Sala Wejściowa

Po pewnym czasie przestał zwracać uwagę na mijające go osoby, dlatego też nie od razu dostrzegł Effie. Dopiero kiedy dziewczyna przywitała się z nim zauważył ją.
- Hej – powiedział patrząc na koszyk który ustawiła na ziemi. Już miał się zapytać o to co tam niesie kiedy padło jej pytanie.
- Nic takiego – machnął ręką i o mało co nie uderzył w głowę jakiegoś pierwszo czy drugoklasisty który przebiegł tuż przed nim. – Wątpię czy by Ciebie zainteresowało. Matka mi przysłała dziennik dziadka.

Prefekt Naczelny

Zaśmiała się lekko widząc, jak pierwszak ledwo umknął przed uderzeniem. Jednak kiedy usłyszała o dzienniku spojrzała na Alexa zaciekawiona. Ona nie miała nigdy okazji mieć w rękach jakiegoś starego dziennika kogoś ze swojej rodziny. Choć pewnie chętnie by poczytała, najlepiej swoich rodziców.
- O to ciekawe, a jakiego okresu życia twojego dziadka dotyczy ten dziennik? - Zapytała wypuszczając dym z ust. - Wyczytałeś już z niego coś ciekawego?

Zaciągnął się dymem patrząc na dziedziniec. Zdziwił się zainteresowaniem Effie sądził, że dziewczyna nie będzie w ogóle tym zainteresowana. Bo i dlaczego miałaby być.
- Tak mniej więcej od połowy szóstej klasy – powiedział i wypuścił dym przed siebie. – Chodził do Hogwartu i był Ślizgonem, chyba właśnie dlatego w ogóle matka pomyślała o tym, żeby mi go przysłać. – stwierdził. - Mam niemałe problemy z rozczytaniem jego zapisek, miał okropny charakter pisma.

Prefekt Naczelny

- Szkoda, że u mnie nie ma żadnych starych dzienników kogoś z rodziny, chętnie bym taki poczytała - mruknęła, a w myślach już sobie dodała, że najlepiej ojca, którego w końcu w ogóle nie znała. - Coś ciekawego działo się w tamtych czasach w Hogwarcie? - Zapytała przenosząc wzrok na jakiś wychodzących i szepczących coś Gryfonów.

Zaczął obracać papierosa między palcami w między czasie strzepując popiół na posadzkę.
- Na razie utknąłem na pierwszych stronach więc niewiele się dowiedziałem. – powiedział przypominając sobie kilka linijek tekstu których nie mógł od dwóch dni rozszyfrować. – Podkochiwał się w jakiejś Amelii – powiedział i zaśmiał się pod nosem. Spojrzał na szepczących uczniów. Pomyślał, że wciąż rozmawiają o wilkołaku, który atakuje uczniów. – Z całego serca nienawidził zdrajców krwi i Gryfonów – dodał przypominając sobie odpowiedni fragment. Swoją drogą na razie niewiele się dowiedział na temat tego co działo się w szkole. Dziadek opisywał głównie to co bezpośrednio dotyczyło niego. Był ciekawy czy to ulegnie później zmianie.

Prefekt Naczelny

- Aż tak bazgrał? - Zapytała zaciągając się ponownie papierosem. Czasem widząc swoje pismo miała problemy z rozczytaniem, jej litery zdecydowanie były za chude, za długie i za bardzo pochyłe w lewo. Ale jakoś nigdy nie potrafiła pisać ładnie i wyraźnie.
- Czyli był dość typowym Ślizgonem - powiedziała za zamyśleniem. Jej znajomi z domu raczej nie przepadali za Gryfonami, choć może równie często i za Puchonami.

- Dokładnie, jego pismo jest okropne. – Zamyślił się na chwilę strzepując popiół z papierosa. – Nie wykluczone, że był typowym Ślizgonem. Kto wie, może byłby nawet ze mnie dumny, że ja również jestem w Slytherinie. – Zaśmiał się w myślach, na swoje słowa. On? Dumny? Nie, zdecydowanie ojciec jego matki nie należał do osób które mogłyby być z kogoś dumne. Przerwał swoje myśli, kiedy indziej znajdzie lepszy czas na rozmyślania o swojej rodzinie.
- Kto wie, może kiedyś i Ty jakiś dostaniesz lub znajdziesz między książkami na półce, dajmy na to w domowej biblioteczce? – powiedział zaciągając się mocniej. Lubił to robić, zaciągnąć się porządnie i powoli wypuszczać dym.

Prefekt Naczelny

Przeniosła wzrok z przechodzących uczniów na Alexa.
- Więc twoja matka nie ma za złe, że poszedłeś do Hogwartu, a nie do Durmstrangu? - Zapytała wypuszczając dym z ust.
- A znałeś w ogóle tego dziadka? - Ona oczywiście znała tylko swoją babcię, nawet przez myśl przeszło jej, czy wszyscy mężczyźni w jej rodzinie jakoś znikają i trudno się cokolwiek o nich dowiedzieć. - Bardzo chciałabym taki znaleźć, kto wie, może rzeczywiście moja matka miała w szkole jakiś pamiętnik. - Mówiąc to zastanawiała się, czy jeśli by w ogóle był, to gdzie mógłby się taki znajdować.

Patrzył na grupkę jakiś chichoczących może trzecioklasistek. Kiedyś zastanawiał się czy dziewczyną w ogóle to przechodzi, przecież nie raz spotkał się z tym, że nawet starsze dziewczyny chichotały gdzieś po kątach. Pokręcił głową i przeniósł wzrok Effie.
- Nawet nie wiem. – Wsadził papierosa w usta i schował ręce do kieszeni nerwowo czegoś szukając. Po chwili wyciągnął z nich pogniecioną kartkę. – Nie doczytałem listu od niej, niepotrzebnie tak wcześnie napisała co to jest za książka. – powiedział wzruszając ramionami. Skończył palić i rzuci niedopałek na ziemie po czym zgasił go przez zdeptanie. Kartkę wyprostował i złożył na pół. Wypadła mu z rąk, kiedy schylał się po nią w oczy rzucił mu się koszyk o który już wcześniej miał spytać. Szybko podniósł list i wyprostował się.
- Co to za koszyk? – spytał i ruchem głowy wskazał na niego. – Chowasz tam coś ciekawego?

Prefekt Naczelny

Pokiwała głową, gdy usłyszała pytanie o koszyk.
- Tak, ciekawego węża - odpowiedziała patrząc na koszyk znajdujący się na podłodze. - Pamiętasz, jak mówiłam Ci, że zamierzam go kupić? A więc kupiłam sobie wreszcie. Widłowęży natomiast w ogóle nie widziałam w tamtym sklepie - powiedziała przypominając sobie wizytę tam, pewnie były one zbyt rzadkie i raczej trudno było je dostać. Dopaliła papierosa i wyrzuciła niedopałek przez drzwi wejściowe.

Przez chwilę stał jeszcze oparty o framugę drzwi. Kiedy jednak wiatr po raz kolejny mocniej zawiał szybko wszedł do Sali Wejściowej i zamknął za sobą drzwi. Stanął bliżej Effie próbując zajrzeć do koszyka, ciekawy jakiego to sobie kupiła węża skoro nie był to widłowąż.
- W końcu znalazłaś chwilkę aby pojechać do Londynu. – Stwierdził i kucnął obok koszyka – To już pochwal się jakiego sobie kupiłaś tego węża. – Powiedział, bo zżerała go ciekawość jaki wąż kryje się w tym oto koszyku.

Prefekt Naczelny

- Tak, ostatnio wybrałam się na małą wycieczkę. I nawet wreszcie miałam okazję jechać Błędnym Rycerzem - stwierdziła z uśmiechem. - Podróż nim była dość ciekawa. - Stwierdziła wspominając szybkość z jaką się przemieszczał autobus. Kucnęła więc obok i otworzyła pokrywę koszyka. Wyciągnęła z niego jeszcze nie tak dużego, jasno zielonego węża. Właśnie ten kolor przyciągnął jej wzrok w sklepie.
- O to Sarpedon - oświadczyła przyglądając mu się przez chwilę. Był to w końcu jej nowy nabytek i patrzyła na niego z wielkim zaciekawieniem.

- Pierwsza podróż Błędnym Rycerzem, zapewne zapadnie Ci na pewien czas w pamięć. Przynajmniej tak było w moim przypadku. Ale jedno jest w nim dobre, zawsze dowiozą Cię do celu. Chociaż nie wiem co byś sobie wymyślił. - Spojrzał na węża, którego wyciągnęła z koszyka.
- Pewnie kolor zwrócił Twoją uwagę? – powiedział bardziej twierdząco niż pytająco. – Wiesz do jakich rozmiarów urośnie, czy to się okaże? – spytał i wyciągnął do niego rękę aby przejechać nią po jego skórze. Zawsze tak robił kiedy w jego pobliżu znajdował się jakiś wąż.

Prefekt Naczelny

Spojrzała jak Alex przejeżdża ręką po skórze Sarpa.
- Węże mają świetną skórę - powiedziała patrząc na zwierzaka. - Tak, pojechałam do sklepu, nawet nie wiedząc czy wrócę z jakimkolwiek zwierzakiem i tak jakoś przechodząc rzucił mi się w oczy jego kolor. Musiałam go kupić, za bardzo mi się spodobał. - Powiedziała wspominając.
- Tak mniej więcej będzie mieć dwa metry. To zależy jedne rosną większe, drugie mniejsze. Na razie to on jeszcze maluch - powiedziała spoglądając na Sarpedona.

Przejechał jeszcze raz po skórze Sarpedona i schował ręce do kieszeni spodni.
- Masz rację, jakoś nigdy nie mogę się oprzeć i zawsze muszę choć palcem przejechać po skórze węża. – Może i on sprawiłby sobie jakieś zwierzątko. Już od pewnego czasu miał zamiar sobie coś kupić jednak nie miał jeszcze pomysłu. Może jak pojedzie do sklepu to na miejscu się okaże czy mają coś co go interesuje. – A kolor ma niesamowity, od razu rzuca się w oczy. – Wstał z kucek, rozprostowując kości i oparł się plecami o najbliższą ścianę.
- Biada temu kto ma kota, kiedy urośnie. – Zaśmiał się kpiąco na wyobrażenie sobie scenki, kiedy Sarpedon wiedziony głodem pożera czyjegoś pupila.