Szkrzydło Szpitalne

Uczeń Slytherinu

Ślady po bąblach były już całkowicie niewidoczne po wypiciu kolejnego eliksiru. Wyszedł z łóżka zadowolony z siebie. Wziął leżące pod łóżkiem ubrania i narzucił je na siebie. Nie miał zamiaru stać tu dłużej. Kiedy był gotowy kiwnął głową w stronę drzwi.
- Idziecie- spojrzał pytająco na Christiane, popychając lekko przed siebie Hayley i skierował się w stronę wyjścia.

Uczeń Slytherinu

Do znudzonej Alexandrii podeszła pielęgniarka i obejrzała jej nogę.
- Panno Wintworth, może pani już iść. Tylko proszę się oszczędzać - powiedziała, po czym odeszła.
Alexandria ucieszona wstała powoli z łóżka i skierowała się ku wyjściu.

Uczeń Hufflepuffu

[Nie chce mi się czytać tych kilku stron, więc przepraszam, jeśli nie uwzględnię czegoś]

Rox doszła już do swojego zwykłego wyglądu. Wstała z łóżka pozostawiając na nim kłaki, otrzepała z nich ubranie i wyszła, dziękując jeszcze pielęgnice przed opuszczeniem sali.

Uczeń Slytherinu

Po jakimś czasie dotarli do skrzydła szpitalnego. Nie obyło się bez błądzenia i marudzenia Javiera. Ale kiedy tylko przekroczył próg Sali od razu usiadł na łóżku.
- No co? Zmęczyłem się, może ja też coś dobrego dostanę – zaczął się zastanawiać na głos.
- A i nie wiem jak mi się odwdzięczysz.

Uczeń Slytherinu

Prychnęła i usiadła na łóżku, cała zielona na twarzy. Starała się, by na jej twarzy nie pojawił się grymas bólu.
- Gdzie ta pielęgniarka? - spytała, ignorując jego słowa.

Uczeń Slytherinu

- Na początku wystarczyłoby ‘dzięki’ – mruknął oglądając swojego lizaka, pod różnym kątem. Patrzył się jak wygląda w tym świetle.
- Aaaa pielęgniarka, a co ja wróżka jestem? – wywrócił oczami – Zawołaj ją to przyjdzie. Albo i nie przyjdzie.
Wstał z łóżka i stanął przy jakiejś szafce z eliksirami.
- Zawsze mogę Cię sam uleczyć – zaproponował wyraźnie zadowolony taką perspektywą.

Uczeń Slytherinu

- Dzięki. - powiedziała, z nutą wdzięczności w głosie. - Nie mam zamiaru nikogo wołać. Poczekam tu sobie. - skrzywiła się. - O nie, nie wierzę w Twoje zdolności medyczne. - spojrzała na niego z przekąsem.

Uczeń Slytherinu

- A może jednak? – spytał odwracając się w jej kierunku, miał ochotę tupnąć nogą aby się zgodziła powstrzymał się jednak przed tym, pozwolił sobie jednak na skrzyżowanie rąk i patrzenie na nią nieprzychylnym wzrokiem.
- Znam się na tym – dodał jeszcze i stanął przy oknie.

Uczeń Slytherinu

- Nie jestem tego taka pewna. W takim razie powiedz, co byś najpierw zrobił. - powiedziała, patrząc na niego spod półprzymkniętych powiek. Widać było, że jest nastawiona bardzo sceptycznie, ale gotowa na kompromisy.

Uczeń Slytherinu

- Wiesz co robią mugole jak jest złamana noga z przemieszczeniem? – spytał. – Zrobiłbym to samo, trzeba się w końcu rozwijać – mówił dalej nie dając jej na razie możliwości odpowiedzenia na nie.
- Tak na wszelki wypadek, gdyby zabrakło różdżki albo eliksirów – zatarł zadowolony dłonie i powoli zaczął iść w jej stronę. – Jak nie będziesz się wyrywać dostaniesz lizaka.

Uczeń Slytherinu

Spojrzała na niego niepewnie.
- Jeśli zrobisz mi krzywdę, to będziesz płacił odszkodowanie do końca życia. - ostrzegła, łypiąc na niego gniewnie po czym obróciła w jego stronę nogę.

Uczeń Slytherinu

- Oj już nie strasz, nie strasz – wywrócił oczami i usiadł obok niej pociągając ją za nogę. Położył ją sobie na udzie i zdjął jej buta.
- Nie jęcz, jestem prawie delikatny – wyszczerzył się do niej, z miną znawcy przyjrzał się jej kostce.

Uczeń Slytherinu

Syknęła z bólu.
- Ostrożniej z pacjentem.. - mruknęła, obserwując to swoją nogę, to chłopaka. Miała nadzieję, że ból zaraz minie, bo dostawała już od niego białej gorączki.

Uczeń Slytherinu

- Przecież nic Ci nie jest – powiedział zawiedziony. – Nie złamałaś ani nic, musisz wziąć tylko coś od bólu i będzie po wszystkim.
Spojrzał na nią z wyrzutem.
- Potrafisz popsuć każdą zabawę.

Uczeń Slytherinu

- Każdą..? - poruszyła zabawnie brwiami. - Mówisz, że nic nie jest złamane? Świetnie. - mruknęła pod nosem.
- W takim razie, jakie leki mam wziąć?