Gabinet

Nauczyciel

Już na przedzie w oczy rzucają się koronkowe stylowe firanki, do połowy zasłaniające tętniące energią błonia. Na gabinet zerka zewsząd kasztanowe drewno i ozdóbki. Nad staroświeckim biurkiem, ozdobionym szwendającym się wszędzie pergaminem, wisi obrazek małej szczęśliwej rodzinki. Stary zegar z kukułką idealnie zgrywający się z resztą wnętrza, wybija swą melodię co dwanaście godzin. Nie jest to zwyczajny czarodziejski zegar..., a drogi, mugolski, przypominający dziewczynie o jej rodzinie.

Nauczyciel

Przyszedł pod pokój i użył nie werbalnie zaklęcia: - Alohomora - po czym skierował różdżkę na zamek u drzwi. Gdy wszedł, rzucił nie werbalnie następne zaklęcie: -Muffliato-, po czym skierował różdżkę na dziewczynę. Która jak dotąd spokojnie spała. Dla świętego spokoju rzucił jeszcze na siebie zaklęcie niewidzialności, tym razem werbalnie gdyż myśli nie dawały mu się skupić.
- Abdico Visus - szepnął, po czym skierował różdżkę na swój korpus. Następnie rzucił zaklęcie "wody":
- Aquamenti -, gdy woda zaczęła tryskać z różdżki ukierunkował ją w na ścianę i zaczął nią polewać ściany, gdy po nich zaczęła spływać woda, pozamrażał je.
- Glacius -W pokoju pozostała dodatnia temperatura. Ściany wyglądały niebiańsko pięknie. Po czym zaczął tworzyć kwiaty na podłodze, łóżku oraz na ścianach:
- Orchideus -. Gdy kwiaty pojawiły się na ścianach, ten momentalnie rzucił niewerbalnie zaklęcie powstrzymania ruchu:
- Locomotor Mortis -. Gdy zobaczył efekt swojej pracy, ucieszył się że wyszło mu tak jak miało wyjść. Ostatecznie jeszcze przyzwał troszkę pięknych ptaków:
- Avis - ptaszki wyleciały z różdżki i posiadały na kwiatach, ten je delikatnie wyciszył, nie całkowicie lecz delikatnie:
- Silencio - Wyszedł z pokoju i w momencie zamykania drzwi szepnął.
- Finite. - zdjął zaklęcie z Lynette. Po czym delikatnie zamknął drzwi i rzucił na nie zaklęcie "magicznego zamka".
- Colloportus - po czym pobiegł do swego gabinetu.

Nauczyciel

Obudziły ją promienie światła padające na jej twarz. Uniosła tułów, a przeciągając się ziewnęła przeciągle. Do rannych ptaszków dziewczyna stanowczo nie należała. Bardzo nie lubiła wstawać... chociaż czasem, gdy jest ku temu motywacja. Uśmiechnęła się z podekscytowania i naskoczyła na nogi jednym zgrabnym ruchem i mimowolnie rozwarła usta. Ten Alexander była dla niej stanowczo za dobry. Czemu on wciąż robi dla niej niespodzianki? Ona zaś, może pochwalić się najwyżej wywróceniem na lodzie.
Przyjrzała się niespodziance, po czym pogłaskała jednego ptaszka czule po główce i otworzyła okno, by mogły spokojnie wylecieć.
Nie miała zamiaru robić nic z dekoracjami, które jej urządził... Tak było ślicznie. Wyciągnęła z szafki szklankę z Kubusiem Puchatkiem.
- Aquamenti - szepnęła i woda znalazła się w środku. Włożyła tam pierwszy bukiet i z zadowoleniem stwierdziła, że prezentuje sie doskonale. Ostatni raz czule go powąchała i odłożyła na biurko.
Drugi bukiet zaś powiesiła za łodygę na firance. Nie miała nic, co mogłoby go zmieścić, a chciałaby zachować go na dłużej. Zdecydowała się więc, że spokojnie kwiaty zasuszy.
Włożyła kapcie na nogi i w szlafroku wyłożyła się na sofie. Uwielbiała mugolskie powieści. Złapała do ręki "rozważną i romantyczną" i zatopiła się w lekturze.