Wielka Sala

Prefekt Naczelny

- Przyjrzyj się, może zobaczysz - podstawiła jej filiżankę pod nosem, tak że.. trudno było zobaczyć cokolwiek z tak małej odległości. Objęła Andreę po przyjacielsku. - O tak, kiedyś na pewno, ale jak chcesz możemy spróbować już teraz.
- Nie.. nie mam zamiaru się kłócić, po prostu powtarzam co usłyszałam. Poza tym, Andrea ma rację - powiedziała niechętnie. - Zmieńmy temat na coś innego.

Uczeń Slytherinu

Popatrzyła na Aryę, z błaganiem w oczach. Niech ona coś wymyśli, bo Any nie wytrzyma z Bell, na dodatek zachowującej się w taki sposób.
- Możemy zacząć i od teraz - przytaknęła Bell. - Już Cię lubię - uśmiechnęła się milusio.

Uczeń Hufflepuffu

Zastanowiła się chwilę nad odpowiedzią.
- W takim razie, może sowa albo wąż? - rzuciła luźne propozycje, bawiąc się pustym kubkiem. Sama nie miała jeszcze pomysłu dla siebie.

Uczeń Gryffindoru

- Dopiero mocniej zacznę się nad tym zastanawiać jak pojadę do Londynu i zobaczę te wszystkie zwierzęta. Inaczej to trudno mi będzie się nawet zastanawiać. Ale wąż na pewno odpada - zaśmiał się, patrząc w stronę stołu ślizgonów.
Powoli kończył pić herbatę i zauważył, że zostało niewiele ciasteczek na talerzu.

Uczeń Ravenclawu

Dokończyła posiłek i złożyła schludnie sztućce na boku talerza, odsuwając go odrobinę. Zgarnęła włosy na lewe ramię, szukając neutralnego tematu do rozmowy.
- Okej, powiedziałam Wam skąd jestem, co mnie tu sprowadziło. Teraz, jeśli pozwolicie, chciałabym dowiedzieć się czegoś o Was - rzekła z uśmiechem, przenosząc wzrok z Andrei na Bell i z powrotem.
- Jesteście Brytyjkami? Andy, Twoje nazwisko ma bardziej.... śródziemnomorski wydźwięk - zwróciła się do Ślizgonki.

Uczeń Slytherinu

- Jestem włoszką, tyle że tu się uczę. Rodzice zapisali mnie tu od pierwszej klasy. Moja siostra chodzi do szkoły do Włoch. Ogólnie tam mieszkamy - streściła.
Udało jej się jakoś odsunąc od Bell i mogła kontynuować posiłek. Przyzwyczaiła się do Hogwartu i nie wiedziała, czy dałaby radę żyć normalnie w jakiejś innej szkole.

Uczeń Ravenclawu

- Doprawdy? - uśmiechnęła się miło zaskoczona. - Każdego roku wyjeżdżam z rodzicami i braćmi w Dolomity. Uwielbiam wędrować szlakami u podnóży szczytów, a szczególnie Tre Cime di Lavaredo.
Przygryzając wargę, wróciła myślami do wakacyjnych wspomnień - różnorodne formy skalne, wielogodzinne wspinaczki i wyjątkowy urok tych gór.
- W górach nie ma granic, tam się szuka wolności - mruknęła chyba bardziej do siebie niż w kontekście rozmowy.

Uczeń Hufflepuffu

Również się zaśmiała.
- Racja. - pokiwała głową. Rozejrzała się dookoła.
- Zrobiło się dość tłoczno. - zauważyła.

Uczeń Slytherinu

- Ja? Nigdy, jestem ugodowy i potulny. Nie mam pojęcia o co Ci chodzi – powiedział poważnie, otwierając drzwi do wielkiej sali i przepuszczając dziewczynę pierwszą. Od razu skierował swoje kroki do stołu Ślizgonów i dopiero kiedy usiadł przy nim rozejrzał się dookoła.

Uczeń Slytherinu

- Będę wyjątkowo miła i zostawię to bez komentarza. - skwitowała, siadając naprzeciwko chłopaka. Kątem oka dostrzegła dziewczyny, siedzące niedaleko. Sięgnęła ręką po świeżą bułkę.

Uczeń Slytherinu

Skrzywił się dostrzegając z daleka Iv, nadal nie mógł pojąć jak coś takiego mogło być prawdą.
- Dzięki Ci łaskawco.
Kątem oka dostrzegł Andreę uśmiechnął się do niej głupio. Dawno jej nie widział, nie żeby za nią tęsknił, miał wrażenie, że ukrywa się przed wszystkimi, nie tylko przed nim.
- Kawy? – spytał Juliette.

Uczeń Slytherinu

- Co się tak krzywisz? - spytała, unosząc brew. Zaraz potem Javier spojrzał na Andreę z głupim uśmiechem.
- Faceci.. - mruknęła, kiwając głową z dezaprobatą. - Tak, dzięki. - dodała po czym podsunęła kubek w jego stronę.

Uczeń Slytherinu

Spojrzał na jej kubek, po czym swój przesunął w jej stronę.
- To mi też nalej – powiedział, widział już wcześniej, że dzbanek z kawą stoi w pewnej odległości od nich.
- Co faceci? Aaa ostatnio nie masz najlepszych wspomnień z nami. – przypomniał sobie – A krzywię się, bo jestem zmuszony do jedzenia w obecności puchonów, gryfonów i krukonów… w dodatku przy jednym stole – ponownie się skrzywił, czekając aż naleje mu kawy.

Uczeń Slytherinu

- Chyba żartujesz... - prychnęła, podsuwając swój kubek bliżej niego.
- Tak, jak jeszcze spotykam na swojej drodze takich irytujących, to już w ogóle... - wywróciła teatralnie oczami. - Ja tam nie zwracam uwagi na inne domy. Póki oczywiście nie rzucają mi się w oczy. - dodała, patrząc na niego spod półprzymkniętych powiek.

Uczeń Slytherinu

- Jesteś gorzej kapryśna od… mojej matki – powiedział, szukając jakiegoś w miarę sensownego porównania. Puknął jakiegoś młodszego ucznia, żeby przyniósł mu dzbanek z kawą.
- Przecież oni wszyscy rzucają się w oczy – spojrzał wymownie w stronę gdzie siedziała Andrea.