Trybuny

Prefekt Naczelny

Całe boisko okalają wysokie trybuny z których, przy pomocy lornetki, można zobaczyć każdy ruch graczy. Udekorowane są kolorami domów, czyli zielonym, niebieskim, żółtym i czerwonym. Dla nauczycieli przeznaczona jest oddzielna loża. Czasem zagości tam również dyrektor lub pracownik Ministerstwa. Podczas meczu, całe trybuny rozbrzmiewają dopingującymi okrzykami i mienią się rozmaitymi hasłami.

Spacerując po błoniach doszedł do boiska Quidditcha. Spojrzał na bramki i wspiął się na trybuny. Usiadł mniej więcej pośrodku i wyciągnął ręce z kieszeni. Na całe szczęście znalazł gdzieś w kufrze rękawiczki, przez co mógł sobie spokojnie zapalić nie martwiąc się o zmarznięte ręce. Wyjął papierosa i podpalił go za pomocą różdżki. Wypuszczając dym starał się uformować kółeczka jednak silny wiatr mu to uniemożliwiał. Kiedy w spokoju spalił do końca papierosa. Wstał i zszedł z trybun, mocny zimny wiatr nie sprzyjał zbyt długiemu pobytu na nich. Swoje kroki skierował w stronę zamku.

Usiadła na trybunach Gryffindoru. Przypominała sobie, jak to było, gdy sama grała w quiddich. Niestety- nie mogła wziąć do Anglii miotły. Powód? Wypadek przy grze. Był to ostatni mecz sezonu, dziewczyny przeciw chłopakom. W Beauxbatons trzeba było skończyć trzecią klasę, aby dostać się do drużyny. Ona jednak była tak dobrą pałkarką, że została przyjęta w klasie drugiej. Tak więc grała na meczu. Ścigająca prawie złapała znicz, lecz w jej stronę zaczął lecieć nieszczęsny tłuczek. Claire chciała go oczywiście odbić. Podleciała szybko w stronę ścigającej, ale tłuczek uderzył w miotłę dwunastolatki. Więcej nie trzeba tłumaczyć. Miotła została zniszczona. "Muszę wybrać się na Pokątną. Bez miotły... to nie życie."
Siedziała jeszcze tak przez długi czas.

Prefekt Naczelny

Bell przyszła na trybuny, patrząc na boisko teraz pokryte dość gęstą mgłą. Całe szczęście już przestało padać, choć chmury nadal wyglądały jakby zaraz miało z nich lunąć. Pamiętała, że obiecała komuś uczenie latania na miotle... Kto to mógł być...? Próbowała sobie przypomnieć. Na pewno ktoś z jej domu... Ach, tak, Emily! Tyle, że ostatnio w ogóle jej nie widziała. Westchnęła na tą myśl i wspięła się na górę, po drobnych schodkach. Nawet nie zauważyła, że nieopodal siedzi jakaś dziewczyna. Jej to już na pewno nie kojarzyła. Była pewna. Nie z Ravenclawu, nie z jej rocznika, a może nawet nie z Hogwartu? Przynajmniej dotychczas.
Podeszła do niej i usiadł tuż obok. Wydawała się czymś zamyślona, więc mogła bez przeszkód jej się przyglądać... Wyglądała na nieco młodszą. Właściwie, to oprócz Alison, wszyscy których znała byli starsi albo w jej wieku...

Już od dawna zamierzała się, by tu przyjść. Bezszelestnie usiadła na ławce i wbiła wzrok w zaśnieżone boisko. Miała mętlik w głowie. Rozmyślała o wszystkim i o niczym. Sama nie wiedziała, co się z nią ostatnio dzieje. W ciągu godziny potrafiła zmienić humor parokrotnie.

Uczeń Slytherinu

Kiedy zostawił wszystko w dormitorium postanowił się wybrać na spacer, mimo śniegu którego nie lubił wydawało mu się to lepsze niż siedzenie w zamku.
Wyszedł na błonia i w blasku księżyca zaczął spacerować. Swoje kroki skierował w stronę boiska. Wspiął się na trybuny i usiadł w najwyższym rzędzie.
Mocniej owinął wokół szyi szalik, chcąc uchronić się w ten sposób przed wiatrem. Rękawiczki bez palców były co prawda słabą ochroną przed zimnem, nie narzekał jednak. Kaptur dość mocno zaciągnął na oczy przez co prawie nie zauważył zbliżającej się w jego kierunku sowy. Rozpoznał ją z daleka i z irytacją przyjął list od niej.
Kiedy ptak odleciał schował list do kieszeni próbując o nim jak najszybciej zapomnieć.

Uczeń Slytherinu

Juliette spacerowała po trybunach, ubrana na cebulkę. Ku jej zdziwieniu, zauważyła Javiera. Powoli udała się w jego stronę.
- Wieczorny spacer? - zagadnęła.

Uczeń Slytherinu

- Jak widać – powiedział nie patrząc w jej stronę, poznał ją po głosie. Mocniej wsunął dłonie do kieszeni, natrafił na list o którym tak bardzo starał się zapomnieć.
Jakby tego było mało przypomniał sobie słowa Harriet… wywrócił oczami. Zdecydowanie nie miał teraz ochoty na żadną rozmowę. Zaczynał powoli wątpić czy jest w tej szkole spokojne miejsce w którym mógłby liczyć na chwilę prywatności.

Uczeń Slytherinu

Irytacja biła od niego na odległość.
- Widzę, że mam niezmierne szczęście spotykać Cię wtedy, kiedy rozmowa to ostatnia rzecz o której marzysz. - skwitowała po czym usiadła na ławce nieopodal.

Uczeń Slytherinu

- Och nie znasz mnie na tyle aby to jednoznacznie stwierdzić – powiedział odchylając kaptur do tyłu i spoglądając na nią. Jego spojrzenie jak i ton głosy były niezmiernie spokojne nie zdradzające w żadnym stopniu jego emocji.
- Przyszłaś zobaczyć księżyc czy raczej coś innego przyciągnęło Cię na trybuny? – zadał pytanie samemu spoglądając na niebo.

Uczeń Slytherinu

Spojrzała w jego stronę, lekko rozbawiona.
- Dzisiaj trzecia kwadra, zapomniałeś? - spytała po czym przeniosła wzrok w stronę nieba. Tak jak wczoraj mówiła, na sklepieniu niebieskim znajdowała się prawie idealne połowa księżyca.

Uczeń Slytherinu

- Nie, dlatego przyszedłem tutaj, na wieży spodziewałem się tłumów zachwycających się tym zjawiskiem – odparł.
Nie przejął się tym, że palce powoli zaczynały mu cierpnąć.

Uczeń Slytherinu

- Rozumiem, że ja też zaliczam się do tego zachwycającego się tłumu? - spytała, unosząc jedną brew. Cóż, Javier był chyba mistrzem dwuznaczności. Juliette rozsiadła się wygodnie i uniosła głowę.

Uczeń Slytherinu

Oderwał się od księżyca, nie zachwycał tak samo jak podczas pełni.
- Podejrzewałem, że wybierzesz inne miejsce niż wieżę. Nie myliłem się – powiedział wyciągając dłonie z kieszeni. Zebrał trochę śniegu z ławki i zaczął z niego formułować mają kulkę.

Uczeń Slytherinu

Trochę zaintrygowało ją to stwierdzenie.
- Dlaczego tak pomyślałeś? - spytała.
Wtuliła twarz w szal, by trochę załagodzić smagające ją powiewy zimnego wiatru.