Sowiarnia

Uczeń Hufflepuffu

Schody , korytarze. Wszystko ciągnęło się przed nią. Chciała jedynie zwiedzić zamek. Nie obeznała się z nim dokłądnie. Z jej rozmyśleń wyliczało , że powinna znajdować się gdzieś na wieży. Skręciła wchodząc do pomieszczenia . Sowiarnia. Mogła się domyślić po dużej ilości ptaków.
- Cholera - zakleła pod nosem. - Nie mam pojęcia gdzie jestem. Mogłam wziąć mape. - powiedziała prawie szeptem. Nagle jej wzrok zatrzymał się na jakiejś postaci.

Uczeń Gryffindoru

Jednakże po paru minutach bezsensownych wzdychań i trujących narzekań wzięła głęboko powietrze do płuc i wzniosła oczy ku niebu błądząc wzrokiem po bajecznych kształtach maślanki ,którą ktoś rozlał w niebiańskim jeziorze. Gdy tak błądziła wzrokiem po chmurach bezwiednie powstała na nogi i tanecznym krokiem przemierzała sowiarnię. Nie zważając na obecność blondwłosej dziewczyny ,Neferet walczyła z troskami w dalszym ciągu. Niestety zaś jej szamotaninę przerwał wysoki uczeń ,ze złośliwym wyrazem twarzy. Gdy zlustrowała go kognitywnym spojrzeniem jej pewność siebie odleciała wraz z ostatnim głębokim haustem powietrza.

Uczeń Gryffindoru

Z sekundy na sekundę stawało się tu coraz tłoczniej. A ona cały czas wahała się czy zacząć swój list słowami "Pieprzę was..." czy też "Kochami rodzice...". Spojrzała na chłopaka i dwie dziewczyny kręcące się jak ona po sowiarni i uśmiechnęła się do nich nieznacznie.
-Hej - rzuciła i zaczęła bawić się swoim piórem

Uczeń Slytherinu

W końcu znalazł jakąś sowę, której najwyraźniej się nudziło i nie myśląc, że może ma dość latania, sięgnął po nią i przywiązał rzemykiem zaadresowany zwitek. Siedział jeszcze chwilę i patrzył, jak sowa oddala się, aż w końcu całkowicie zniknęła na tle szarzejącego nieba. Dopiero po chwili się rozejrzał i zauważył kilka osób w sowiarni. Pewnie by nie zareagował, gdyby nie fakt, że jedna z nich stała dosyć blisko niego i dziwnie się w niego wpatrywała.
- Jakiś problem? - rzucił beznamiętnym głosem.

Uczeń Gryffindoru

- Wiem ,że bardzo tego pragniesz ,ale niestety nie możesz mi pomóc.
Zmierzyła chłopaka niewinnym spojrzeniem po czym wycofała się trzeźwym krokiem. Usłyszała jednak pozdrowienie dziewczyny i niewiele myśląc odpowiedziała nieśmiało.
- Cześć.
Bąknęła ,po czym na jej policzki wpłynął zawstydzający róż. Nie lubiła gdy jej policzki przybierają inną barwę niźli naturalną. - Pasującą do reszty twarzy. Gdy tak nie jest z reguły rumieni się jeszcze intensywniej ,a to przysparza jej kolejnych powodów do peszenia.
Niepewność biła jedynie z jej kroków ,które mocno kontrastowały z jej stanowczym ,tanecznym krokiem. Nie miała pojęcia czy dziewczyna zwracała się do niej ,lecz odczuła nagle intensywną potrzebę konwersacji.

Uczeń Hufflepuffu

- Cześć. - spojrzała na Julys. Słysząc głos chłopaka cofnęła się pare kroków do tyłu , aby przyjrzeć się sytuacji. Dostrzegłą dziewczynę i chłopaka stojącego na przeciwko siebie. Zastanowiła się chwilę , i zdecydowała się obejrzeć całe zajście. Usiadła na jakimś kufrze , skąd miałą znakomity widok na obojgu.

Uczeń Gryffindoru

Nie wiedziała o czym mówi obca gryfonka, która na oko była sporo od nich młodsza.
-Eee... wszystko gra ? - zapytała niedbale, a na jej twarzy nie było widać żadnych uczuć.
-Jestem July - odwróciła się do puchonki, która usiadła obok niej, na kufrze.

Uczeń Gryffindoru

- Oczywiście ,że wszystko gra. Ten ślizgon ,nawet zgotował dla mnie miłe słowo. Jestem w szoku.
Uśmiechnęła się łobuzersko ,nie zaszczycając go spojrzeniem. Szczerze bała się tej obojętności na twarzach zebranych ,ale była dobrą aktorką. Nie kontrolowała jedynie rumieńców. Z resztą nie miała widocznych kłopotów.
- Miło mi Cię poznać. Jestem tu nowa.. Nazywam się Neferet. Neferet Eyre.
Uśmiechnęła się do nowo poznanej gryfonki szeroko. Rumieńce już nieco ostygły ,przez satysfakcje z udanej riposty ,która zazwyczaj jej nie przysługuje. W tym domu wariatów zaś ,nie czuła się już inna.

Uczeń Slytherinu

Zmierzył dziewczynę wzrokiem. Czerwona naszywka znaczyła o przynależności do Gryffindoru, jego ulubionego domu. Mimo wszystko dziewczyna wcale nie wyglądała na typową przedstawicielkę tego domu. Pomijając fakt, że wydawała się być młodsza od niego, wyglądała na zagubioną i zmartwioną, wręcz wypłoszoną. I gdzie tu charakterystyczna duma i odwaga?
- Jaka szkoda. A była to pierwsza pozycja na liście moich marzeń. - prychnął cicho. Pewnie zareagowałby inaczej, w końcu w głowie miał tysiąc odzywek na wszystko, ale odechciało mu się. - Z tym miłym słowem się przesłyszałaś.

Uczeń Gryffindoru

Nie obczaiła o co chodzi z "ten ślizgon, nawet zgotował dla mnie miłe słowo", ale ogólnie nie bardzo ją to obchodziło więc nie dochodziła szczegółów. Neferet była dziwnie czerwona na twarzy, zupełnie jakby za chwilę miała się dusić. Obdarzyła ją uśmiechem i spojrzała na ślizgona, który właśnie zaczą cos mówić do gryfonki.

Uczeń Hufflepuffu

Obróciła się w stronę Gryffonki.
- Nora. - wyciągnęłą ręke w jej stronę. - Miło mi. - uśmiechnęła się. Słysząc słowa chłopaka zaśmiałą się cicho ironicznie. Wpatrywałą się w obojgu , czekając na dalszy rozwój wydarzen.

Uczeń Gryffindoru

Chwaciła rękę Nory i posłała jej ukradkowy uśmiech. Czuła się trochę jak na spotkaniu AA, szczególnie kiedy do gry wchodziła Nef, która wyglądała na wyjątkowo zagubioną. A może to tylko pozory. Postanowiła choć przez chwilę powstrzymać się od dawania ironicznych komentarzy, więc siedziała cicho dokańczając list.

Uczeń Gryffindoru

- Cóż ,sądzęęę..
Nie skończywszy zdania jej źrenice wyszukały na wieży zegarowej godziny i zaklęła pod nosem unosząc zadziornie podbródek. Zaraz spóźni się na lekcję. Zmierzyła mężczyznę zagubionym spojrzeniem na powrót przystając w mianie niewinnej dziewczynki. Nigdy nie chciała należeć do gryffindoru ,bardziej pasował jej hufflepuf i też z taką zanosiła się prośbą ,ale kie licho poradzić? Tiara przydziału nigdy się nie myli. Czasem wyskakuje z zadziornymi odważnymi komentarzami ,- lecz jedynie od święta.
- przepraszam ,muszę iść na zajęcia.
Wymamrotała pośpiesznie do Julys ,po czym oddaliła się śpiesznym krokiem.

Uczeń Gryffindoru

Poczekała aż dziewczyna zejdzie ze schodów.
-Dziwna typka - powiedziała krótko. Spojrzała na zegarek - ale szybko się zmyła - skomentowała. Przeniosła wzrok na Norę, a później na nieznajomego ślizgona, żadne z nic nie mówiło. Sytuacja stawała się powoli mniej napięta, ale Julys i tak czuła się nieswojo.

Uczeń Slytherinu

Odprowadził przerażoną dziewczynę wzrokiem, powstrzymując komentarze.
- A podobno tacy są odważni. - prychnął zdegustowany. Co to w ogóle miało być? Bo na pewno nie Gryfon z prawdziwego zdarzenia. - Cóż, zapowiadało się ciekawie... - mruknął ledwie słyszalnie. Dlaczego zawsze omija go zabawa, bo druga strona rezygnuje z dyskusji?