Korytarz na IV piętrze

Mam dziwne wrażenie, że ktoś na mnie patrzy. Lusterko upewniło mnie, że to właśnie Anastrianna. Postanowiłam się ujawnić, więc niemal teatralnym gestem wychylnęłam zza rogu i ruszyłam w jej kierunku.

Uczeń Hufflepuffu

- 17? to tak ja. - powiedziała. - Cieszę się, że bez arystokrackiego przepychu, bo chyba bym tego nie zniosła. - Dalej wpatruje się w róg korytarza. - Mam wrażenie, że ktoś jest w pobliżu. - mruknęła i dostrzegła zbliżającą się postać.

Blair rozejrzała się. Zauważyła jakąś nowo przybyła dziewczynę. Zastanawiała się, skąd odkryła to miejsce. Obserwowała, jak nieznajoma dziewczyna podchodzi do Nastrii.

Uczeń Hufflepuffu

- Znasz ją? - spytała Blair. - Bo ja jej chyba nie kojarzę. - powiedziała i rozejrzała się po pomieszczeniu.
Też ją zastanawiało jak dziewczyna znalazła to miejsce. Pewnie zdziwi się jak wejdzie do pomieszczenia pełnego martwych myszy.

Podeszłam na tyle blisko, by widzieć ich twarze.
- Witajcie. -Powiedziałam. - My się chyba nie znamy? -Spytałam Gryfonki, z którą chyba widziałam się pierwszy raz. - Nieprawdaż?
I posłałam im obu delikatny uśmieszek

- Nie, raczej nie. - powiedziała obserwując dziewczynę. Wyciągnęła rękę w jej stronę, by się przedstawić.
- Blair.

Ale kiedy poczułam ten obrzydliwy zapach w tym okropnym pomieszczeniu uśmiech spełzł mi z twarzy jak odorosok.
- Co tu się stało..? - Spytałam rozpaczliwie szukając w kieszeni chusteczki. "Przecież gdzieś muszę ją mieć!" - Pomyślałam zdesperowana. - "A niedalej niż wczoraj spryskałam ją perfumami!"

Uczeń Hufflepuffu

- Też chciałbyśmy to wiedzieć. - powiedziała widząc reakcję dziewczyny. Nastria przyzwyczaiła się już do tego zapachu. Blair pewnie też. Uśmiechnęła się lekko. - Ale niestety nie wiemy co tu się stało.

Spojrzała na przerażoną dziewczynę.
- Spokojnie..Stań bokiem, to nie będziesz tego wszystkiego widziała. My też nie wiemy co tu się stało.

- Terri Blake. - Odparłam tak miłym głosem jak na to pozwalało stęchłe powietrze. Wreszcie znalazłam chusteczkę w bocznej kieszeni torby i przytknęłam ją do nosa. Na szczęście woń perfum zamaskowała odór stęchlizny.
- Też chcecie? - Spytałam głosem stłumionym chustką. - Ja mogę na chwilę wstrzymać oddech.

- Nie, dzięki. - uśmiechnęła się do Terri. - Ja już się przyzwyczaiłam. - powiedziała rozglądając się. - Chyba powinnyśmy tu zrobić porządek. I tak nic więcej nie znajdziemy. - wstała z krzesła.

Uczeń Hufflepuffu

- Ja już się przyzwyczaiłam do tego zapachu. - powiedziała. - Tyle już tu siedzimy, że jakoś mi on już nawet nie przeszkadza.
- To co mamy to nam wystarczy. - powiedziała oświetlając pomieszczenie różdżką.

- Znajdziemy? - Spytałam lekko spanikowanym głosem. - Szukałyście czegoś w tym czymś? Macie odwagę... Ja bym tego nigdy nie tknęła. Od tego są domowe skrzaty. No tak. chłoszczyść!

- Lepiej, żeby domowe skrzaty stąd niczego nie zabierały. - powiedziała obserwując pobojowisko. - Było tutaj parę istotnych rzeczy.
- Chłoszczyść! - machnęła różdżką, a wszystkie szczątki szczurów zniknęły. Mimo to, zapach po nich pozostał.

Uczeń Hufflepuffu

- To było konieczne by to dotykać. - powiedziała.
- Trochę tego tu było. - uśmiechnęła się lekko. - I przydałaby się nam kąpiel. przesiąknęłyśmy już tym zapachem