Wielka Sala

Uczeń Ravenclawu

Vivien przeskoczyła swoją ławkę i pobiegła do pana Królika. Uśmiechnęła się na widok prezentu dla Bell. Jej zdaniem i tak wszędzie jej było pełno, nie potrzeba jej było nawet magicznej hulajnogi. Ochoczo wyciągnęła z jajka kulkę dla siebie.

Prefekt Naczelny

- Och... jest cudowna, dziękuję! I jeszcze zielona - w napadzie radości przytuliła królika.
Chwyciła hulajnogę i zaczęła na niej jeździć dookoła stołów, nie przejmując się zupełnie, że inni uczniowie i nauczyciele patrzyli na nią jak na wariatkę.

Dorosły Czarodziej

Kulka Vivien nieco się rozciągła w efekcie czego zmieniła się długaśną sznurówkę. Właściwie, mogło to być kilkadziesiąt sznurówek gdyby tylko się je pocięło. Sebastian popatrzył na prezent Krukonki trochę zdziwiony, nie wiedząc za bardzo do czego miałby służyć.
Odwzajemnił uścisk rudej, który jednak nie trwał długo. Rozejrzał się po Wielkiej Sali. Gdyby jeszcze ktoś nie dostał prezentu, natychmiast by do niego pośpieszył.

Uczeń Ravenclawu

- Cudownie- mruknęła Vivien patrząc na sznurówkę. Co ona do diabła zrobi z tym ogromnym kawałkiem materiału?
- Idziesz Bell?- zapytała Viv odwracając się i zmierzając w stronę Pokoju Wspólnego. Złapała koniec sznurówki i ciągnęła ją za sobą. To nie było zbyt mądre z jej strony. Musiała potem spędzić dużo czasu, zanim zwinęła z powrotem sznurowadło rozwleczone po schodach wieży.

Uczeń Ravenclawu

Weszła radośnie do Wielkiej Sali, nucąc cicho wesołą piosenkę. Idąc tak, kiwnęła głową na powitanie tym wszystkim, których znała. Podeszła do wielkiego jaja, w którym było mnóstwo słodyczy. Zgarnęła ich trochę do kieszeni, po czym usiadła przy stole Ravenclawu. Popatrzyła wystrój sali, który spodobał się jej. Było pięknie.

Uczeń Hufflepuffu

Wbiegła ponownie tanecznym krokiem do sali i stanęła jak wryta. Wielka Sala cała w ozdobach wielkanocnych, wyglądała przepięknie. Rozejrzała się dokładnie, nie chciała żadnej ozdoby pominąć. Wtem zobaczyła ogromne jajo, pełne słodyczy. Podeszła powoli, przyglądając się uczniom jacy przyszli i zajrzała do środka. Chwyciła garść jej ulubionych i wesoła zasiadła do jej stołu. Nagle zobaczyła Sebastiana w stroju zająca, rozdającego prezenty.

Uczeń Gryffindoru

Weszła do WS. Rozejrzała się i zobaczyła wielkanocną imprezę, która najprawdopodobniej rozpoczęła się wczoraj. Uśmiechnęła się do wszystkich i usiadła przy stole gryfonów.

Uczeń Ravenclawu

Przyglądała się temu, co działo się w Wielkiej Sali. Przybywało coraz więcej wesołych ludzi. Gabrielle też była radosna. Wyciągnęła z kieszeni słodycze, które wzięła z jajka i powoli zaczęła się rozkoszować smakiem toffi. Natomiast fasolki wszystkich smaków odłożyła na bok - nie lubiła ich. Jeszcze raz spojrzała po sali i zobaczyła Sebastiana w stroju zająca, rozdającego prezenty. Gabrielle była ciekawa, czy ona też coś dostanie.

Prefekt Naczelny

Przyjechała do Viv robiąc przy tym mnóstwo hałasu. Powiodła wzrokiem po czymś co trzymała. Wydawało się dość... dziwne.
- To jest twój.. prezent? - mimowolnie szeroko się uśmiechnęła, nie mogąc pojąć co to właściwie jest. Jedno było pewne, wyglądało wyjątkowo głupio szczególne gdy Krukonka trzymała za jeden koniec podczas gdy drugi był hen daleko, gdzieś za stołem nauczycielskim.
Vivien wydawał się raczej nie zadowolona, nic więc dziwnego, że chciała już wracać... Bell popędziła za nią.

Dorosły Czarodziej

Pokicał do Gabrielle. Bardzo chciał żeby i ona wzięła prezent. Miał nadzieję, że jej bardziej się spodoba niż tej jasnowłosej Krukonce. Uśmiechnął się do niej wesoło i zajął miejsce obok. Koszyk postawił pod ławką.
- Miło cię znowu widzieć, Gabrielle. Zechciałabyś wylosować dla siebie niepowtarzalny prezent? - zagadnął. Charlie usiadł na rączce koszyka, zdawał się go pilnować.

Uczeń Ravenclawu

Spojrzała na przybyłego właśnie Sebastiana i uśmiechnęła się do niego.
- Witaj - powiedziała radośnie - oczywiście - potwierdziła.
Pochyliła się do koszyka, aby wyciągnąć jajko. Jednak coś jakby lekko dziobnęło ją w rękę, którą Gabrielle odruchowo cofnęła.

Dorosły Czarodziej

- Charlie, nie bądź taki - szepnął do koguta. - Ona chce tylko wziąć, można.
Kogut posłusznie schował dzióbek w piórka ale ciągle śledził wzrokiem rękę Krukonki.
- Przepraszam, Gabrielle. Spróbuj jeszcze raz, tym razem nie powinnaś natknąć się na żadną przeszkodę.
Dla podkreślenia swoich słów, wziął koszyk i postawił między nimi na ławce. Charlie zleciał na jego ramię.

Uczeń Ravenclawu

- Nic nie szkodzi - odpowiedziała miłym głosem i machnęła niedbale ręką. Po czym wzięła z koszyka jajko i położyła na stole, czekając, w co się ono zmieni. Zastanawiała się nad jedną rzeczą.
- Kim lub raczej czym jest Charlie? - zapytała z nieukrywaną ciekawością.

Dorosły Czarodziej

Jajko zamieniło się w podręczne lusterko. Sebastian był pewny, że umiało mówić niczym to z "Królewny Śnieżki". Nawet jeśli Gabrielle nie będzie pytała się go czy jest piękna, mogło poradzić w sprawach makijażu, fryzury... i ogólnie pogadać.
- Przyjacielem - zdziwiło go, że dziewczyna się o to spytała. Normalnie, nikt nie interesował się Charlie'im. Ludzie albo go nie widzieli, albo gdy Sebastian opowiedział im o nim, po prostu nie wierzyli.

Uczeń Ravenclawu

Gabrielle wzięła do ręki lusterko i obejrzała je pobieżnie, po czym schowała je do kieszeni. Teraz już będzie mogła sprawdzić, czy jej włosy niepotrzebnie zmieniają kolor i przyprowadzić je do porządku.
- Dziękuje - powiedziała to, nie do końca wiedząc, do kogo. Gdy usłyszała odpowiedź Sebastiana, zdziwiła się nieco. Zaczęła się zastanawiać. Czy to tak zwany wymyślony przyjaciel. Chociaż... nie dziobnąłby jej w rękę. A może był on po prostu niewidzialny.
- Przyjacielem, powiadasz... - zaczęła. Była skłonna uwierzyć, że to coś istnieje naprawdę. Gabrielle żyła trochę jakby w swoim świecie... Doskonale zdawała sobie sprawę, że nie jest normalna. Ale nauczyła się z tym żyć. Dlatego po chwili zastanowienia uwierzyła słowom Sebastiana. I stało się coś nieoczekiwanego - na jego ramieniu zobaczyła fioletowego koguta. Złożyła sobie wszystko "do kupy" i wiedziała już, że to jest Charlie.
- Witaj, Charlie. Nie bój się mnie - wyciągnęła rękę, aby kogut mógł przekonać się o tym, że nie ma wobec niego złych zamiarów.