Pusta Klasa

Uczeń Slytherinu

Kiedy skończył rysować spojrzał przed siebie, przypomniał sobie o Viv, zdziwił się, że nadal siedziała w klasie. Raczej spodziewał się, że znudzona sobie gdzieś pójdzie.
- Co uważasz? – spytał pokazując jej skończony rysunek, nie żeby przejmował się zdaniem innych. Chciał jakoś przerwać ciszę która od dłuższego czasu panowała.
Zadowolony był z efektów jakie widniały na obrazku, przyjemnie było spojrzeć na coś co mu wychodziło. Nigdy nie miał smykałki do żadnej z lekcji i jakoś niespecjalnie mu szło uczenie się.

Uczeń Ravenclawu

Vivien drgnęła kiedy usłyszała słowa chłopaka. Oderwała wzrok od okna, za którym wciąż sypał śnieg. Nie wiedziała jak wyjdzie z zamku następnego dnia, będzie musiała się przekopywać.
Spojrzała na rysunek, który pokazywał jej chłopak. Musiała przyznać, że jest świetny w dość krótkim czasie zrobił coś bardzo dobrego... miało tyle teoretycznie mało znaczących detali. Jednak nie miała zamiaru obsypywać go komplementami. I tak już był wystarczająco pewny siebie.
- Jest ok- skomentowała jego rysunek.

Uczeń Slytherinu

Uśmiechnął się, mimo jej lakonicznej wypowiedzi do siebie, odłożył rysunek na bok. Zaczął bujać się na krześle, mocno odchylając do tyłu.
- Coś nie tak, że zamilkłaś? – spytał.
Wyciągnął dłonie przed siebie i złapał się blatu ławki nie chcąc polecieć do tyłu… jeszcze chwila a leżałby na ziemi.
- Czy może stresuje Cię brak jabłek? – zaczął zgadywać.

Uczeń Ravenclawu

- Nie... nie stresuje... - uśmiechnęła się, kiedy zauważyła prawie upadającego Javiera. Westchnęła głośno. Zastanawiała się ile już tu siedzą... Z pewnością długo. Na tyle, że zaczął jej powoli odpadać tyłek. Wstała, aby pochodzić po klasie.
- Chyba powinnam się zbierać- stwierdziła.

Uczeń Slytherinu

- Na mnie też już czas – wstał i zaczął zbierać kartki z ławki, ułożył na równo.
- Żeby nie zmuszać Cię do oglądania swojej osoby wyślę Ci jutro sową książkę i notatki – stwierdził, po chwili namysłu.
Skierował się w stronę drzwi i rzucił Vivien ostatnie spojrzenie.
- Do zobaczenia – pożegnał ją i już zmierzał korytarzem w stronę lochów. Zastanawiał się jednak czy nie obrać innego kierunku.

Bardzo dawno tu nie była. Czas nadrobić zaległości. Elizabeth popchnęła drzwi i weszła do klasy. Zaskoczył ją fakt, że prawie w ogóle nie było widać kurzu. Najprawdopodobniej ta klasa wcale nie jest taka 'pusta' jakby mogło się wydawać.
Usiadła na blacie jednej z ławek, patrząc przed siebie.

Natalie weszła do sali. Spojrzała na Ravena i uśmiechnęła się szelmowsko. Zdjęła płachtę z pianina.
- No to jesteśmy na miejscu.

Uczeń Slytherinu

Wszedł do klasy za Natalie. Gdy odsłoniła lekko zakurzone pianino jego oczy rozszerzyły się z ciekawości i oczekiwania. Nie mógł się doczekać kiedy usłyszy dźwięki instrumentu. Podszedł do niego i dotknął lekko klawiszy.
- Piękne.. - szepnął do siebie.
Odwrócił się do Natalie i zapytał.
- Może zagramy razem? - wyciągnął z torby flet poprzeczny. - Myślę, że jeszcze nie wyszedłem z wprawy. Poza tym to bardziej pasuje do pianina, niż gitara..

Natalie przyglądała się przez chwilę Raven'owi.
- Tak, jestem za. - usiadła przy pianinie i położyła ręce na klawiszach. - Jaki utwór gramy? - spytała, nie odrywając wzroku od białych, podłużnych części składowych tego instrumentu.

Uczeń Slytherinu

- Nie mam pojęcia..
Przyglądał się z zaciętą miną ścianie, myśląc nad muzyką. Nie przychodziło mu nic do głowy. Może coś klasycznego?
- Znasz 'Sonatę Księżycową'? - zaproponował. - Albo 'Dla Elizy'? Flet by się nawet dobrze wpasował. Chyba, że chcesz coś innego?

- Myślę, że 'Dla Elizy' będzie w sam raz. - powiedziała po chwili. Ułożyła swoje smukłe palce na odpowiednich klawiszach. Delikatnie przymknęła oczy i zaczęła grać. Znała poszczególne dźwięki tak dobrze, że nie musiała rozchylać powiek. Muzyka zaczęła rozbrzmiewać w tym niewielkim pomieszczeniu.

Uczeń Slytherinu

Uśmiechnął się słysząc dźwięki pianina. O, tak... Przywoływały one wspomnienia. Miłe wspomnienia. Wspomnienia o matce.. Potrząsnął głową żeby odpędzić te irytujące myśli.
Nie.. pomyślał. Jestem tu. Nie tam!
Usiadł na podłodze przy pianinie opierając się plecami o ścianę. Przyłożył flet do ust i zaczął wygrywać pierwsze dźwięki, które dostosował tak, żeby idealnie wpasowały się w pianino.
Poczuł paradoksalną radość na myśl, że jeszcze nie zapomniał jak gra się na flecie poprzecznym. Muzyka, którą słyszał.. Kochał muzykę. Muzykę, nie śpiew. Muzyka jest piękna sama w sobie i nie trzeba być geniuszem, żeby to stwierdzić. A śpiew? Do śpiewu trzeba mieć naprawdę idealny głos i wiele lat ćwiczeń za sobą. O dobrym nauczycielu już nie wspominając.

Instrumenty komponowały się idealnie. Na ustach Natalie mimowolnie zagościł uśmiech. Grała jak natchniona. Wlewała całe serce w każdy dźwięk. Nadal nie otwierała oczu, by nic ją nie rozpraszało.
Flet poprzeczny wydawał subtelne dźwięki, w których nie zabrakło mocy. Dziewczynie spodobało się to brzmienie.
Nie miała ochoty kończyć grać. Teraz czuła się tak swobodnie, po prostu była sobą.

Uczeń Slytherinu

Wygrywał kolejne nuty obserwując, grającą na pianinie dziewczynę. Gdyby mógł uśmiechnąłby się, ale uniemożliwiał mu to flet. Skąd nagle u niego taka zmiana? Z chłodnego, cynicznego, złośliwego.. (o czymś zapomniałem?).. nachalnego chłopaka, stał się.. milszy? Chyba będzie musiał przywrócić swoją ślizgońską naturę i to jak najszybciej, bo prawdopodobnie źle się to skończy, i wyląduje gdzieś w Gryffindorze! Na samą myśl robiło mu się niedobrze.

Przestała grać, gdy melodia dobiegła do końca. Spojrzała na Ravena, nic nie mówiąc. Odniosła wrażenie, że słowa są tu raczej zbędne.
Wstała od pianina i skuliła się na parapecie. Wpatrywała się w widok za oknem.