Korytarz na IV piętrze

- Tergeo! - Mruknęłam próbując pozbyć się chociaż części szczurzej krwi. Na szczęście przez chusteczkę nie czułam, czy śmierdzi dalej.
- Co znalazłyście? -Spytałam.

- O tak. - przytaknęła. - Na pewno czuć od nas szczury na odległość. - wzdrygnęła się lekko. - Ważne, że już ich tu nie ma. Zapach z czasem wywietrzeje. - powiedziała rozglądając się.

- Proponuję zamknąć to pomieszczenie na cztery spusty i zapomnieć, że istnieje. - Mruknęłam. - Przynajmniej do tego czasu...
- Dziwne to trochę, prawda?

Uczeń Hufflepuffu

- Dziwne? - spojrzała na Terri. - Nawet nie wiesz jak bardzo. - powiedziała. - Ale pomysł dobry, by zamknąć to pomieszczenie.
Rozejrzała się po pomieszczeniu sprawdzając czy nie ma jeszcze czegoś.

Poczekałam aż dziewczyny wyjdą z pomieszczenia. Potem powiedziałam:
- Colloportus! - I drzwi się zamknęły. Schowałam chustkę z powrotem do tej samej kieszeni torby, zdając sobie sprawę, że następnym razem jak będę jej szukać, nie będę pamiętać, gdzie ją włożyłam. Wkurzające.

Uczeń Hufflepuffu

Cass nie wiedziała, co się teraz dzieję, wszystko omijało ją bokiem. Skupiła się na czymś dziwnym, obraz był jakby zamazany. Jakaś kobieta, dziecko, płacz, krzyk. Nie, to coś dziwnego. Dopiero jak dziewczyny nią szarpnęły i wyprowadziły z pomieszczenia, zobaczyła, że dziecko jest podobne do Nastrii. Znów podziała jej wyobraźnia. Skarciła siebie w myślach, jak mogła tak po prostu odpłynąć? Wciąż w dłoni trzymała karteczki z dziwnymi napisami. Zawsze uważała, że runy się przydają tylko w żadnych przypadkach i ten przedmiot może po prostu olać. O to widać efekty. Wszystko jak przez mgłę docierało do dziewczyny. Blond włosy spadły na jej twarz. Dopiero teraz zaczynała wracać do "świata żywych".
- Przepraszam, to było coś dziwnego... - jęknęła, łapiąc się za głowę. Spojrzała na Ślizgonkę, czy się wcześniej znały? Nie pamiętała jej imienia. - Co macie?
Jeszcze raz skarciła siebie w myślach jak mogła tak się ponieść wyobraźni! Lecz ten obraz... był bardzo wyraźny. Za bardzo pobudziły ją słowa Nastrii. To musiało być straszne, zarówno dla niej jak i dla państwa Qillathe. Gdzieś w głębi poczuła satysfakcje, że odnalazły ich adres.

Blair spojrzała na nieobecną Cassie.
- Zachowujesz się jakoś dziwnie.. - powiedziała machając dłonią przed jej oczami.
Przeniosła wzrok na Nastrię i Terri.
- Lepiej stąd chodźmy. To miejsce wcale nie jest takie bezpieczne.

Uczeń Hufflepuffu

- Ja? Dziwnie? - spytała, układając na parapecie kawałki papieru w jedną, logiczną całość. - Poruszyła mnie Wasza opowieść - rzekła zgodnie z prawdą. Palcami śledziła rysy liter. Próbowała nie zwracać uwagi na krew oraz zapach kartek.

- Pochodnia, płomień. - powiedziała cicho. - Ogień kontrolowany przez człowieka. Niespotykane... - wzięła kolejną karteczkę.

- Ochrona. Przed czymś niebezpiecznym, agresywnym. - dokładnie przyjrzała się kształtowi liter.

- Sprawiedliwość, jakaś wojna... - kontynuowała.

- Przodkowie - mówiła cichym głosem.

- I ostatnia to prawo życia. - dodała. - Nie to się nie układa w żadną logiczną całość! Macie jakiś pomysł?

Stanęła obok Cass i z uwagą przyglądała się symbolom.
- Powinnyśmy wpaść do biblioteki. W Słowniku Runów na pewno znajdziemy te znaki. Tylko, że zajmie nam to sporo czasu. - powiedziała. Mimo wszystko, ciągle pałał od niej entuzjazm.

Uczeń Hufflepuffu

- Już mamy co znaczą, teraz trzeba połączyć je w logiczną całość - westchnęła, siadając na parapecie. - A do biblioteki raczej wpaść nie możemy, kombinujemy i myszkujemy, możemy narazić się na niezłe niebezpieczeństwo jak ktoś przyłapie nas z zakrwawionymi kartkami z runami. Macie jakieś pomysły?

Blair oparła się o ścianę i zamilkła. Próbowała połączyć "nienawiść" z jakąś logiczną historią. Przychodziło jej do głowy wiele pomysłów, każdy równie nieprawdopodobny. Zerknęła ponownie na runy. To musiała być naprawdę żmudna, solidna praca, którą pierwotny właściciel z pewnością nie chciał narazić na straty. Może kradzież?

Uczeń Hufflepuffu

- Ochrona...Sprawiedliwość...Przodkowie...prawo życia...nienawiść... - powtórzyła po części znaczenie. Zamyśliła się opierając o ścianę.
- To brzmi jak czyjaś historia z życia, tylko nie ułożona chronologicznie.

- Tak, trzeba to jakoś logicznie ułożyć. - zamyśliła się. - Myślę, że kilku elementów jeszcze brakuje. To powinno stworzyć jakąś wiadomość. - spojrzała na dziewczyny, czekając na ich reakcję.

Uczeń Hufflepuffu

- Tylko jakich? Hmmm... - zastanowiła się.
- Może ułóżmy narazie to co mamy w odpowiedniej kolejności. - powiedziała i spojrzała na dziewczyny. - Wtedy będzie łatwiej ustalić czego brakuje.

- No dobrze. W takim razie...chyba przodkowie powinni być pierwsi. - wskazała ręką na odpowiedni symbol. Tylko o jakich przodków mogło chodzić? Tego, jak na razie nie wiedziały.