Chatka Gajowego

Uczeń Ravenclawu

- A Ty piękna - rzekł, nie mogąc się na nią na patrzeć. W każdym calu była piękna. Jej włosy, zielone, hipnotyzujące oczy i te usta... Gdy poczuł jej dłonie na końcu koszulki, oddech nieco przyspieszył. - Ale musisz mi pomóc - dodał uśmiechając się łobuzersko.

Uczeń Hufflepuffu

Przegryzła delikatnie dolną wargę wkładając ręce pod jego koszulkę. Zrobiło jej się cieplej kiedy tylko dotknęła mięśni Kazuo. Uśmiechnęła się, by po chwili ściągnąć z niego górną część odzieży. Przymknęła nieco oczy skupiając się na każdym szczególe.
- No, no, no, nie jest tak źle - mruknęła mu w usta uśmiechając się kącikowo. Muskała opuszami palców jego klatkę piersiową przyglądając się mu.

Uczeń Ravenclawu

Wplótł palce w jej włosy, całując ją namiętnie w usta. Gdy jej dłoń przejechała po brzuchu, mruknął cicho wprost w jej usta, chwilę po tym znów wracając do pocałunku. Wpierw zimno uderzyło w jego ciało, jednak obecność Christine... Koszulka pofrunęła gdzieś w kąt, nie chciał wiedzieć nawet gdzie, czy to było teraz ważne?
- Źle? źle? - spytał teatralnie - To mam nadzieję, że niedługo będziesz mi dłużna - szepnął.

Uczeń Hufflepuffu

Z chęcią odpowiedziała na jego pocałunek, tak jej się spodobało, że prawie zapomniała o oddychaniu. Odsunęła się od jego ust na chwilkę, by złapać powietrze.
- Cholera. Przy Tobie nawet zapominam o oddychaniu - powiedziała oddychając ciężko. Kiedy wszystko było w normie rzuciła mu się na szyję muskając delikatnie jego podbródek i zjeżdżając do klatki piersiowej.
- Oh, żarowałam, masz cudowne ciało - uśmiechnęła się szeroko między całusami - całkiem możliwe - dodała po chwili.

Uczeń Ravenclawu

Masował jej kark rozgrzanymi dłońmi. Czując jej pocałunki na swojej klatce piersiowej, jęknął cicho. Dłońmi przejechał na sam dół pleców, chwytając za kraniec bluzki. Spojrzał na nią pytająco. Bardzo podobało mu się to, że zapomina o oddychaniu, że mąci się w słowach. Poznał jej uroczą stronę. Czekał na pozwolenie, aby zrzucić z jej ciała zbędny kawałek materiału.

Uczeń Hufflepuffu

Christine uśmiechnęła się porozumiewawczo, zbliżyła się do niego i pocałowała o wiele namiętniej, niż przedtem. Tym razem zdecydowanie wolała pamiętać o oddychaniu, chciała jeszcze pocieszyć się chwilą. Chwyciła jego dłonie tym samym pomagając zdjąć sobie bluzkę.
Czas na rewanż ?- pomyślała i wsłuchała się przez chwilę w strzelanie drewna w kominku.

Uczeń Ravenclawu

Pokręcił głową z uznaniem.
- Nie, przy Tobie to się mogę schować, Christy - rzekł czule, przyglądając się jej ciału. Nie mógł się powstrzymać od dotyku. Wpierw musnął nagi brzuszek, a usta skierował na obojczyk. - Dlaczego Ty tak na mnie działasz co? - jęknął przy jej uchu, całując płatek.

Uczeń Hufflepuffu

Czując jego miękkie usta na brzuchu przymknęła powieki. Wtopiła dłonie gdzieś w jego włosy przechylając się w bok. O mało co nie spadła z jego kolan, na szczęście w samą porę otworzyła oczy.
- Niebezpiecznie tu - wyszczerzyła się zawadiacko. Jej długie, rude włosy opadały prosto na twarz chłopaka.
- Nie, nie chowaj się, bo mi Cię zabiorą - zauważyła otwierając oczy - sama jestem tego ciekawa - odparła po chwili namysłu.

Uczeń Ravenclawu

Mruknął cicho, czując zapach jej włosów.
- Co... kto zgasił światło? - rzekł, kręcąc głową, równocześnie uwalniając ją od kosmyków włosów. Objął ją mocno, chrząkając - Trzymaj się. - wstał z krzesła, przenosząc Christine na coś podobnego do kanapy. - Tu bezpieczniej - jednak nie siedziała już na jego kolanach. Ułożył ją delikatnie, nie przestając całować jej brzucha.

Uczeń Hufflepuffu

Parsknęła panicznym śmiechem, od którego nie mogła się powstrzymać. Może to jego pocałunki tak na nią działały ? Ostatnio ledwo wylądowali w jeziorze, a na dziedzińcu o mało nie spadli z murka. Będąc na kanapie obróciła się tak, że teraz ona była na górze.
Językiem po lini prostej przejechała od jego mostka przez szyję, aż do ust i pocałowała namiętnie przez krótką chwilę. Właściwe, chyba w pewnym sensie nie do końca zdawała sobie sprawę z tego, co się dzieje, ale że jej się podobało, toteż nie przestawała dotykać jego ciała.
- Kocham Cię- szepnęła mu do ucha. Kiedy dotarło do niej co powiedziała zdrętwiała i czekała na jego reakcję zdziwiona.

Uczeń Ravenclawu

Zastanawiał się, dlaczego Christy wybuchła śmiechem, jednak gdy poczuł język na klatce piersiowej, zdolny był wydobyć tylko cichy jęk. Aby się zrewanżować, szybko znalazł się na górze, odnajdując dłonie Christy. Pocałował ją namiętnie, tak jakby to był ich ostatni pocałunek, gdy wypowiedziała te słowa.
- Nie drętwiej tak - szepnął jej zmysłowo - Ja Ciebie też malutka.

Uczeń Hufflepuffu

Rozluźniła się czując dziwne ciepło oblewające jej ciało. Przestało być jej zimno, a umysł całkowicie przestał pracować. Był to pewnego rodzaju znak, że to co mówiła było całkowitą prawdą. Kochała go każdą komórką swojego ciała, co było widać. Ucałowała jego policzek przytulając się do jego nagiej klatki piersiowej. Westchnęła cicho patrząc mu w oczy. Lewą rękę położyła na jego brzuchu, za to druga błądziła po klatce zatrzymując się przy biodrze. Milczała przez dłuższą chwilę patrząc w kominek.

Uczeń Ravenclawu

Przejechał opuszkami palców po kręgosłupie Christy.
- Kochanie, co się dzieję? - spytał czule i ucałował ją w czoło. Zaniepokoiło go to, coś zrobił nie tak? Zawsze mogli przestać - choć on, oczywiście był przeciwny temu. Swoje place zatrzymał na zapięciu biustonosza, czekając na jej odpowiedź.

Uczeń Hufflepuffu

Leżała nieruchomo, dopiero kiedy przejechał opuszkami po jej kręgosłupie wygięła się niczym kot. Zerknęła na niego kątem oka.
- Wiesz, nie przeszkadza ci to, że drzwi chatki są otwarte ? - zapytała unosząc brew. Westchnęła, wstała z chłopaka i czając się pod oknami podeszła zamykając drzwi na klucz.
- Teraz lepiej - na jej twarzy znów zawitał łobuzerski uśmiech. W chatce było na tyle ciemno, że źródłem światła było światło księżyca wpadające przez okna i kominek. Przeniosła jego dłonie z powrotem na plecy.

Uczeń Ravenclawu

Spojrzał na nią i pokręcił głową.
- Czy Ty zawsze się tak wiercisz? - jęknął, gdy wstała. Przez chwile czuł okropne zimno. Wszak był bez koszuli, a ona go tak brutalnie zostawiła. Westchnął przeciągle, ciężko. - Zamiast się wiercić, powiedz o co chodzi. - rzekł wprost.