Sala Wejściowa

Dołączył: 17 Mar 2010 Posty: 34 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Zdążyła powrócić do rzeczywistości tuż przed pytaniem Vivien, więc była w stanie odpowiedzieć nawet logicznie. Musiała się tylko zastanowić, czy zna takowe miejsce. Ostatnio często włóczyła się po szkole i okolicach, ale nie były to chyba miejsce godne polecenia. Chociaż, lubiła spacerować po tak niekonwencjonalnych terenach, że można je uznać za względnie ciekawe. Lekko zmarszczyła brwi i nos, zastanawiając się nad czymś wnikliwie. Pozornie, rozmyślała nad odpowiedzią na pytanie, ale w rzeczywistości tak nie było. Już dawno wyparła z myśli miejsce, w które mogliby się udać, a za to przeniosła się w swój własny świat.
Nagle usłyszała w głowie znaczące chrząknięcie. To mogło oznaczać tylko jedno, znów odleciała.
Przeniosła już trzeźwy wzrok na Vivien.
- We Wrzeszczącej Chacie jest taka mała komórka. Wprost nadaje się na odwiedziny, tak tam przytulnie. - powiedziała, uśmiechając się tryumfalnie. O tak, często tam bywała.

Uczeń Slytherinu

Gdy gryfon dorwał się do jej bucików, wpierw była zdezorientowana, ale co miała zrobić? W zasadzie to było zabawne i takie mmm... szalone? Uwielbiała zakręcone akcje, pomysły czy po prostu epizody. Chłopak chyba właśnie był taki, w jej stylu? O ile mogła to tak określić, wiedziała, że tak dużo od prawdy odbiegać nie mogła.
- Myślisz, że mi się uda? Coś wątpię, hah, ale wiesz, czasami i vipy mają problemy z vipowaniem butów - już dłuższy czas uśmiech nie znikał z jej twarzy - wzięła od niego swoje buty i zrzuciła jeden. Upadł równo, ale niestety z kolejnym nie poszło tak dobrze. Ani za pierwszym razem, ani za drugim, ani nawet za trzecim. - kuuurde, jak widzisz z trampkami jest prościej - złożyła ręce na klatce piersiowej - poooomóż mi - dodała. Jego stwierdzenie o przejściu się w kierunku, w którym chwilę wcześniej patrzyła, bardzo się jej spodobał. Heh, czyżby czytał jej w myślach?

Uczeń Gryffindoru

Śmiał się aż mu dym z uszu leciał widząc nieporadne próby Angie. Załapała jego przygłupie żarty, on nie umiał być poważny, lubił żarty, szaleństwo, radość życia i wszystko co nowe. Zlitował się nad dziewczyną. Pogładził ją delikatnie po jasnych atłasowych włosach. Wziął z jej ręki buciki, zdjął z lewego nadgarstka jeden ze swoich sznureczków, z którymi nigdy się nie rozstawał, związał nim obcasy i rzucił delikatnie.
- O, udało się za pierwszym razem! - Wykrzyknął zadowolony. - Buciki to wy sobie tam postójcie, a my z angie zajmiemy się pomiarami - powiedział nie wiadomo do kogo, oparł się plecami o ścianę parapetu(jest chyba coś takiego) i zaczął dociskać swoją stopę do stopy Angie.
- Jak myślisz, chyba w długości stopy wygrałem? - zapytał zawadiacko zarzucając grzywką.

Uczeń Slytherinu

Gdy jego strój leżał już tak jak chciał i nic nie pozostało mu do poprawienia, schował dłonie do kieszeni ponownie spoglądając na Vivien.
- Przecież doskonale wiem o czym mówią. Jednak ludzie lubią mówić o czymkolwiek, więc zaskoczyłoby mnie bardziej, gdyby nie mówili nic - stwierdził wyciągając z kieszeni srebrny zegarek na łańcuszku, którego to nawet nie spodziewał się tu znaleźć. Spojrzał na godzinę, po czym ponownie go schował.
- Istotnie, zwykle mam trochę zajęć - dodał przenosząc spojrzenie na zamyśloną Merr. No tak, Valentin zwykle się nie nudził, zawsze miał co robić i czym się zająć, a przynajmniej nigdy otwarcie by nie przyznał, że mogłoby być inaczej. I tak, i tak wybierał się do Hogsmeade, więc propozycja Merri właściwie mu pasowała.
- Ja i tak wybieram się do wioski, więc mi pasuje - powiedział zastanawiając się co właściwie ciekawego jest w owej chacie. Prawdę powiedziawszy nigdy tam nie był, jakoś go do tego miejsce nie ciągnęło.

Uczeń Ravenclawu

Z początku parsknęła śmiechem, na propozycję Merriwether, ale po chwili przybrała poważny wyraz twarzy. Zastanawiała się, czy dziewczyna często tak się "zawiesza".
- Świetny pomysł, ale co można robić w małej komórce we wrzesczącej chacie?- zapytała nie mogąc powstrzumać lekkiego uśmiechu.
Chciała powiedzieć Valentinowi, że to nie było do niego, ale po chwili przypomniała sobie, że przecież go lubi i nie przeszkadza jej jego towarzystwo. Dlatego kiwnęła tylko do niego głową i uśmiechnęła się lekko.
Wyobrażała sobie jak we trójkę ściskają się w ciasnej komórce, tak się nawzajem zgniatając, że nie mogą wydusić z siebie słowa.

Dołączył: 17 Mar 2010 Posty: 34 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Przez chwilę miała trochę urażony wyraz twarzy. Oczywiście, nawet się z tym nie kryła. Za to minutę później na jej ustach gościł zawadiacki uśmiech.
- Vivien, Vivien... - zaczęła tonem pouczającego mentora. - Jakoś nie ciągnie mnie do poznawania Waszej anatomii z tak bliskiej odległości. - powiedziała, zsuwając się z parapetu. Obserwowała ją z charakterystycznym błyskiem w oku po czym spojrzała na Valentina z równym zainteresowaniem. Dla niej każdy człowiek był kompletną nowością.
- Oczywiście, że było to czysto hipotetyczne stwierdzenie. Można z tego łatwo wywnioskować, że nie mam pojęcia, gdzie moglibyśmy się udać. - dodała. Z Merriwether nigdy nic nie było oczywiste. Każde jej słowo można było odczytać na milion sposobów, a ona świadomie jeszcze bardziej utrudniała zadanie.
- Dlatego pozostawiam Wam tę niezwykle odpowiedzialną decyzję. Wybierzcie mądrze. - ostrzegła, odgarniając blond włosy o intensywnym odcieniu z twarzy.
Był to kolejny z jej niekonwencjonalnych czynów, nad którymi ma czas się zastanawiać w tak częstych chwilach samotności.

Uczeń Slytherinu

Kącikiem ust się uśmiechnął widząc jak Vivien wybuchnęła śmiechem słysząc propozycję Merri. No cóż, rzeczywiście była nietypowa, szczególnie fakt, że mówiła o jakiejś komórce. Spojrzał na Gryfonkę z lekkim rozbawieniem w oczach czekając, aż zdecydują czy idą, czy też nie. Zerknął na chwilę w stronę jakiś osób wchodzących do wielkiej sali, uderzył go lekki powiew ciepłego powietrza z zewnątrz.
- To może po drodze zdecydujecie, skoro raczej chyba też chcecie iść do Hogsmeade? - Zapytał robiąc krok w stronę uchylonych drzwi. Jemu przede wszystkim zależało, tak jak planował, aby dotrzeć do sklepu. Stojąc tu i zastanawiając się gdzie mogą iść, raczej tego nie przyśpieszą.

Uczeń Slytherinu

- No nie mogę się sprzeczać, zdecydowanie w tym jesteś lepszy, a ja nie mogę zrobić nic by jednak wygrać! - wzruszyła ramionami - a spójrz na moje rączki, są jeszcze mniejsze, szczególnie w nadgarstku - podciągnęła frotkę z prawej ręki trochę w górę pokazując chłopakowi, że jest tak jak mówi.
Nagle zaczęła się śmiać, patrząc na drugą z rąk. Były całe popisane czarnym długopisem. To z wczorajszych lekcji, a raczej z wagarów, jej kolega ją dopisał. Jednak nie przejęła się tym.
- A tak właściwie po co ci były tamte sznureczki? - zapytała podekscytowana, równocześnie pstrykając go palcami w ramię.

Uczeń Ravenclawu

Vivien znowu zaśmiała się, nie mogąc się opanować. Zaczęła kierować się w stronę wyjścia, lekko ciągnąc za rękaw Merriwether.
- Chodźmy, po drodze wymyślimy coś "szalonego"- zakpiła lekko i zerknęła na Valentina.
Ach, jakże świetną postacią była gryfonka. Naprawdę nie pamiętała, kiedy ostatnio rozmawiała z kimś równie ciekawym i specyficznym.
- Jestem zawiedziona, że nie chcesz poznać mojej anatomii- dodała uśmiechając się ironicznie.

Dołączył: 17 Mar 2010 Posty: 34 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Pociągnięta za rękaw, udała się za Vivien.
Nagle zatrzymała się gwałtownie i spojrzała na krukonkę, lekko wydymając usta.
- Ale to musi być coś bardzo szalonego. - uśmiechnęła się po swojemu. Nie czekając na jej reakcję ruszyła przed siebie, tym razem to ona pociągnęła ją za rękaw.
- Trudno, jak na razie wystarcza mi to, co widzę. Pogadamy na ten temat za jakiś czas. - również uśmiechnęła się ironicznie, co w połączeniu z jej dziwnym usposobieniem, wyglądało dość groźnie.
O dziwo, po raz pierwszy od dłuższego czasu, była zadowolona, że ma towarzystwo. Podziałało to na nią pokrzepiająco, przez co miała trochę więcej entuzjazmu niż zwykle.

Uczeń Slytherinu

Słysząc ich wymianę zdań na jego ustach błąkał się lekki uśmiech. Doprawdy interesujące towarzystwo mu się trafiło. Tym samym dziś mu to odpowiadało. Ruszył zaraz za nimi w stronę wyjścia. Słabe wiosenne słońce uderzyło go, gdy tylko opuścili mury zamku. Bardzo szalonego, słowa te wypowiedziane przez Gryfonkę uparcie brzęczały mu w głowie. Przywołując do myśli listę rzeczy jakie miał kupić we wiosce, skierował się wraz z dziewczynami w stronę pobliskiego miasteczka.

Uczeń Gryffindoru

Śmiał się razem z Angie z jej pomazanych rąk. Wyglądała jakby dopiero co skończyła przerzucać węgiel. Jednak gdy dziewczyna zapytała o sznurki mina mu zrzedła. Nie chciał o tym mówić, nie z kimś, kto znał go zaledwie parę chwil i nie wiedział niczego o jego przeszłości. Szybko jednak opanował się.
- To nie wiesz co to jest? - udał zaskoczonego. - To pamiątki po moich zdobyczach sercowych - zażartował - kolor sznurka oznacza kolor włosów - dodał i zajął drobną dłonią Angie, która zamknęła się w jego dłoni niczym perła w muszli.

Uczeń Slytherinu

- To miałeś trochę tych panienek, szukasz odpowiedniej, czy po prostu się nimi bawisz? - zrzuciła nogi z parapetu, tak, że zwisały teraz palcami ku ziemi. Zaczęła nimi kołysać. - w sumie też lubię pozarywać, ale nie od razu nazywam ich zdobyczami, heh - w sumie to nawet brzmiało zabawnie. I w jego i w jej perspektywie. Po jego minie jednak stwierdziła jednak, że nie mówił do końca prawdy. Może coś w tym było, ale na pewno nie do końca. W końcu dopiero co ją poznał.
- Jesteś jedynakiem? - zapytała z niczego.

Uczeń Gryffindoru

Miał nadzieję, że nie uraził Angie tymi panienkami, które w rzeczywistości nie istniały. Owszem lubił towarzystwo dziewczyn, ale raczej jako koleżanek, przyjaciółek, powiernic. Z nimi można bardziej otwarcie pogadać, bo faceci w wieku Larsa skupiali się głównie na szczegółach anatomicznych płci pięknej. Jednak nie znał Angie na tyle dobrze, aby zwierzać się jej i wyjawiać tajemnice. Dlatego też znowu obrócił jej słowa w żart.
- Czekaj jeszcze kiedyś pokażę Ci album z fotami moich byłych - zaśmiał się mrugając do niej okiem - no i pokażę Ci, jeśli zechcesz moją najpiękniejszą zdobycz. Ma 180 cm wzrostu, blond włosy i oczy jak moje. To Moja siostra Alex. Więc... nie jestem jedynakiem. - Zerknął za okno i znowu zastukał w szybę. - To co? Lecimy nad jeziorko?

Uczeń Slytherinu

Spojrzała w oczy Larsa, szkliło się w nich coś na podobieństwo rozbawienia. Nie wiedziała do końca, jak odebrać jego słowa, ale coś sprawiło, że uśmiechnęła się szczerze. Jego osoba jakoś tak na nią działało.
- A ja jestem jedynaczką, ale mam super kuzyna. Slayera, w sumie ma na imię Sebek, ale woli pseudo - wzruszyła rękoma zakładając buty - tak, tak, możemy lecieć nad to jezioro, z chęcią się przejdę... z tobą - uderzyła go delikatnie z łokcia. - nie wątpię, że będzie ciekawie - no tak, już tu w korytarzu było spoko. Widocznie Vipy zawsze się dobrze bawią, albo może prawie zawsze?