Herbaciarnia pani Puddifoot

Prefekt Naczelny

Zaraz po przekroczeniu progu wyczuwa się unoszący się w powietrzu, przyjemny aromat herbaty. Pomieszczenie jest niewielkie i bardzo przytulne, oraz ciepłe, stoliki w nim natomiast są okrągłe i małe. Herbaciarnia ta jest szczególnie ulubionym miejscem zakochanych. Pokój urządzony jest w łagodne, stonowane kolory z przewagą różu i beżu. Można tu spróbować wielu rodzaju herbat i kaw.

Sok Dyniowy – 19k
Filiżanka dowolnej herbaty - 2s 5k
Kawa - 2s 10k
Dzbanek dowolnej herbaty - 7s 20k
Dzbanek kawy - 8s 0k
Piwo kremowe – 16s 15k

Uczeń Hufflepuffu

Droga jej się niesamowicie dłużyła. Nie mogła znaleźć osobę, która chciałaby wyjść na dwór. Duży wiatr drażnił jej uszy, do tego stopnia, że lekko się zaczerwieniły. Owinęła szyję mocniej szalikiem, bojąc się o chorobę. Miała strasznie słaby organizm i lekkie przeziębienie było niczym grypa u normalnego czarodzieja. Zaczęła się w duchu obwiniać, że nie wzięła jeszcze jednego swetra. Gdy dotarła do bramy, przyspieszyła kroku, by znaleźć się w jakimś ciepłym pomieszczeniu. Otworzyła drzwi, a w jej nozdrza uderzył miły, aczkolwiek nieco przesłodzony, zapach herbat. Uśmiechnęła się mimowolnie i usiadła do stolika przy oknie. Patrzyła na krople deszczu, spływające po szybie. Chyba to był zły pomyśl, pomyślała, zamawiając gorącą herbatę. Usłyszała dzwoneczek i uniosła głowę. Weszła osoba, która nosiła szaty szkolne. A był/była to

Uczeń Ravenclawu

Weszłam do herbaciarni. Od razu poczułam przyjemny zapach kawy i herbaty. Usiadłam przy niewielkim stoliczku stojącym przy oknie. Rozejrzałam się dookoła. Całe to pomieszczenie było bardzo ładnie urządzone. Niewielkie stoliki stały niedaleko siebie. Na nich leżały serwetki i stały małe świeczniki. Uśmiechnęłam się gdy siadając przy stole jedna świeczka się zapaliła. Zamówiłam herbatę i zapłaciłam 2 sykle i 5 knutów. Gdy miła kelnerka przyniosła mi moje zamówienie uśmiechnęłam się do niej przyjaźnie. Wypiłam łyk herbaty i zaczęłam się przyglądać wszystkim ludziom przechodzącym obok kawiarni.

Uczeń Hufflepuffu

Do Cassie podeszła niższa kelnerka, stawiając na stoliku parującą herbatę. Podziękowała jej i zapłaciła. Kobieta posiadała długie, lekko falowane włosy, które niesamowicie się puszyły. Nie wyglądała na zadowoloną ze swojej pracy. Miała różowy fartuszek kelnerski i siliła się na uśmiech. Cassie zauważyła, że jakby nie czuła się najlepiej, postanowiła obdarować kelnerkę uśmiechem i życzyć jej miłego dnia.

Uczeń Ravenclawu

Widząc siedzącą niedaleko mnie puchonkę uśmiechnęłam się do niej przyjaźnie. Nudziło mi się okropnie, więc postanowiłam podejść i się przywitać.
-Hej, jestem Alison Sabitz. - powiedziałam do dziewczyny - Mogę się przysiąść? Strasznie się nudzę.

Uczeń Hufflepuffu

Uniosła głowę i ujrzała Krukonkę. Rozpięła kurtkę, więc mogła dojrzeć, że jest w Ravenclaw. Uśmiechnęła się i rzekła.
- Jasne, proszę siadaj- wskazała miejsce na przeciwko siebie- Nazywam się Cassie Lancaster, lecz proszę mów mi Cass.- wyciągnęła dłoń w kierunku Krukonki.

Uczeń Ravenclawu

Uśmiechnęłam się i usiadłam. Nie chciało mi się wracać po moją herbatę więc ją przelewitowałam do stolika, przy którym siedziałam.
-W której jesteś klasie? - spytałam z zaciekawieniem Cassie - I jak długo już tutaj jesteś?

Uczeń Hufflepuffu

- Jeśli chodzi o Herbaciarnie, to wcale nie tak długo- odparła z krótkim namysłem i uśmiechnęła się- Natomiast w szkole jestem od niedawna. A trafiłam do ostatniej klasy. A Ty, Alison?- spytała zaciekawiona i upiła gorącej malinowej herbaty

Uczeń Ravenclawu

-Ja jestem w czwartej klasie. Może opowiesz coś o sobie? - spytałam zaciekawiona. Było mi gorąco, więc zdjęłam czarną kurtkę i powiesiłam ją sobie na oparciu krzesła. Wzięłam filiżankę i wypiłam łyk gorącej herbaty.

Uczeń Hufflepuffu

- Nie wyglądasz na czwartą- puściła jej oczko i odstawiła ostrożnie filiżankę. Cass zdaniem Alison wyglądała gdzies na szóstą. Jej oczy jakby biły doświadczeniem. Długi czas zastanawiała się, jaki posiada kolor oczy, lecz westchnęła i rzekła: - Ojć, a co chciała byś wiedzieć?

Uczeń Ravenclawu

-No nie wiem, Może gdzie mieszkasz, ile masz lat, czy masz rodzeństwo, twoje zainteresowania - uśmiechnęłam się przyjaźnie. Rozejrzałam się zaciekawiona po herbaciarni. - Często tu bywasz? To miejsce jest takie spokojne i ciche - powiedziałam z rozmarzeniem

Uczeń Hufflepuffu

Zaśmiała się cicho. Nigdy nie spotkała się, że jakaś osoba chce wiedzieć tyle informacji na raz. Uśmiechnęła się przyjaźnie i ponownie napiła się herbaty.
- Hm... Zacznę od początku. Urodziłam się tutaj, dość niedaleko, ponieważ w Anglii. Mieszkałam tam od zawsze, lecz co prawda często zmienialiśmy wygląd domu, mama szybko nudziły się meble. A jak kupiła nowe zasłony, uznała, że nie pasują do kanapy- wywróciła oczami, przypominając sobie dzieciństwo- Posiadam starszego brata, który bądź co bądź jest dla mnie najlepszym przyjacielem. Takiego człowieka to ze świecą szukać- puściła jej oczko.- Zainteresowania... różne...- rzekła tajemniczo.- A co do miejsca, to jestem tu pierwszy raz. A Ty? Ten sam zestaw pytań, panno Sabitz.- zachichotała.

Uczeń Ravenclawu

Zaśmiałam się cicho
-Ja pochodzę z Londynu. Mam dwoje rodziców, którzy uczyli się właśnie tutaj w Hogwarcie w Ravenclawie. Mam siostrę, za którą wskoczyłabym w ogień. Bardzo często się kłócimy, ale tak zawsze bywa między siostrami - uśmiechnęłam się na wspomnienie naszych kłótni - Mam bardzo różne zainteresowania. Śpiewam i gram na gitarze. Uwielbiam to. Poza tym kocham jazdę konną i quidditch. Zawsze chciałam grac na pozycji szukającego, tak jak mój ojciec, który gra w naszej reprezentacji - uśmiechnęłam się po czym napiłam się herbaty. - A ty grasz w quidditcha? - zapytałam z zaciekawieniem

Uczeń Hufflepuffu

Otworzyła oczy ze zdziwienia. Jeśli tato Alison był w reprezentacji kraju, to musiał być bardzo dobry. Uśmiechnęła się promiennie, wyobrażając sobie go latającego na boisku. Cóż za widok.
- Może spóbujesz w Ravenclaw?- zaproponowała, otaczajac filiżankę smukłymi palcami w celu zagrzania dłoni- Wiesz, nigdy nie byłam aż tak dobra w Qudditcha, ale uwielbiam patrzeć jak inni grają. Często porównuje to do jakieś sztuki teatralnej, który wyzwala tyle emocji! Pojawia się euforia i łzy. Totalne przeciwieństwo. Jeśli posiadasz takiego tatę, to powinnaś się zgłosić do drużyny. Na pewno odziedziczyłaś po nim talent- puściła jej oczko, wciąż widząc przed oczami ostatni mecz. Była na nim z bratem. Pamiętała, że gdy zabrał ją na pierwszy mecz dość niskich lig, śmiała się z niego, że tak się emocjonuje. Jednakże potem poczuła prawdziwą magię sportu.

Uczeń Ravenclawu

-O tak. Chcę grac w Ravku, ale jeszcze nie ma wyboru do drużyn. - powiedziałam smutno - Z tatem zawsze chodzę na mecze od kiedy byłam mała. Moją mamę i siostrę mało to interesuje, ale ja kocham ten sport. Mogłabym latać na miotle godzinami - rozmarzyłam się - Masz swoją miotłę? Mogłybyśmy kiedy polatać - uśmiechnęłam się przyjaźnie do Cassie.