Wielka Sala

Uśmiechnęła się szatańsko.
- Jasne, że wchodzę! - zapewniła, powstrzymując się od wybuchnięcia śmiechem psychopaty wziętego prosto z horroru. - A co to za specjalny prezent dla psorka?

Uczeń Hufflepuffu

- Hm... Zostawimy mu na biurku fajną rzecz. - przysunęła się do Lind i zdradziła jej pomysł na ucho. Zdecydowanie za bardzo rozbudziła ją kawa, to mogło oznaczać kłopoty, a kto ich bardziej nie kocha od niej? Odsunęła się i spojrzała na minę Lind. - Podoba się?

Spojrzała na Cassie uradowana.
- Zaczepiście! Genialny pomysł! - wykrzyknęła entuzjastycznie. Kilka osób odwróciło się w ich stronę, ale nie zareagowała. - To kiedy wcielamy w życie?

Uczeń Hufflepuffu

- No jak to kiedy? - spojrzała na nią zdziwiona i nieco zdezorientowana. - Teraz! - klasnęła dłonie, odstawiając kubek z kawą. - Nie ma na co czekać, kochana. Zbieramy się! Tylko pozostaje pytanie, gdzie masz tajną broń?

- W Dormitorium, oczywiście! - odpowiedziała. Bo niby gdzie miałaby trzymać tego rodzaju rzeczy? - Jak będziemy iść do gabinetu, zahaczymy po drodze sypialnię i zabiorę co trzeba. - puściła perskie oczko. Cała ta akcja zaczynała jej się coraz bardziej podobać.

Uczeń Hufflepuffu

- To idziemy! - pociagnela Ness za dlon i sila wyprowadzila z sali. Poczula to cos, moze adrenaline? Chciala tylko wiecej, nie zwazajac na konsekwencje. Zaszalec... Dac sie poniesc emocjom. Z Lind znalazla wspolny jezyk i bardzo cieszyla sie, ze ja poznala. Wesolym krokiem szla do wyjscia. - Lind, rusz swoj piekny tyleczek, nie bedziemy na Ciebie czekac.

Zaśmiała się słysząc wypowiedź Puchonki.
- Cassie, słońce, bez obrazy, ale takich komentarze do mojego tyłeczka oczekuję od innych, nie koniecznie od Ciebie. Ale mimo wszystko dziękuję. - powiedziała, wstając od stołu i idąc w stronę dziewczyn. - Na którym to piętrze?

Uczeń Hufflepuffu

Parsknęła śmiechem.
- Jasne. Na piątym tuż koło łazienki prefektów. Jest i gabinet, i klasa. W drogę! - powiedziała wesoło, zastanawiając się jaką minę zrobi profesor. Bezcenne. Może powinny wziąć aparat? - Lind, a masz przy sobie jakiś aparat? Warto by było to uwiecznić.

Poklepała się po kieszeniach szukając aparatu.
- Niestety nie, ale jak już zahaczymy o Dormitorium Gryffindoru po nasz specjalny prezencik, mogę wziąć. Vanessa się nie obrazi przecież. - wyszczerzyła się do lekko przymulonej siostry, która wydawała się być nieświadoma niczego. - To w drogę! - powiedziała, po czym dziewczyny skierowały się w stronę schodów.

Prefekt Slytherinu

Ach, tak, kolejny poranek.
Narciss bardzo długo został odcięty od szkolnej rzeczywistości. Nawet nie przypuszczał, że choroba może być tak okrutnym zjawiskiem. Naturalnie nikogo nie pozwalał przyprowadzać - to skandal, aby ktoś zobaczył go chorego!

Rozejrzał się leniwie, wchodząc do Wielkiej Sali.
Ileż zgiełku, cóż za chaos. Pierwszaki przekrzykujące się nawzajem i te jakże irytujące spojrzenia nieco starszych uczniów, a jednak za młodych, by Narciss miał ochotę z nimi rozmawiać.

Powoli skierował się ku swojemu stołu, jednocześnie posyłając rozkoszne uśmiechy w stronę tych, o których pamiętał. Nie odezwał się jednak - nie można wymagać zbyt wiele od Księcia.

"Och, jest i William!"
Uśmiechnął się zadowolony, przyglądając się swojemu ostatniemu, najnowszemu odkryciu. Tak, ten chłopak jakimś dziwnym trafem umknął jemu dotychczasowemu zainteresowaniu, a przecież są z tego samego domu. Tak...
Cicho westchnął, nieco przygnębiony, szybko jednak odsunął niechciane refleksje na bok. Usiadł na swoim miejscu - tym, z któego wszystko widać. A raczej wszystkich.

Był głodny, ale nalał sobie jedynie soku. Przecież nie wypada, by napychał się przy widzach.

Prefekt Naczelny

Effie zaczytana w Proroku Codziennym siedziała sobie od pewnego już czasu przy stole. Artykuł na temat odkrycia nowego gatunku stworzenia, niezwykle ją zaciekawił. Mimo iż nie pasjonowały ją aż w takim stopniu magiczne zwierzęta, to tekst dotyczący tego nowego, dziwnego gatunku wydał się jej interesujący. Gdy doczytała do samego końca, rozejrzała się w około, spoglądając na uczniów siedzących przy stole. Jej wzrok zatrzymał się na całkiem niedaleko znajdującym się, pewnym blondynie.
- Witaj Narciss - powiedziała do niego. Znała go już całkiem długo, byli przecież w jednym domu, nawet na tym samym roku. Zgięła gazetę w pół i odłożyła ją na stół. Sięgnęła po dzbanek i nalała sobie nieco soku dyniowego do kubka. - Całkiem długo Cię nie widziałam w szkole, doszły mnie słuchy, że byłeś chory. - Stwierdziła po czym upiła nieco napoju. Wszelakie informacje w szkole roznosiły się przecież w zaskakującym tempie.

Prefekt Slytherinu

Narciss drgnął zaskoczony, spoglądając na Effie.
- Chory? - wydął urażony wargi, prostując się jeszcze bardziej. - Ależ moja miła, czyż nie wiesz, że ja nie choruję?

Spojrzał na nią spod rzęs i choć uśmiechnął się niewinnie, w jego błękitnych oczach skryła się jakiegoś rodzaju drobna uraza. Upił mały łyczek soku.
- To była mała przerwa, ot. Ach, ale, ale! Czyżbyś chciała mi powiedzieć, że za mną tęskniłaś? Jakież to urocze z twojej strony!

Uczeń Hufflepuffu

Weszła wolnym jak na nią krokiem do Wielkiej Sali. Odrzuciła lekko włosy do tyłu. Poprawiła swoją zieloną apaszkę i nie rozglądając się wokół ruszyła do sołu Hufflepuffu. Zajęła miejsce z dala od innych i dopiero wtedy rozejrzała się uważnie po sali. Nie dostrzegła nikogo znajomego. Ostatnio nie przeszkadzała jej samotność, nawet zaczęła tolerować choć brakowało jej towarzystwa.

Prefekt Naczelny

- Wybacz, teraz już zapamiętam, że ty nie chorujesz - odrzekła odstawiając kubek na stół. Słysząc dalszą wypowiedź chłopaka tylko się uśmiechnęła kręcąc głową. Pomyślała sobie, że jakże to imię pasuje do niego.
- To tylko przejaw mej ciekawości, o tak sobie zapytałam. - Odpowiedziała dumnie, czasem bywała trochę ciekawska, albo nawet nie tak trochę. - Ale widzę, że ty bardzo byś chciał abym tęskniła. - Oświadczyła z lekkim rozbawieniem uderzając palcami o swój kubek.

Prefekt Slytherinu

Nachylił się nieco w jej stronę, podpierajac się lekko o stół.
- Ależ naturalnie... bardzo mi zależy na względach niektórych osób... - zerknął w stronę Williama znacząco, mimo, iż wyraźnie usiłował udać, iż robi to przypadkowo. - Na przykład takiego Williama...

Narciss z błogą wręcz satysfakcją przyglądał się wszystkim wokół, nie ograniczając się do stołu Slytherinu. Ku nauczycielom również chwilami spoglądał.
Cóż za plany muszą snuć się pod ukryciem takiegoż piękna.
"Ach, William musi się doskonale ukrywać!"