Biblioteka

- Nigdy się w nią tak nie wczytywałam. O jest.- podeszła szybko do jakiejś półki. Wyciągnęła rękę i złapała opasły tom.
- Cięższa być nie mogła.- powiedziała zmęczonym głosem. Zerknęła na swoją, już i tak grubą torbę.
- Eee, chyba już pójdę, czeka mnie naprawdę dużo czytania.- zrobiła ciekawą minę. Oczy miała duże, jakby się dziwiła, zaś usta wyglądały na niezwykle niezadowolone.

Prefekt Naczelny

- Tak, ja też już idę, może coś spróbuję uwarzyć - oświadczyła zamyślonym tonem. - Tak czy owak dzięki za książkę i na razie - powiedziała do Krukonki i rozważając dokąd się teraz udać wyszła z biblioteki. Przez chwilę stała przed jej wejściem, aż w końcu skierowała się po schodach w dół.

Uczeń Hufflepuffu

Zatrzymała się przed drzwiami biblioteki, aby złapać oddech.
- Pierwsza! - krzyknęła, patrząc ze śmiechem na biegnącą Nastrię. Schyliła się, łapiąc powoli oddech. Serce nieco przyspieszyło, ale bardzo lubiła to uczucie. Teraz miała wyznaczony cel. Znaleźć adres rodziców Nastrii. - Żyjesz? - spytała z troską.

Uczeń Hufflepuffu

Zatrzymała się tuż za nią.
- Żyję. Jeszcze. - powiedziała łapiąc powoli oddech. - Nigdy więcej nie dam się namówić na bieganie. - wyprostowała się i podeszła do niej.

Uczeń Hufflepuffu

Posmutniała.
- No nie... A widziałam w Tobie osobę na poranny jogging! - ujęła jej dłoń - Chodź i zachowuj się jak najbardziej naturalnie - rzekła cicho, popychając drzwi od biblioteki. Wielki księgozbiór posiadał tak przepiękny zapach, że Cass jęknęła cicho z zachwytu i pociągnęła lekko Nastrię w lewą stronę - Tędy - przywitała się cicho z panią , która na jej widok nieco się rozchmurzyła.

Uczeń Hufflepuffu

- Na poranny jogging? Cass co ty chcesz ze mnie zrobić? - spytała szeptem idąc za nią. Także przywitała się cicho z panią. Dalej podąża za Cass rozglądając się wokół.

Uczeń Hufflepuffu

- Zdrowego człowieka? - spytała z nutą ironii w głosie, schowała się za regałem. Wzięła głęboki oddech - Nastria, odwróć się dość powoli i zobacz, czy pani patrzy się w naszą stronę. - rzekła cicho, udając, że przegląda obszerny wolumin o transmutacji

Uczeń Hufflepuffu

- Jasne. - powiedziała cicho i odwróciła się powoli. Spojrzała na bibliotekarkę. Udała, że rozgląda się po regałach. - Cass niestety patrzy na nas. - szepnęła do koleżanki.

Uczeń Hufflepuffu

- To świetnie. Chodź i uważaj, abyś nic nie zwaliła - puściła jej oczko, znikając między regałami. Podeszła do wielkiego księgozbioru i wyjęła różdżkę: alohomora. Zamek cicho się przekręcił. Cass dziękowała sobie w duchu, że ta gablota nie jest tak bardzo pilnowana. Dłonią przejechała po woluminach szukajac złotej litery Q. Gdy znalazła wyjęła go i położyła na stół. - Możesz przypomnieć mi nazwisko?

Uczeń Hufflepuffu

Szła cały czas za nią.
- Qillathe. - powiedziała rozglądając się po woluminach. Dostrzegła kilka znajomych nazwisk. Spojrzała na Cass.

Uczeń Hufflepuffu

Otwórzyła i palcami śledziła każde nazwisko, które bylo w woluminie.
- Strasznie trudne - rzekła szczerze - Qa... - czytała na głos, przewracając kolejne kartki. - Mam i... Jak się przedstawia sytuacja z bibliotekarką? - rzekła cicho, szukajac skomplikowanego nazwiska - Jest, Meksyk. El parque atracciones 45. - dwa razy stuknękła palcem w wolumin, chwyciła szybko kartkę i zapisała adres. Zamknęła ksiegę.

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzała na bibliotekarkę.
- Chyba nas szuka. - powiedziała i spojrzała na Cass. - o co z nią chodzi? - spytała zakładając włosy za uszy.

Uczeń Hufflepuffu

Chwyciła księgę, odkładając ją ostrożnie na miejsce.
- Lepiej zmieńmy dział. - rzekła szybko i zniknęła za regałem. Ponownie znalazły się między opasłymi księgami transmutajcji oraz eliksirów. Cass wyciagnęła dłoń w strone Nastrii, dając jej kartę z adresem rodziców. - Ta księga jest czasem przydatna.

Uczeń Hufflepuffu

Uśmiechnęła się lekko i schowała kartkę do kieszeni.
- Zgadzam się jest przydatna i dobrze mieć kogoś kto wie, że ona istnieje. - pokiwała głową. - To co teraz robimy? - spytała.

Uczeń Hufflepuffu

- Nie chcesz odwiedzić rodziców? - spytała zaskoczona obojętną miną towarzyszki. Myślała, że się ucieszy i czym prędzej popędzi do Meksyku, by ich poznać. Tymczasem jej usmiech był nikły, a szybkość schowania kartki do kieszeni równa szybkości światła.