Wielkiej Sali...
- Dalej tu siedzimy? - szepnęła. Co prawda chłopak i dziewczyna przed którymi się schowali jeszcze nie wyszli... ale jak tak dalej pójdzie, zostaną tu nie wiadomo ile.

Uczeń Ravenclawu

- Nie, lepiej chodźmy- powiedziała. I tak narobiła hałasu, kiedy Bell zepchnęła ją ze swojej nogi. Otworzyła ręką szafkę i wychyliła głowę. Ku swojemu zdumieniu, tuż przy wejściu do szafki leżała jej różdżka.
- Bell znalazłam różdżkę!- krzyknęła, wychodząc z niej i łapiąc swój dobytek. Po chwili udało jej się wyjść i stanęła przed trójką ślizgonów i Gabrielle. Uśmiechnęła się do nich i spojrzała z paniką na wychodzącą ze środka Bell.

Prefekt Naczelny

Wygramoliła się jakoś z szafki, waląc się w głowę. Może i była szeroka, ale na pewno nie wysoka.
- Au, moja głowa - skrzywiła się, rozmasowując bolące miejsce. Zaraz będzie miała guza.
Spojrzała na zebranych w kuchni ludzi. Tylko połowę znała, a tą jedną Ślizgonkę... szkoda gadać.
- Cześć - wyszczerzyła się i do nich pomachała.