Sala Wejściowa

Uczeń Slytherinu

Zakrył usta dłonią kiedy mówiła o punktach w udawanym przerażeniu, jednocześnie otworzył szeroko oczy ze zdumieniem.
- Och nie! Krukoni stracili punkty… straszne. – zaśmiał się patrząc na nią.
- Czujesz się lepiej kiedy tak patrzysz na mnie z góry? – spytał, kiedy poczuł się nieswojo przez jej wręcz nachalne spojrzenie. Rozumiał, że nie codziennie widzi zupełnie czarne oczy, bo takie właśnie miał dzisiaj. Ale to jej nie usprawiedliwiało.
- Wiesz co mówią o nadziei? Że jest ona matką głupich.
Sam w końcu wstał i podszedł po kurtkę, przełożył ją sobie przez ręce. Przynajmniej będzie miał teraz pewność, że jej nie zapomni.

Uczeń Ravenclawu

Vivien pokręciła głową słysząc ironię chłopaka.
- Och tak, o wiele lepiej- stwierdziła uśmiechając się lekko.
- Czyli może jakoś jednak jesteśmy rodzeństwem- powiedziała, słysząc wyrażenie "matką głupich". Zarzuciła torebkę na ramię.
- No dobrze, jeśli tak to muszę sama wspinać się na moją wieżę- dodała patrząc ze strachem na schody.

Uczeń Slytherinu

Zaśmiał się głośno i spojrzał na dziewczynę kręcąc przy tym głową.
- Co Ty tak ciągle z tym rodzeństwem? Sama w domu byłaś, czy co?
Powoli skierował w stronę schodów prowadzących do lochów. Aż dziwne mu się wydało, że nie złapał ich jeszcze żaden nauczyciel który patrolowałby korytarze.
- Chcesz mapę? – spytał widząc jej przerażenie w oczach.
- Daj mi szybko kawałek pergaminu to ci ją narysuje.

Uczeń Ravenclawu

- Nie, wręcz przeciwnie- powiedziała z uśmiechem.
- Och, miło, że chcesz mi pomóc, ale znam drogę... Myślisz, że skoro nie umiem chodzić to mam też słabą pamięć?- zapytała retorycznie Vivien i skierowała się w stronę górnych schodów.
- To do miłego zobaczenia Javier- powiedziała lekko unosząc do góry brwi. Zaczęła oddalać się od chłopaka. Po chwili odwróciła się do niego z uśmiechem.
- Fajny kolczyk- rzuciła na pożegnanie.

Uczeń Slytherinu

Otworzył usta aby coś powiedzieć, jednak uznał to za zupełnie bezsensowne. Vivien już dawno zniknęła na schodach.
- Tia do zobaczenia… - mruknął już do samego siebie i po chwili schodził już po schodach prowadzących w głąb lochów.

Natalie znalazła się w Sali Wejściowej.
Od razu poczuła rozchodzące się po całym jej ciele kojące ciepło. Właściwie, nic więcej nie było jej w tej chwili potrzebne. Zerknęła przelotnie na chłopaka.

Uczeń Slytherinu

Pocierał zmarznięte dłonie dość szybko o siebie, kiedy zrobiło mu się cieplej rozpiął kurtkę i uwolnił się z szalika.
Natalie nie wyglądała na zmarzniętą jak on, westchnął cicho.
- To do zobaczenia – skierował swoje kroki w kierunku schodów prowadzących do lochów. Najpierw miał zamiar odnieść kurtkę i się przebrać zanim zejdzie na kawę.

Uczeń Hufflepuffu

Weszły do sali wejściowej. Christine była cała zmarznięta, dopiero kiedy znalazły się w środku poczuła jak w zamku jest ciepło. Natychmiast ściągnęła kurtkę i rękawiczki.
- Uwielbiam to ciepło...- pomyślała. Strzepała krople wody z jej ogniście rudych włosów.
- To gdzie idziemy ? -zapytała zerkając na dziewczynę.

Eliza spojrzała kątem oka na Matta.
- No to co, najpierw do Wielkiej Sali? - spytała. Zdjęła rękawiczki i oddała je chłopakowi.
- Dziękuję bardzo. - obdarzyła go uroczym uśmiechem.

- Do wielkiej sali.- Potwierdził, zdejmując czapkę i nieco rozluźniając pętle, jaką utworzył na jego szyi kolorowy szal.
- Nie ma za co i polecam moje rękawiczki na przyszłość. - Uśmiechnął się do blondynki i schował rękawiczki do kieszeni.

Poczuła się znacznie lepiej. Rozpięła płaszcz i zdjęła szal. Uśmiechnęła się do niego w odpowiedzi po czym ruszyła w stronę Wielkiej Sali, nie rozglądając się dookoła.

Uczeń Slytherinu

Zszedł powoli do Sali Wejściowej widząc, że jeszcze tam nie ma Natalie, usiadł na parapecie bawiąc się przy okazji onyksem zawieszonym na jego szyi. Zastanawiał się, gdzie też w Hogwarcie może być ukryte pianino. Zaśmiał się cicho. Pewnie niedługo się dowie..

Natalie zaczęła schodzić po schodach. Wyglądała uroczo. Miała na twarzy delikatny uśmiech. Ubiór był idealnie skomponowany z jej urodą.
- Cześć. - przywitała Ravena. - Przepraszam za spóźnienie.

Uczeń Slytherinu

Gdy przyszła uśmiechnął się lekko.
- Nie szkodzi. Nie czekałem długo. - odrzekł wchodząc z parapetu. - To gdzie idziemy?
Nie mógł nie zauważyć, że była ubrana tego dnia bardzo.. ładnie? Wątpił, żeby tak to nazwywać. Wyglądała uroczo.
- Wyglądasz jak modelka. - powiedział szczerze.

- W pustej klasie było pianino przykryte pod płachtą. Może ktoś umyślnie je ukrył, ale jest całkiem sprawne. - oznajmiła.
Zarumieniła się lekko, słysząc uwagę o swoim wyglądzie.
- Dziękuję.
- Chodźmy. - rzuciła szybko i ruszyła przed siebie.