Przed kamienną ścianą

Uczeń Slytherinu

- Eliksiry to jest to, co mnie interesuję. Oprócz tego to Czarna Magia, a OPCM również. Zapisałam się także na Numerologie. Rodzice tak chcieli, bo powiedzieli, że mi się to przyda.
Szli razem chwile czasu. Czyżby Randen’owi było zimno? Jej to nie przeszkadzało.
- Zachęcam Cię, abyś zapisał się na eliksiry. Są naprawdę ciekawe i mówię Ci, że warto.
Zatrzymali się przed kamienną ścianą.
- Jak na razie, numerologia to dla mnie czarna magia – zaśmiała się od porównania. Lubi się uczyć Czarnej Magii, zna jej każdy sekret, a tu porównuje do niej coś, czego nie potrafi. Śmieszne.

Uczeń Ravenclawu

Westchnął i po chwili ciszy się odezwał:
- Zastanowię się nad eliksirami - powiedział uśmiechając się. Kiedy zorientował się która jest godzina natychmiast się z nią pożegnał i pobiegł na spotkanie.Wolał nie myśleć o tym co się stało, ślizgonka wcale nie okazała się aż taka wredna. Czekał niecierpliwie na kolejne spotkanie.

Uczeń Slytherinu

Szli powoli. Teraz to Ran podtrzymywał się Andrea’y. Wreszcie, po kilku minutach znaleźli się przed kamienną ścianą.
- Może nie jestem ‘typową’ ślizgonką?
- Wytrzymasz tu, dopóki nie wrócę? – zapytała. Chłopak nie wyglądał najlepiej.

Uczeń Ravenclawu

- Zauważyłem - zaśmiał się - no pewnie - chwilę potem złapał się ściany i próbował się wyprostować jednak ból zaczął dokuczać mu jeszcze bardziej. Usiadł wygodnie pod ścianą i czekał na Andreę.

Uczeń Slytherinu

Destiny przyszła pod pokój wspólny z kamienną twarzą. Od razu rozpoznała dziewczynę, któa przed nim stała.
TO ta wieka święta, pomyślała i zalała ją irytacja.

Uczeń Slytherinu

Odetchnęłą głęboko. W ich kierunku szła ta napuszona egoistka.
- O matko... - mruknęła. Natychmiast przybrała ślizgoński wyraz twarzy.
- Idę, mam nadzieję, że zdążę przed nią schować się do Dormitorium.

Uczeń Slytherinu

- Nie zdążysz - powiedziała Destiny, wyrastając jej za plecami - bo już tu jestem i wszystko słyszę.
Skrzywiła się, po czym przyjrzała chłopakowi obok.
- Nie martw się, nie będę cię nękać, ale skoro się mnie tak boisz, to uciekaj, chowaj się.

Uczeń Slytherinu

Roześmiała się.
- Ja się Ciebie boję? Ach tak, zapomniałam. Zasadziłaś gdzieś moze pieprz? Nie mam gdzie uciec - odrzekła lekceważąco.
- Wybacz, mojego cennego czasu nie warto marnować dla kogoś takiego jak Ty.
- Zaraz wracam - zwróciła się do Randy'ena.
Po sekundzie zniknęła za kamienną ścianą.

Uczeń Slytherinu

- Twoje słabe docinki nie są śmieszne - poinformowała ją Destiny i weszła do pokoju wspólnego. Nie chciała iść za dziewczyną, ale w końcu to był też JEJ pokój, a musiała gdzieś iść spać.

Uczeń Slytherinu

Pojawiła się w przejściu do pokoju.
- Jestem – poinformowała bruneta. – Proszę – podała mu eliksir. – Jeśli nadal będzie Cię boleć, to bez sprzeciwu pójdziemy do Skrzydła Szpitalnego.
Uśmiechnęła się do niego.

Uczeń Ravenclawu

- Nieee - powiedział - tylko nie skrzydło szpitalne - jęknął - już mi lepiej !
Wziął od niej eliksir i podziękował śląc jej jeden ze swoich uśmiechów.
- No to pa - powiedział żegnając się z Andreą -, ale pamiętaj zakład trwa - zaśmiał się.
Poszedł spowrotem do kurkońskiego dormitorium, żeby odpocząć.