Magiczna Menażeria

Uczeń Ravenclawu

- Raczej sowa śnieżna - odparł - inne sowy są niespecjalnie ciekawe.
Zauważył, że Andrea patrzy na kota. Kiedy wpatrywał się na nią usłyszał śpiew feniksa, odwrócił się na pięcie i zapartym tchem słuchał jego pieśni. Przez moment przestał się martwić tym, gdzie jest i co się tu zdarzyło parę lat temu.
- Pięknie - powiedział uśmiechając się szeroko - sam już nie wiem co wybrać. Sowę, kota czy feniksa ? - zapytał czekając na zdanie dziewczyny.

Uczeń Slytherinu

- Gdzie Ty tu widzisz feniksa? Ja widze same sowy i koty. Nawet żadnego węża nie ma.
Wróciła do rozglądania się po sklepie. Tak, ten kot przyciagał uwagę. Miał duże, zielone oczy. Po chwili podszedł do nich jakiś mężczyzna.
- Kot syberyjski, samiec - powiedział bez żadnego przywitania. - Przyjaielski i lojalny. Jest towarzyski, lubiący zabawę - wyjaśnił, czekając na odpowiedź.
Całkiem ładny - przeszło jej przez myśl. Ale ja potrzebuję sowy! Stała przed wyborem. Kot, czy może sowa?

[link widoczny dla zalogowanych] -> tak wygląda

Uczeń Ravenclawu

Zdziwił się. Czemu ona nie słyszała śpiewu ? Kot był ładny, Randy'emu spodobał się w szczególności puchaty ogon.
- To co ? Kot czy sowa ? - zagadnął. Kiedy odwrócił się za siebie zobaczył czarnego kota, który na pierwszy rzut oka nie wyróżniał się niczym, jednak gdy mu się przyjrzał zobaczył, że ma wyraziste zielone oczy, których kolor przychodził w niebieski.
- Ja chyba wybiorę kota - mruknął głaszcząc go po łebku.

[http://foto.anyfiles.pl/public/img/czarny_20kot1216145478a6joe0i95kj1j71seoipupl0v6_0.jpg]

Uczeń Slytherinu

- Czemu tylko ja sie nie potrafię zdecydować? - westchnęła. - Twój kot jest śliczny - powiedziała.
Ciągle powtarzała sobie, że przyszła tu po sowę, ale z każdą chwilą była bardziej przekonana do kota. Po długiej chwili milczenia wybrała.
- Skoro nie ma tu żadnej interesującej sowy, to biorę kota - zadecydowała.

Uczeń Ravenclawu

- Nie martw się - powiedział próbując ją trochę pocieszyć - po co będziesz zmuszała się do kupna jakiejś nieciekawej sowy ? - szepnął. Przyjrzał się jeszcze parę razy czarnemu kotu, na szczęście nie był wychudzony. Uśmiechnął się pod nosem, już wiedział co wybiera.
Dał sprzedawcy pieniądze i czekał na Andreę.

Uczeń Slytherinu

Zakupiła jeszcze karmę dla kota i poszła do sprzedawcy. Kot, gdy tylko dostała go w ręcę, nie ruszył się ani o centymetr. Zamruczał jedynie rozkosznie. Zapłaciła nalezna kwote, dokupując tylko karmy. Żadnej klatki nie brała, nie było po co. Z opisu mężczyzny wynikało, że te koty nie psocą, więc nei widziała tej potrzeby.
- Wracamy błędnym rycerzem? Czy możne, korzystając z okazji, że już tu jesteś, idziemy gdzieś jeszcze?

Uczeń Ravenclawu

Trzymał kota na rękach, który zaczął ocierać się o niego łebkiem. Zaśmiał się krótko, nie chciał jeszcze wracać. Z tego co widział, kot Andrei też był zadowolony z właściciela.
- Może chodźmy do gadżetów Weasleyów ? - zapytał - Jestem ciekaw co mają nowego. Chyba, że masz inne propozycje ?
Wyszli przez drzwi i stanął przed sklepem czekając na odpowiedź dziewczyny.

Uczeń Gryffindoru

Stanęłam na środku sklepu i do moich nozdrzy wdarł się zapach zwierząt. Pomyślałam, że powinnam sobie jakieś zakupić. Przeszłam do części z kotami. Były one w takich śmiesznych klatkach. Przykucnęłam przy jednej. Znajdował się tam śmiesznie ubarwiony kociak. Przełożyłam palce przez kratki i pogłaskałam go.
-Będziesz mój- wyszeptałam do niego drapiąc go za uszkiem.- A nazwę cię... no nie ważne. - podniosłam klatkę i podeszłam do kasy. Czarodziej stojący za ladą podał mi odpowiednią cenę. Zapłaciłam i odwróciłam się od kasy, lecz wpadłam na jakąś dziewczynę, którą znałam tylko z widzenia.

Uczeń Hufflepuffu

Weszłam do sklepu mając nadzieję, że znajdę coś dla siebie. Bardzo chciałam mieć sowę, ale nie miała kompletnego pojęcia, jaką mogę zakupić i jaka przypadła by mi do gustu. Rozglądając się po sklepie, wpadłam niechcący na dziewczyne.
- Przepraszam! Nie chciałam... - tyle zdążyłam powiedzieć i zamilkłam.
W takich sytuacjach nigdy nie wiedziałam co robić, nie miałam na to śmiałości. Pytająco spojrzałam na dziewczyne i uśmiechnęłam się lekko, jeśli można to było nazwać uśmiechem.

Uczeń Gryffindoru

-Cześć. -powiedziałam. Dziewczyna wydawała się być onieśmielona.- Jestem Eva, ale możesz mówić Ev. Jestem w V klasie, z Gryffindoru. A ty?- paplałam. Nie wiedziałam co mi się stało. Ale ona wydawała się naprawdę bać. Mnie. Y...

Uczeń Hufflepuffu

Wszedł do środka i zmierzał do upatrzonego miejsca. Nagle przystanął patrząc na dwie dziewczyny.
- Przepraszam czy my się nie znamy? - zapytał marszcząc urokliwie czoło. Patrzył na Puchonkę. - Też po zwierzątko? - dodał uśmiechając się bowiem wyczuł nieśmiałość i niepewność dziewczyny.
(przygarniecie biednego, bezpańskiego, zdziczałego Puchona?<smile>)

Uczeń Hufflepuffu

- Hej. Jane. Ja jestem w VI klasie, Puchonka. - odpowiedziała Evie i uśmiechnęła się raz jeszcze, odzyskując odwage.
Nagle podszedł do nich wysoki chłopak.
- Też - opowiedziała i zdobyła się na lekki uśmiech. Wtedy zobaczyła sowę idealną. Płomykówka (znała tą nazwe z książki), mniej więcej 30 cm wzrostu, patrzała prosto na nią swoimi dużymi ciemnymi oczami. - i chyba znalazłam.
Podeszła do ptaka, i po paru minutach sówka była jej.
- Jane. A ty? - spojrzała na chłopaka.

Uczeń Gryffindoru

-Wychodzi na to że ja i moja kotka jesteśmy tu najmłodsze- westchnęłam. Sprzedawca mi powiedział, że to dziewczynka gdy płaciłam. -Jestem Eva, ale wolę Ev. Gryfonka.- podałam wolną rękę chłopakowi. Był całkiem, a nawet bardzo przystojny.- Pomożecie mi wybrać imię dla niej?- wskazałam na zwierzątko i prosząco popatrzyłam na Puchonów.

Uczeń Hufflepuffu

- Ja bym jej dała na imię Plamka. Chyba, że to kot, nie kotka.
Popatrzała na kotka i pogłaskała go.
- Moja sowa będzie się nazywać... Hm... jakieś pomysły? Miałam wiele kotów, ale jeszcze nigdy sowy... - spojrzałam na obydwojga pytająco.

Uczeń Hufflepuffu

-Mikael - przedstawił się witając się zarówno z Puchonką jak i Gryfonką. - Dla kotki proponowałbym Szprotka - tu się uśmiechnął - Każdy kot uwielbia szprotki - zażartował - a sowa Maurycy albo Mirmur. Dolg, Ed, Dag, Liv...- sypał imionami jak z rękawa.
Sam podszedł do lady i poprosił o najstarszego szczura jakiego mają.
- Długo nie pożyje - ostrzegła ekspedientka ale Mikael się uparł. Wrócił do dziewczyn z szczurem który lepsze dni miał za sobą. - Powitajcie dzielnego Apacza. - mówił to z powagą.